این روزها شاهد ویدئوهای عجیبی از تدریس اساتید دانشگاه در کلاسی خالی به دلیل عدم حضور دانشجویان در کلاس هستیم! یعنی در حالی که حتی یک نفر در کلاس نیست، استاد دانشگاه برای اینکه نشان دهد بسیار مسئولیت پذیر و درگیر است، سر میز می رود و موضوع باد را تدریس می کند.
Ash آنقدر به این داستان علاقه مند شده بود که حتی در موارد عجیب روان پریشی حاد، استاد مورد نظر نه تنها چیزهایی را روی تخته سیاه می نوشت، بلکه در عین حال به جاهای خالی روی می آورد و بر نکات خود تأکید می کرد. می بینید که ذهن بیمار مردم تا کجا می تواند پیش برود!
مردی که در یک کلاس خالی درس می‌دهد و فکر می‌کند وظایفش را به درستی انجام می‌دهد و در نهایت پول مفت را برای این چیزها دور می‌اندازد، هیچ‌کس او را نمی‌پذیرد جز خودش. این یعنی دانش آموزان برای او یک مشت مترسک هستند، فرقی نمی کند آنجا بودند یا نبودند. همان چیزی که در بطن جامعه می بینیم. هیچ کس اهمیت نمی دهد که شما چه می گویید یا چه می خواهید. اصلا مهم نیست که باشی یا نه. هستی یا نیستی. «آنها» کار خودشان را می کنند. بنابراین حتی اگر حضور فیزیکی نداشته باشیم، مهم نیست چون فکر می کنند با حضور فیزیکی آنها همه چیز خوب پیش می رود.
اما نکته اینجاست که این “استادها” نمی دانند که تدریس یک کلاس خالی از قضا وضعیت خودشان را نشان می دهد. درس هایی که از فکر و زندگی شان خالی است در یک کلاس بی فایده است و بس.حضور فیزیکی آنها نیز طبیعتا به خود و اطرافیانشان آسیب می زند. همه اینها را در مورد اساتیدی گفتم که به انسانیت احترام می گذارند و علم را قبل از سواد می دانند و زندگی را قبل از درس می آموزند. اما استادی که در کلاسی خالی درس می دهد تا نشان دهد متعهد است، سزاوار همان تغییر در پایان ماه است.