روزنامه همشهری ارگان شهرداری تهران می نویسد: اکنون خانواده مختلط می خواهند و در سال های آینده مجبور به ازدواج خواهند شد. بله اجباری است زیرا در دوره تاگوت ساختارهای سیاسی و اجتماعی تغییر می کند و هویت خانواده از بین می رود. در این شرایط «بزرگان» تعیین می کنند که دختران رعیت با چه کسانی ازدواج کنند و عاشق به مسلخ می رود.
با نگاهی دقیق تر به موضوع، تفاوت دو گفتمان اسلامی و سکولار در موضوع «حریم زن» آشکار می شود، در عصر حکومت اسلامی، حریم خصوصی زن بر جان مردان اولویت دارد و در این شرایط، حکومت آمادگی دارد. تا بهترین مردان جوان خود را از دمشق تا تهران برای امنیت زنان و دخترانش شکنجه کند. بنابراین هیچکس جرات حمله به زنان ایرانی را ندارد. دختران و زنان ایرانی از وسایل حمل و نقل عمومی مانند مترو برای رفتن به محل تحصیل یا کار خود در امنیت کامل استفاده می کنند. در جامعه اسلامی است که حکومت با در نظر گرفتن کالسکه مخصوص زنان از زنی که می خواهد آزادانه در جامعه زندگی کند حمایت می کند. اساساً گفتمان نادرست پشت ادعای آزادی زنان مبتنی بر برهنگی و تحجر دوران پهلوی است. غرش ظالم ورود مردان به آرایشگاه های زنانه دیگر ممنوع است. همه استخرها مختلط هستند و استخر بانوان وجود ندارد. خدایا چقدر وحشتناک
در عصر طاغوت، «اعیان» تعیین می کردند که دختران رعایا با چه کسانی ازدواج کنند! مطمئناً، این گزاره‌های آینده‌نگر ممکن است تقلیل‌گرایانه به نظر برسند، اما فکرش را بکنید، این روزها برخی از دختران و زنان در کشور پاک‌ترین برادران خود را برای به دست آوردن آزادی به راهرو می‌کشند. بعد فردا مجبور می شوند برده باشند، امروز به توالت مختلط در دانشگاه ها اعتراض می کنند و فردا برای تجاوز به فضای شخصی شان گریه می کنند. حالا آنها یک خانواده ترکیبی می خواهند و در سال های آینده مجبور به ازدواج خواهند شد. بله اجباری است زیرا در دوره تاگوت ساختارهای سیاسی و اجتماعی تغییر می کند و هویت خانواده از بین می رود.
در این شرایط «بزرگان» تعیین می کنند که دختران رعیت با چه کسانی ازدواج کنند و عاشق به مسلخ می رود. بنابراین دود حکومت مدعی آزادی زنان بیش از چشم زنان است. ببخشید که این پیشنهادات واپسگرایانه را به کوچکترین نماینده جامعه مردانه که هدفی جز سرزمین مادری ندارد، می کنم. هدف این است که تصویری واقعی بسازیم تا اندک دختران متوهم را در حرم مقدس و باشکوه ما ایران اسلامی به فکر فرو ببریم و بس.