زمان: 09:36 ساعت
تاریخ انتشار: ۱۳۰۰/۱۱/۱۱
کد خبر: 1804658
بازیگر و هنرمند مطرح سینما و تلویزیون ایران گفت: در زمان ضبط این آهنگ آنقدر ترسیده بودیم که عده ای مراقب بودند که ماموران ساواک به استودیو هجوم نیاورند و ما را بگیرند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ رضا رویگری بازیگر و هنرمند مطرح سینما و تلویزیون ایران و خالق سرود ماندگار «ایران ایران» در گفت و گو با صبح زاگرس از ناگفته های خود در دوران انقلاب و نحوه ثبت این اثر خاطره انگیز گفت.
وقتی صحبت از این ترانه های انقلابی به میان می آید، نمی توان از رضا رویگری، مجری آهنگ خاطره انگیز ایرانی ایران، یادی نکرد. او که در روزهای انقلاب 25 سال بیشتر نداشت، قبل از خواندن این ترانه به عنوان بازیگر تئاتر شناخته می شد اما پس از خواندن این ترانه انقلابی نام رویگری را به عنوان یک بازیگر-خواننده در بین مردم مطرح کرد.
رضا رویگری در پاسخ به این سوال که چرا سرود ایران ایران را خواندید، از سال های انقلاب گریزی زد و گفت: همه جا حکومت نظامی بود و مردم در خیابان ها شعار می دادند. آن روزها من و چند نفر از دوستانم مشغول تمرین نمایشی به نام سهراب و عصر سنجاقک بودیم. یکی دو روز بعد آنقدر تماشاگران شلوغ شدند که تمرین و نمایش را رها کردیم و به دل خیابان رفتیم تا مثل بقیه مردم در انقلاب شرکت کنیم. از آن زمان بود که فریدون هوشنود، آهنگساز و تنظیم کننده سرود ایران و ایران، روزی به خانه من در تجریش آمد و مرا برای خواندن این آهنگ دعوت کرد.
وی ادامه داد: از شنیدن صدایم در اجراهای تئاتر خوشحال شدم و صدایم را دوست داشتم، اما چون بازیگر تئاتر بودم و دوست نداشتم بخوانم، آن آهنگ را زیاد دوست نداشتم. اصرار هوشنود باعث شد این را قبول کنم. سپس مشکل دیگری پیش آمد: یافتن استودیو برای ضبط آثار. هیچ استودیویی نخواست این آهنگ را ضبط کند چون همه ترسیده بودند. تا اینکه بالاخره استودیو صبا با ضبط آن موافقت کرد.
رویگری با یادآوری احساسات درونی خود در هنگام اجرای این سرود انقلابی گفت: در 26 دی ماه 57 هنگام ضبط این سرود چنان ترسیدیم که عده ای مراقب بودند که ماموران ساواک به استودیو هجوم نیاورند و ما را بگیرند. چند نفر از ما دانش آموزان داشتیم که با عشق و علاقه این کار را انجام می دادیم و به دلیل حکومت نظامی مجبور بودیم شب ها برای ضبط کار در استودیو بمانیم. دقیقاً یادم نیست چه کسانی در ضبط این اثر با من همکاری کردند، اما تلاوت، اذان و آواز را من انجام دادم.
وی افزود: پس از اتمام ضبط سرود، هر زمان که نمایشی برگزار می شد، سرود از طریق بلندگو اجرا می شد. یادم هست یک روز که برای شرکت در تظاهرات رفته بودم، مردم مرا با کوله پشتی از هلو شمیران تا سر پل تجریش بردند.
این هنرمند پیشکسوت در پاسخ به این سوال که چه حسی داشتید وقتی 43 سال پس از پیروزی انقلاب اسلامی این سرود را از تلویزیون شنیدید، گفت: این سرود در همان روزها برای من زنده می شود اما دیگر ترس، لرز و خطری وجود ندارد. من هم همین حس و اشتیاق را دارم، اما شرایط فرق می کند. امروز برخی من را به عنوان خواننده این آهنگ قبول ندارند و آن را فراموش کرده اند. وقتی می خواهم در یک برنامه تلویزیونی حضور داشته باشم، می گویند اگر رویگری می خواهد بیاید، فقط درباره بازیگری صحبت کند نه خوانندگی.
بازیگر نقش کیسان ایرانی در مختارنامه گفت: با این اوصاف من همان آدمی هستم با همان حسی که این آهنگ را خواندم و هنوز هم با شنیدن آن حس به من دست می دهد. می خواهم این آهنگ را پخش کنم آهنگی که 32 سال از عمرش می گذرد و هنوز هم مردم آن را دوست دارند باید حس خاصی داشته باشد. سال گذشته به استودیو رفتم و این آهنگ را با تصویر خودم دوباره اجرا کردم.
رضا رویگری افزود: سینمای ایران بعد از انقلاب به لطف استعدادهای خوبی که شکوفا شده و در جشنواره های مختلف حضور داشته اند، رشد زیادی داشته است. من از تئاتر به سینما و تلویزیون آمدم و همه کسانی که این مسیر را طی کردند موفق بودند. سینمای ما، سینمای اسلامی و انقلابی است و با همه محدودیت‌هایی که فیلمنامه‌نویسان و کارگردانان با آن مواجه هستند، پیشرفت چشمگیری داشته و در خارج از مرزها و عرصه‌های بین‌المللی جایگاهی پیدا کرده است.
این هنرمند محبوب که خالق آثار خاطره انگیز سینما و تلویزیون است، گفت: مردم و هموطنان به من بسیار لطف دارند و این باعث افتخار من است، در واقع مردم هستند که اعتبار بازیگران و هنرمندان را دارند. متاسف.
بازیگر فیلم ماندگار «اخراجی ها» با بیان اینکه نباید از نقش اصحاب رسانه و خبرنگاران و اصحاب رسانه غافل شد، گفت: خبرنگاران تاثیر زیادی در عملکرد هنرمندان و بازیگران دارند، آن ها هستند که مردم را آگاه می کنند. در مورد وضعیت هنرمندان مواردی وجود دارد که تلخی بازیگران را منعکس می کند و جا دارد از آنها تشکر کنیم و با خبرنگاران همکاری کامل داشته باشیم.
وی در پایان درباره بیماری خود گفت: بعد از کنسرتی که با آریگه در لبنان داشتم به دلیل عارضه قلبی در ایران بستری شدم و بعد از عمل جراحی به دلیل لخته شدن خون و دوباره برای مشکل 2 بار سکته کردم و رفتم. به سمت بیمارستان.
گفتنی است اگرچه ایران بعد از سرود ایران دیگر سرود انقلابی اجرا نکرد و از او تنها به عنوان بازیگر سریال ها، فیلم های تلویزیونی و فیلم هایی چون مختارنامه، سال های مشروطه، درواندر و زمان عاشقی یاد می کند، اما یک سرود کافی بود. همیشه باید از او یاد کرد و به قول خودش مردم هر وقت او را می بینند علاوه بر تمجید از بازی او باید از او بخواهند که سرود ملی ایران را برایشان بخواند.
انتهای پیام/