رضایی این روزها مشغول سفرهای فرعی مانند سفر به نهاوند و البته توئیت است و نظراتش مثلاً در مورد یک فیلم یا پیام های تبریک و تسلیتش گاهی درج می شود. وی بر خلاف شایعات فعلا استعفای خود و شرکت در انتخابات پارلمانی را تکذیب کرده است و مبدع نظریه فدرالیسم اقتصادی به دلیل عدم اقبال عمومی نمی تواند رای دهد و از سوی دیگر هیچ جریان سیاسی نیز تمایلی به پذیرش ندارد. او را در گروه خود قرار دهد. ظاهرا این موضوع در افزایش انزوای رضایی در درون حکومت موثر بوده است.
سردار محسن رضایی در گفت‌وگوی ویژه خبری 29 تیرماه 1393 به تشریح برنامه‌های اقتصادی خود پرداخت و گفت: اگر 1000 آمریکایی گروگان گرفته شوند، می‌توان چند میلیارد دلار درآمد داشت. این سخنان را مردی بر زبان می آورد که سال ها در راس حکومت عمومی کشور بود و هنوز هم یکی از کسانی است که برای سرنوشت کشور تصمیم می گیرد.
رضایی در جریان انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۵ در برنامه تلویزیونی نگاه یک گفت: آمریکایی ها می خواهند از طریق دموکراسی در ایران نفوذ کنند، بنابراین در انتخابات گذشته همه خارج از کشور برای رای دادن صف کشیدند و حتی فرح پهلوی هم رای آورد. مجری با یادآوری اینکه این «جعلی بود»، رضایی در ادامه نظر خود را درباره حضور پهلوی در انتخابات بعدی تکرار کرد و تلویحا گفت که فرح در زمانی که برای این موضوع فشار آورده به حسن روحانی، چهره جدی او رأی داده است. و از چهره شوکه مجری برنامه روزها در کشور صحبت می شد.
این گونه اظهارات مضحک، اما نمی تواند جایگاه شما را در رأس اصولگرایی تضعیف کند، شاید شما به عنوان نمونه هایی مانند عبدالمالکی و جبرائیلی بر شأن خود بیفزایید.
وی همچنین طرحی 30 میلیارد دلاری به نام «انتظار» را در برنامه نظارتی خود معرفی کرد. در این طرح 5000 مدیر جهادگر در 313 نقطه از هزار شهر (چرا 313 نقطه!) ایران، 110 شرکت کارآفرین و 33 دانشگاه برای ایجاد اقتصاد 30 میلیارد دلاری حضور داشتند. وی هیچ گاه در مورد نام این شرکت ها و مدیران جهادی و جزئیات چگونگی خلق ثروت در این طرح ها توضیح چندانی نداد.
سردار همچنین رکورددار حضور در انتخابات است و تقریبا 4 بار با شعارهایی مانند دولت عشق در انتخابات مختلف شرکت کرده است. در انتخابات 1400 اگرچه مدعی بود در صورت نامزد شدن سیدابراهیم رئیسی از انتخابات انصراف می دهد، اما در نهایت به عنوان کاندیدای پوششی خود عمل کرد. سایر نامزدهای پوششی مانند قاضی زاده هاشمی و زاکانی بابت این خدمت دستمزد دریافت کردند. زاکانی شهردار تهران شد که بودجه او از مجموع بودجه ۹ وزارتخانه بیشتر است. قاضی زاده هاشمی همچنین مسئولیت بنیاد شهید و سازمان اقتصادی قدرتمند آن را بر عهده گرفت. این در حالی است که به نظر می رسد تنها فردی که مطابق انتظار او پاداشی دریافت نمی کند، دکتر محسن رضایی است، وی به عنوان معاون اقتصادی رئیس جمهور منصوب شد. پیش از او افرادی مانند نوربخش و نهاوندیان این سمت را بر عهده داشتند که به دلیل نامشخص بودن طرح وظایف و وظایف شناور این معاون، قدرت وی تا حد زیادی به رابطه معاون رئیس جمهور و رئیس جمهور مربوط می شود، به دلیل رابطه نهاوندیان با رئیس جمهور. رئیس جمهور پیش از آن توانسته بود برخی از برنامه های اقتصادی را از طریق این نهاد پیش ببرد.
تنها رهبر
به گفته فعالان اصولگرای نزدیک به محافل سیاسی و دولت و سایر شواهد، این نماینده تا حد زیادی به یک نهاد تشریفاتی در دولت جدید تبدیل شده است. غیبت معاون اقتصادی رئیس جمهور در سخنرانی ها و جلسات مهم و حاشیه سازی وی با حضور مدیر تاثیرگذاری مانند مخبر از چشم کارشناسان پنهان نماند. نبود آن در برنامه هایی مانند رونمایی از برنامه هفتم توسعه، برنامه اعلام مواضع دولت در سال برای مهار تورم و رشد تولید و ده ها رویداد اقتصادی دیگر مشهود است. در کنار این دولت، سید احسان خاندوزی وزیر اقتصاد را به عنوان سخنگوی اقتصادی خود انتخاب کرد، پستی که به طور سنتی باید به معاونت اقتصادی وزارت اقتصاد واگذار شود تا پست های اقتصادی همه وزارتخانه ها را اعلام کند.
رضایی این روزها مشغول سفرهای فرعی مانند سفر به نهاوند و البته توئیت است و نظراتش مثلاً در مورد یک فیلم یا پیام های تبریک و تسلیتش گاهی درج می شود. وی بر خلاف شایعات فعلا استعفای خود و شرکت در انتخابات پارلمانی را تکذیب کرده است و مبدع نظریه فدرالیسم اقتصادی به دلیل عدم اقبال عمومی نمی تواند رای دهد و از سوی دیگر هیچ جریان سیاسی نیز تمایلی به پذیرش ندارد. او را در گروه خود قرار دهد. ظاهرا این موضوع در افزایش انزوای رضایی در درون حکومت موثر بوده است.