روز جدید : تهدید ویروس کرونا هنوز به طور کامل از جهان ریشه کن نشده است، شیوع یک بیماری جدید بار دیگر شیوع بیماری های ویروسی را هشدار داده و نگرانی های جهانی را برانگیخته است. آبله میمون بیماری است که این روزها زیاد شنیده می شود. این بیماری علاوه بر سرایت به برخی از کشورهای آفریقای غربی و مرکزی، به برخی از کشورهای اروپایی و آمریکایی نیز سرایت کرده است و گفته می شود اکنون در راه ایران است.
همین دیروز، مینو مرز، فوق تخصص بیماری های عفونی، احتمال ابتلا به آبله میمونی در ایران را در آینده نزدیک مطرح کرد و گفت: بیایید در ایران باشیم. به همین دلیل، مسئولان بهداشتی کشور باید آمادگی نظام سلامت ایران را برای تشخیص، توالی یابی و تدوین پروتکلی برای درمان آبله میمون افزایش دهند.
احسان مصطفوی، رئیس مرکز تحقیقات بیماری‌های نوپدید و عودکننده انستیتو پاستور در ایران، علی‌رغم هشدار، شیوع بیماری «آبله میمون» را گفت: با وجود شیوع مجدد این بیماری در تعدادی از کشورها؛ اما کارشناسان بهداشت هنوز می گویند که ما در آستانه یک اپیدمی بزرگ نیستیم و خطر برای مردم هنوز دست کم گرفته می شود.
تاکنون آبله در چندین کشور خارج از آفریقا از جمله بریتانیا، آمریکا، سنگاپور، پرتغال، اسپانیا، ایتالیا، سوئد و رژیم صهیونیستی مشاهده شده است که همگی با نیجریه و غنا ارتباط دارند. گفته می شود که بریتانیا محل اولین شیوع اخیر آبله میمون در اروپا بوده است و به دنبال آن مقامات بهداشتی اسپانیا و پرتغال در روز چهارشنبه (18 مه) حداقل 30 مورد مشکوک یا تایید شده این بیماری را شناسایی کردند. استرالیا نیز یک مورد احتمالی را شناسایی کرده است، در حالی که ایالت ماساچوست آمریکا فردی را شناسایی کرده است که اخیراً با ویروس آبله میمون به کانادا سفر کرده است.
وزارت بهداشت فرانسه همچنین اعلام کرده است که اولین مورد مشکوک به آبله میمون در منطقه ایل دو فرانس پاریس شناسایی شده است. اداره کل بهداشت پرتغال روز چهارشنبه در بیانیه ای اعلام کرد که اخیرا حداقل 20 مورد مشکوک به یک بیماری شایع ویروسی و مسری در غرب آفریقا شناسایی شده و پنج مورد نیز تایید شده است. وزارت بهداشت اسپانیا نیز از شناسایی هشت مورد مشکوک به این بیماری خبر داد و تاکید کرد که این موارد هنوز نهایی نشده است.
مقامات کبک در کانادا نیز گفتند که در حال بررسی 13 مورد از این بیماری نادر هستند. شیوع آبله میمون نیز باعث نگرانی سازمان جهانی بهداشت شده است. این سازمان روز جمعه جلسه فوق العاده ای برگزار کرد.
پس از شیوع آبله میمون در اروپا، آلمان شیوع آبله میمون را بزرگترین شیوع در تاریخ اروپا توصیف کرد.
اگرچه بروز آبله گزارش نشده است، اما راه های انتقال این ویروس هنوز نامشخص است. البته مقامات بهداشتی در بریتانیا اطلاعی ندارند که این افراد این ویروس را از کجا گرفته اند و بیم آن می رود که عامل آن به روشی جدید منتقل شود.
علائم آبله میمون
آبله میمون معمولاً از نظر بالینی با تب، بثورات و غدد لنفاوی متورم تظاهر می‌کند و می‌تواند منجر به طیف وسیعی از عوارض پزشکی شود. تب، سردرد، دردهای عضلانی، کمردرد، تورم غدد لنفاوی، لرز و خستگی از علائم اولیه آبله هستند. بثورات یا برجستگی های روی پوست اغلب می تواند روی صورت ظاهر شود و سپس به سایر قسمت های بدن گسترش یابد. دوره کمون آبله میمون، از زمان ابتلا تا شروع علائم، معمولاً 6 تا 13 روز است، اما می تواند تا 21 روز باشد. این بیماری معمولاً با علائمی مشابه سرماخوردگی شروع می شود. دوره تهاجمی اولیه ویروس می تواند تا پنج روز طول بکشد که با تب، سردرد شدید، تورم غدد لنفاوی، کمردرد، درد عضلانی و کمبود شدید انرژی ظاهر می شود.
خوشبختانه آبله واکسن دارد، اما به دلیل نادر بودن این بیماری، تعداد واکسن های ساخته شده علیه آن در سراسر جهان کافی نیست. در روزهای اخیر کشورهایی مانند آمریکا و بریتانیا خواستار ساخت واکسن علیه آبله میمون شدند و گفتند که ایالات متحده به تنهایی 13 میلیون از این واکسن را خریداری کرده است. چندین داروی ضد ویروسی برای آبله وجود دارد که به نظر می رسد برخی از آنها در آبله میمون موثر باشند.
درصد قتل ها و نحوه انتقال آبله
آبله می تواند از هر 10 نفر یک نفر را بکشد، اما در سراسر جهان شیوع کمتری دارد و میزان مرگ و میر آن در حدود یک در 100 است، تقریباً مشابه اولین سویه کووید از ووهان. با این حال، واکسن ها و ایمنی ذاتی از آن زمان تاج را بسیار ضعیف کرده است. شباهت آبله به آبله بدین معناست که تزریق واکسن و داروهای ضد ویروسی نیز در کنترل آن موثر است.
آبله توسط ویروس آبله ایجاد می شود که عضوی از خانواده ویروس آبله است که در صورت تماس نزدیک فرد با فرد آلوده می تواند گسترش یابد. این ویروس همچنین می تواند از طریق پوست آسیب دیده، مجاری تنفسی یا از طریق چشم، بینی یا دهان وارد بدن شود. اعتقاد بر این است که برخی از موارد این ویروس از طریق رابطه جنسی منتقل شده است که کارشناسان بهداشت آن را “عجیب” توصیف می کنند. اعتقاد بر این است که آبله از طریق رابطه جنسی منتقل نمی شود، بلکه از طریق تماس نزدیک با ضایعات یا قطرات تنفسی منتقل می شود. تنها به این دلیل که می تواند در طول رابطه جنسی پخش شود به این معنی نیست که راه اصلی انتقال ویروس است و همچنین آن را به یک بیماری مقاربتی تبدیل نمی کند.
آزمایشات آزمایشگاهی نشان می دهد که ویروس آبله علاوه بر انسان می تواند موش ها و خرگوش ها را نیز آلوده کند. اولین مورد آبله میمون در دهه 1970 در انسان گزارش شد. در سال 2003، مقامات بهداشتی ایالات متحده یک مورد از این ویروس را در ایالات متحده گزارش کردند.