جولان با حضور اعضای هیات ورزشکاران/ زمانی که شاکی اخلاقی بداخلاقی را تایید کرد!

به گزارش خبرنگار ورزشی راه دانا ؛ با انتخاب اعضای هیئت ورزش در 22 آبان و تعیین افراد منصوب از سوی رئیس کمیته ملی المپیک، منتخبان جامعه ورزش به عضویت این کمیته درآمدند امین بوداگی، شهربانو منصوریان، معتبی عابدینی، هادی ساعی. ، زهرا نعمتی، فرزانه فصیح حمیده عباسعلی، مصطفی نودهی، محمدرضا گرایی، نجمه خدمتی، حسین ساوهشمشکی، محمد بیداریان، محمد باقری معتمد، ندا شهسواری و سورا.

بر خلاف ادعاها و وعده های داده شده در آستانه انتخابات، حواشی ایجاد شده برای دومین دوره کمیته ورزشکاران کمیته ملی المپیک و تأثیرگذاری بر مأموریت اصلی نمایندگان منتخب جامعه ورزش، بی ربط به انفعال این کمیته در یک مورد است. موضوع.

کمیسیونی که دوره اول خود را با ناکامی مطلق و حاشیه سازی بی پایان به پایان رساند، در هفته های ابتدایی دومین دوره خود وارد باتلاق حواشی شد که یادآور اتفاق مهمی بود که کمیته ملی المپیک به فراموشی سپرده بود. اکنون که کمیته ورزشکاران با شورش چند نماینده منتخب مواجه است، باید به کمیته ملی المپیک یادآوری کنیم که اگر کمیته ملی المپیک با دقت و قاطعیت بیشتری در روند اعتبارسنجی عمل می کرد، هرگز شاهد این حواشی مرگبار در این کمیسیون نبودیم.

کمیسیونی که از سوی کمیته بین المللی المپیک برای رساندن صدای ورزشکاران به گوش مسئولان عالی رتبه ورزش و یکی از مهم ترین شاخه های ورزش کشورمان تشکیل شده بود، با کمترین نظارت و حداکثر سهل انگاری، سازش و مصلحت بسته شد تا شاهد یک فوران باشیم. آتشفشان های ستاره ای امروز

چرا و چگونه رئیس کمیته ملی المپیک که همواره خود را حامی اخلاق و زیبایی می دانست به خود اجازه داد تا به افرادی که گذشته پر از خط قرمزی دارند و هیچ محدودیتی برای تربیت اخلاقی قائل نیستند گواهینامه بدهد؟

ورزشکاری که در چند سال اخیر دعوای علنی به اتهامی بسیار غیراخلاقی داشته و بارها رفتار متناقض خود را ثابت کرده است، چگونه می تواند اینقدر مهربان باشد که در حالی که گواهینامه دارد در مسابقه احقاق حقوق ورزشکاران مناطق دورافتاده و فقیرنشین شرکت کند؟ یا چرا کمیته ملی المپیک باید اجازه دهد ورزشکار رده ای که حتی چندین ماه از سوی فدراسیون خود و هر جا که ترجیح داده است در انتخابات شرکت کند؟

این سیاست حداکثرسازی و حفظ رضایت همه ورزشکاران از سوی رئیس و مسئولان کمیته ملی المپیک به نظر می رسد دیگر شکل نگرفته و تبدیل به بومرنگی شده است که به سر و صورت او می زند.

حمایت شخصی بی‌نظیر سیدرضا صالحی امیری از ورزشکارانی که قهرمانی ندارند، این عصیان و شورش را از سوی عده‌ای برانگیخت که نمک خوردند و چندین بار برای شکستن نمک‌زار تلاش جدی کردند.

در حاشیه سازی کمیسیون ورزشکاران اگر گناه رئیس کمیته ملی المپیک بیشتر از سلبریتی ها نباشد کمتر از آن نیست. کمیته ملی المپیک با بی توجهی به صلاحیت نامزدها، کمیسیون را از همان ابتدا به چاه انداخت و خلاصی از آن وظیفه همه نیست.

از رئیس کمیته ملی المپیک که کلیدواژه هایش اخلاق، زیبایی و پهلوانی است و این سخنان شیوا محور مصاحبه هایش بود، باید پرسید که کدام یک از این ورزشکاران ستاره و حتی سوزنی از این فضائل اخلاقی بهره برده اند که اکنون جامعه وجود دارد. باید ادعای قهرمانی کرد؟

کسانی که مثنوی هفتاد من در کوی و برزن بداخلاقی هایشان را به مهم ترین کمیته فرعی کمیته ملی المپیک رساندند، با کدام متر و معیار و مجوز رسیدند؟ در ناآرامی هایی که در کمیسیون ورزشکاران به راه افتاد، اگر بیشتر از بقیه نباشد، سیدرضا صالحی امیری هم کمتر مقصر نیست.

مدیری که مدعی اخلاق مداری است اما در مهمترین زیرمجموعه خود با مصلحت اندیشی به بداخلاقی اجازه عصیان و گستاخی داده است. آقای صالحی امیری; اخلاق باید در عمل مطرح باشد نه در حرف و بیان!

انتهای پیام/