روز جدید چیزی که ژنرال ها موفقیت می نامند واقعاً یک شکست است زیرا نشان می دهد سیستمی که آنها ایجاد کرده اند ذاتاً ناپایدار است. نخست وزیر بودن سخت است و رئیس ارتش شما را “رئیس” خطاب می کند و شما نمی دانید چگونه کشور را اداره کنید. قابل ذکر است که آقای شریف پیش از این یکی از دستیاران جنرال بوده است.
اکونومیست نوشت: ارتش معتقد است که می تواند پاکستان را با ثبات نگه دارد، اما برعکس، آن را غیرقابل کنترل می کند.
او گفت: «زمانی که مقامات ارشد پاکستان در سال 2018 به عمران خان کمک کردند تا نخست وزیر شود، به نظر می رسید که قهرمان سابق کریکت بهترین بازیکن در عرصه سیاسی باشد. او یک قهرمان ورزشی، یک شخصیت شجاع و بین المللی بود. با این حال، او دموکراسی و تقوا را با ناسیونالیسم می آمیزد. همین برای گرم کردن تنور مسابقه کافی بود. حزب او با احزاب خسته کننده قدیمی که توسط گروه های سیاسی اداره می شد متفاوت بود. او به کل طبقه سیاسی فاسد اعتراض کرد و به مواضع آنها حمله کرد.
مهمتر از همه، جناب خان آنچه را که نیروهای مسلح می خواستند، چه در رویارویی با چین و کشورهای ثروتمند عربی و چه در مواجهه با غرب، انجام داد. ارتش همچنان بی سر و صدا به طالبان کمک می کند تا قدرت را در افغانستان به دست آورند. به نظر می رسد این «مبارزه» دقیقاً به همان چیزی رسیده است که آنها به دنبال آن بودند: روی کار آمدن یک مدیر قابل قبول اما منعطف که از ارتش مراقبت می کند و می داند که فضل الخطاب از چه چیزی صحبت می کند.
با این حال، معلوم شد که آقای هان آنقدرها که به نظر می رسید انعطاف پذیر نبود. او بعدها در مورد اهمیت موقعیت خود دچار توهم شد. در پاییز گذشته، خان تلاش کرد تا از انتصاب کامار جاوید باجوا، ژنرال ارشد کشور، رئیس جدید اطلاعات جلوگیری کند. موفقیت آقای هان در انتخابات به دلیل وعده های قبلی اوست. اما افزایش تورم و اقتصاد متزلزل در پاکستان بدون شک شانس او را برای پیروزی در انتخابات سال آینده کاهش خواهد داد.
همان شخصیت های سیاسی که عمران خان را به ریاست جمهوری رساندند ناگهان استعفا دادند و اتحاد خود را با خانواده شریف تجدید کردند. آقای خان در ساعات اولیه 10 آوریل به عنوان رای عدم اعتماد از دفتر نخست وزیری اخراج شد. برادر کوچکتر نواز، شریف شهباز شریف در 11 آوریل به عنوان نخست وزیر جدید پاکستان سوگند یاد کرد.
ژنرال ها خوشحال هستند که جناب خان را از بین ببرند. به نظر می رسد آنها از چند جهت نظر خود را تغییر داده اند. گویی می خواهند پاکستان را از موضع ضدغربی آقای هان منحرف کنند و این تصور را که او متحد چین است از بین ببرند. آنها همچنین در مورد گرایش پاکستان به سمت افراط گرایی محتاط به نظر می رسند.
اما آنچه ژنرال ها موفقیت می نامند واقعاً یک شکست است زیرا نشان می دهد سیستمی که آنها ایجاد کرده اند ذاتاً ناپایدار است. نخست وزیر بودن سخت است و رئیس ارتش شما را “رئیس” خطاب می کند و شما نمی دانید چگونه کشور را اداره کنید. قابل ذکر است که آقای شریف پیش از این یکی از دستیاران جنرال بوده است.
مشخص نیست که نخست وزیر جدید چقدر آزادی دارد. اگر ژنرال های متوسط با او روبرو شوند، معلوم نیست به چه کسی مراجعه خواهند کرد. حمایت مردمی که ارتش از جناب خان به دست آورد از بین نرفته است. بسیاری از رای دهندگان خشمگین در تظاهرات خان در اعتراض به از دست دادن قدرت شرکت کردند، اقتصاد هنوز در آشفتگی است و انتخابات در سال 2023 در پیش است. بدون شک، رویدادهای بیشتری اجتناب ناپذیر است.
اداره پاکستان آسان نیست، ارتش این را خوب می داند. دوره های متعدد حکومت در پاکستان به بدی پایان یافته است. بنابراین رویه اخیر مسئولان یک سیاست پشت پرده است. اما این رویه نیز محکوم به شکست است. نفوذ بیش از حد نظامی در امور کشور به این معنی است که سیاست به بازی گرفته می شود. دولت ها قدرت اجرای سیاست های خود را نخواهند داشت و گفتمان سیاسی به گفتمان پوچ تبدیل می شود. ژنرال ها ممکن است باور داشته باشند که می توانند اقتصاد را احیا کنند، اما در واقع خرابکار هستند.