تعطیلات مهرگان فرصتی است برای با هم بودن در آغاز پاییز

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ سید محمدعلی گلاب زاده مورخ کرمانی در گفت و گو با خبرنگار راه آرمان در خصوص جشن مرگان گفت: ایرانیان قبل و بعد از اسلام همیشه به دنبال بهانه ای برای صلح و نزدیک شدن به یکدیگر بودند.

وی افزود: نیاکان ما جشن هایی مانند جشن مهرگان، نوروز، سده را برگزار می کردند که این جشن ها در بسیاری از مکان ها و بازارها برای شادی مردم برگزار می شد.

گلاب زاده تصریح کرد: اجداد ما به دلایلی هر چند ماه یک بار جشنواره برگزار می کردند و دلیل اصلی آن حفظ دوستی ها بود، همه چیز به این بود که مردم با یکدیگر آشنا شوند وگرنه جشن ها. بهانه ای بود برای با هم بودن.

این مورخ کرمانی با اشاره به اینکه جشن مهرگان در میان ایرانیان باستان جشن باشکوهی بوده است، ادامه داد: این جشن در قدیم میتراکانا نامیده می شده است که بعدها مهرگان نامیده می شود و بعد از اسلام مهدجان نیز نامیده می شود که از اسبره سه است. نکته مهم این مهری است که دلالت بر خورشید دارد که تاریکی را گرم و از بین می برد و روشن می کند.

وی اذعان داشت: در این میان سه عید نوروز، مهرگان و سده از بزرگترین اعیاد ملی بوده که در برخی مناطق همجوار ایران و حتی با ورود اسلام به ایران رایج بوده است.

گلاب زاده با بیان اینکه این تعطیلات 6 روز به طول انجامید اظهار داشت: از (مهر روز) که روز اول مهرماه بود شروع و در (طارم روز) که روز ششم مهرماه بود به پایان رسید. وقتی مردم به دیدنشان می آمدند آن را می پوشیدند و از مردم در این جشن استقبال می کردند.

مورخ کرمانی تصریح کرد: از این رو جشن مرگان مانند سایر اعیاد ایرانی آداب و رسوم خاص خود را داشت. این عید در ایران باستان برای چند روز برگزار می شد. در حالی که در تمام ماه شادی و سرور بود و مردم عادی و بزرگان در این جشن به یکدیگر جشن می گرفتند و هدایایی می دادند; در این ایام مردم به استقبال پاییز و مهر می رفتند.

گلاب زاده تصریح کرد: میوه هایی که در جشنواره مرگان عرضه شد شامل سیب، هلو، انار، لیمو، مویز سفید و سیاه بود.

وی در پایان گفت: اگر در این ماه مهر فرصتی بود بین خودمان درباره مهر صحبت کنیم و از شبکه های اجتماعی دوری کنیم تا دل مردم به هم نزدیک شود و مهر در دلشان باشد.

انتهای پیام/