عمده ترین و بیشترین مطالبات مربوط به سه موضوع مهم اقتصادی، مشارکت سیاسی و سیاست خارجی است که هنوز بر انعطاف حاکمان در قبال آنها تاثیری نداشته است. شاید بهتر است بگوییم که حجاب بهانه ای بود و عمده مسائلی که باعث نارضایتی می شود همچنان در سبد مطالبات است.
این به معنای نادیده گرفتن موج سوارانی نیست که از شکایت ها برای ایجاد اختلال سوء استفاده کردند و باعث خسارات جانی و مالی زیادی شدند. کاملاً قابل پیش‌بینی بود که فرصت‌طلبان مثل همیشه سوار بر موج نارضایتی‌ها به اهداف خود برسند و با سوء استفاده‌های خود زمینه را فراهم کنند تا مطالبات اصیل و عادلانه مردم در غبار ناشی از شرایط متشنج گم شود.
آنچه مسئولان و مدیران نظام باید بدانند این است که بدون تحقق مطالبات اساسی یعنی حل مشکلات اقتصادی و تامین مشارکت سیاسی مردم، پایان ناآرامی ها ممکن نخواهد بود.
حتی اگر مسئولان بتوانند به هر طریقی آرامش را به جامعه بازگردانند، نباید این تصور را برایشان باقی گذاشت که همه چیز تمام شده و دیگر ناآرامی وجود نخواهد داشت.
کینه در چنین شرایطی وجود خواهد داشت، اما به صورت آتشی در زیر خاکستر، آتشی که ممکن است شعله آن موقتاً خاموش شود، اما در اولین لحظه مناسب دوباره شعله ور شود. بنابراین، راه درست این است که نارضایتی ها را به طور ریشه ای از بین ببریم و همه عواملی را که به وجود می آورند، از بین ببریم.
برای تحقق الزامات اقتصادی، قول دادن کافی نیست. مردم سال هاست که با وعده های شکسته سر و کار دارند و به آن عادت کرده اند. به همین دلیل وعده های هیچکس را نمی پذیرند و فقط منتظر عمل هستند.
دولتمردان هر روز از موفقیت های جدید اقتصادی، کاهش تورم و حل مشکلات معیشتی خبر می دهند، اما مردم نه تنها دست به هیچ کدام از اینها نمی زنند، بلکه همیشه با قیمت های بالاتر و موانع معیشتی جدید مواجه می شوند، بنابراین حتی در حوزه پزشکی که نویدهای فراوانی دارد این را شنیده بودند، کمبود و گرانی به سراغشان آمده بود. همه اینها نشانه ضعف مدیران دولتی است و اگر واقعاً دولت قصد عبور از بحران اقتصادی را دارد، باید تصمیمی جسورانه برای عزل وزرا و مدیران اقتصادی خود گرفته و افراد با تجربه و کارآمد را جایگزین آنها کند.
در مورد مشارکت سیاسی، مردم از دو انتخابات مجلس (1398) و ریاست جمهوری (1393) که کاملا مهندسی شده بودند، عصبانی هستند. مسئولان نظام باید برای بازگشت سازوکار انتخابات به چرخه قانونی و پرهیز از اعمال سلیقه های فراقانونی اقدام عملی کنند تا مردم در تعیین سرنوشت خود احساس مشارکت واقعی کنند. اگر این کار انجام نشود، علاوه بر مشارکت کمتر در انتخابات، عموماً مردم احساس بیگانگی بیشتری با دستگاه‌های اداری کشور خواهند کرد و نارضایتی بیشتر خواهد شد.
احساسات مردم نسبت به سیاست خارجی به ویژه نادیده گرفتن سیاست محوری «نه شرقی نه غربی» بسیار منفی است. مردم جنگیدن با یک اردوگاه و تعامل نامحدود با اردوگاه دیگر را نمی پذیرند. همه این واقعیت را درک می کنند که این سیاست نامتعادل منجر به فروپاشی برجام و مشکلات ناشی از تحریم ها شد. بازنگری در این سیاست یکی از مطالبات اصلی مردم است، اما کارشناسان اقتصادی نیز بر همین پیشنهاد هستند و اجرای آن را یکی از موثرترین اقدامات برای مقابله با بحران اقتصادی می دانند.
اینها خواسته های منطقی کسانی است که به کشور و نظام جمهوری اسلامی وفادار هستند و راه درست ایجاد آرامش در کشور را عمل به این خواسته ها می دانند. با این اقدامات نارضایتی ها برطرف می شود و دیگر فرصت سوء استفاده از سوی فرصت طلبان وجود نخواهد داشت.