هدفمندی یارانه ها در دولت احمدی نژاد به دلیل ضعف بنیان های علمی و سیاسی به طور ناقص متولد و به طور ناقص اجرا شد و از این رو طرح خوبی که بتواند عامل نجات و توسعه اقتصاد ایران باشد به چالش بزرگی برای ایران تبدیل شده است. اقتصادی که تاکنون پس از 13 سال دستاوردی جز افزایش شدید مخارج دولت نداشته است، منابع مالی کشور را به هدر داده، هزینه های اقتصادی و معیشتی را بر مردم تحمیل کرده است که ناشی از آثار تورمی این طرح و نهادینه شدن فرهنگ و رویکرد پوپولیستی در نهاد دولتی ایران
تحت تأثیر رویکرد پوپولیستی دولت وقت، هدفمندی یارانه ها به سرعت به پرداخت یارانه نقدی تبدیل شد و عملاً به جای بیرون کشیدن اقتصاد ایران از چاله، آن را در یک چاله عمیق و بزرگ فرو برد. E، که به راحتی امکان پذیر نیست. سالانه هزاران میلیارد از منابع اقتصادی کشور به جای صرف سرمایه گذاری، تولید و اشتغال، به صورت نقدی به حساب خانوارهایی واریز می شود که در اثر تورم شدید سال های اخیر، جایی برای آن وجود ندارد. هزینه های خانوار را پر کنید
طرح بهره وری مانند طرح هدفمندسازی یارانه ها دارای منطق و مبنای علمی است و در روند توسعه اقتصادی ایران به صورت کلان و انعطاف پذیر از سوی دولت اعمال می شود و گریزی منطقی از آن وجود ندارد. اما واقعیت این است که طرح مذکور باید در قالب برنامه توسعه کلان اقتصادی در کنار سایر برنامه ها برنامه ریزی و اجرا شود. عملیاتی شدن این طرح مستلزم تامین الزامات کاری و تهیه و تعریف آن در قالب طرح جامع است.
کامیونی را تصور کنید که در وسط جاده ای طولانی و پر پیچ و خم خراب شده و قادر به حرکت نیست. این کامیون محموله بسیار ارزشمندی را حمل می کند که در عین حال در جاده ها بی استفاده است. راننده به جای تعمیر کامیون به این فکر می کند که کامیون را تخلیه کند و بار را در میانه راه تخلیه کند یا بار را به افرادی عرضه کند که یا نمی توانند ارزش واقعی کالا را پرداخت کنند یا آن کالا برای آنها ارزشی ندارد. اما اگر این کالاها در بازار خودشان و در زمان مناسب به فروش برسند، ارزش واقعی و بهینه دارند. تخلیه این بارها درمان اصلی آسیب کامیون برای راننده نخواهد بود، اما ممکن است کامیون را برای مدت کوتاهی به حرکت درآورد. طراحی فعلی نیز داستان این کامیون و راننده آن را روایت می کند.
بخشی یا بخشی از اقتصاد اصلاحی را برگزیده است که عملا نه امکان اجرا دارد و نه قوت اصلاح و توسعه. اگر فقط به نتیجه برسد، تسکین کوچکی برای دردهای اقتصادی دولت، از جمله جبران بخشی از کسری بودجه است. بنابراین واقعیت این است که این طرح در خلاء شکل گرفته و در خلأ اجرا شده و ثمره آن در شرایط کنونی نتیجه ای جز هدر رفتن منابع اقتصادی کشور و سرنوشتی بهتر از طرح یارانه ای در نظر گرفته نشده است. شاید سرنوشت بدتر و عزیزتر زیرا شرایط اجرای طرح مذکور به مراتب نامناسب و دشوارتر از شرایط هدفمندسازی یارانه ها است.
شرایط اقتصادی کنونی به مراتب بدتر است، روابط اقتصادی خارجی تحت تأثیر تحریم های دائمی به مراتب ضعیف تر، و ثبات اجتماعی و آرامش و مقبولیت مجریان طرح به مراتب کمتر و ضعیف تر است. یارانه های هدفمند در خصوص تصویب قانون ویژه در مجلس مراحل و چارچوب های قانونی و قانونی را طی کرد تا اینکه این طرح آن روند را طی نکرد و انتقادات زیادی را به دنبال داشت.