در فروش ارزان نفت با پادشاهان رقابت کنید

افزایش خرید نفت روسیه در سکوت

چین بی سر و صدا خرید نفت از روسیه را با قیمت های پایین تر افزایش داده است و جای خالی خریداران غربی را که در واکنش به جنگ در اوکراین تجارت با مسکو را قطع کرده اند، پر می کند. این اقدام چین یک ماه پس از آن صورت می‌گیرد که این کشور خرید نفت خود از روسیه را کاهش داد، زیرا در ابتدا از ترس واکنش منفی به دلیل حمایت عمومی از روسیه و تحریم شرکت‌های نفتی دولتی می‌ترسید. بر اساس گزارش شرکت تحقیقاتی Vertexa، واردات نفت دریایی روسیه به چین در ماه مه حدود 1.1 میلیون بشکه در روز است که در مقایسه با 750000 بشکه در روز در سه ماهه اول و 800000 بشکه در روز در سال 2021 افزایش یافته است. UNIPEC، بخش تجاری این شرکت دولتی است. سینوپک به همراه نفت ژنو، یکی از شرکت های تابعه غول دفاعی نورینکو، پیشرو در خرید نفت روسیه است. لیونا شیپینگ مستقر در هنگ کنگ اخیراً به یکی از واردکنندگان عمده نفت روسیه به چین تبدیل شده است. این شرکت ها شکاف ایجاد شده در اثر خروج خریداران غربی پس از حمله روسیه به اوکراین را پر کرده اند. یک تاجر چینی که نخواست نامش فاش شود به رویترز گفت: خروج ویتول و ترافیگورا، مهمترین خریداران نفت روسیه در اروپا، خلأ ایجاد کرده است که تجارت نفت روسیه را تغییر داده است. این جنگ حدود 29 دلار در هر بشکه ارزان تر بود، که فرصتی عالی برای پالایشگاه های چینی بود که با کاهش حاشیه سود در بحبوحه کاهش رشد اقتصادی مواجه شده اند. این قیمت بسیار کمتر از قیمت نفت صادراتی از خاورمیانه، آفریقا، اروپا و آمریکا است. آمار رسمی گمرک چین نشان می دهد که صادرات نفت روسیه به چین در ماه آوریل نسبت به مدت مشابه سال گذشته 4 درصد افزایش یافته است و این کشور پس از عربستان سعودی دومین صادرکننده بزرگ نفت به چین است. کل واردات نفت چین در ماه گذشته نسبت به آوریل 2021 حدود 7 درصد افزایش یافت که اولین افزایش واردات در سه ماه اخیر علیرغم قرنطینه های گسترده بود. از سوی دیگر، ارقام کشتیرانی نشان می دهد که برخی از نفتکش های ایرانی از فوریه در نزدیکی سنگاپور لنگر انداخته اند و ایران ذخایر نفت دریایی خود را در منطقه در نتیجه افزایش عرضه نفت روسیه و کاهش خرید از ایران افزایش داده است. کپلر می گوید که تخمین می زند ذخایر نفت ایران در ذخایر شناور نزدیک سنگاپور از 22 میلیون بشکه در اوایل آوریل به 37 میلیون بشکه در اواسط ماه مه افزایش یافته است. اینکه برخی با استناد به آمار اوپک معتقدند نفت ایران همچنان به چین صادر می شود، لزوماً به معنای صادرات بیشتر آن به چین نیست. حمید حسینی، عضو هیئت مدیره اتحادیه صادرکنندگان نفت، گاز و پتروشیمی گفت: روسیه می تواند تقریبا نیمی از صادرات خود را به جنوب شرق آسیا به ویژه چین صادر کند. این یک تهدید بالقوه برای صادرات نفت خام ایران است. صنعت نفت ایران که سال‌ها تحت تحریم‌های آمریکا قرار داشت، با چالش‌های زیادی برای تجارت بین‌المللی مواجه است و مدت‌هاست که به واردات نفت چین به‌عنوان بازار مهم طلای سیاه خود متکی بوده است. داده ها و محاسبات این شرکت نشان می دهد که ایران در ماه مارس بین 700 تا 900 هزار بشکه نفت در روز به چین فروخته است. اما ایمان ناصری، مدیر خاورمیانه شرکت FGE Oil and Gas Consulting تخمین می زند که صادرات نفت ایران به چین در ماه آوریل بین 200000 تا 250000 بشکه در روز کاهش می یابد که در مقایسه با یک چهارم یا یک سوم صادرات ایران به چین کاهش می یابد.

دیپلماسی انرژی در گرو برجام است

نرسی گوربن، کارشناس ارشد انرژی در خصوص رقابت نفتی ایران و روسیه و تصمیم ایران گفت: رفتار روسیه پاسخی عادی به مشکلاتی است که از زمان حمله به اوکراین برای اوکراین به وجود آمده است. طبیعتا روسیه تحریم شده و محدودیت هایی برای فروش محصولاتش دارد، پتانسیل نفتی روسیه مشابه نفت ایران است و ممکن است برخی کشورها نفت ایران را جایگزین نفت روسیه کنند. وی گفت: روسیه ابزار چانه زنی برای صادرات نفت از ایران نیست و تنها در تلاش است تا مشتریان بیشتری برای فروش نفت خود پیدا کند. ایران نیز باید به نفع خود عمل کند. وی در پاسخ به اینکه سیاست ایران در قبال آخرین تحرکات روسیه چگونه خواهد بود؟ وی گفت: باید توجه داشت که ایران خود در معرض تحریم‌های گسترده است و با محدودیت‌های زیادی برای فروش نفت مواجه است. در این شرایط ایران در نبرد امتیاز باید بیشتر از گذشته امتیاز بدهد تا در بازار نفت حضور داشته باشد. در واقع بین ایران و روسیه برای تخفیف بیشتر رقابت وجود دارد که به نفع مشتریان نفت است. وی گفت: «مساله کلیدی در اینجا آسیب های ناشی از تحریم هاست. اقتصاددانان و تحلیلگران مدت هاست که از مضرات تحریم ها صحبت کرده و خواستار پایان دادن به زنجیره تحریم ها شده اند. برعکس، برخی از مشکلات امروز کشور ناشی از قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل متحد در اواخر دهه 1980 است که دولت وقت آن را کاغذهای بیهوده می دانست، بنابراین در این شرایط پیچیده و حساس، ایران باید قبل از هر چیز برای احیای آن تلاش کند. برجام و پایان دادن به زنجیره تحریم های اقتصادی. ایران برای ادامه فروش نفت و حضور در بازارهای تجاری بین المللی از یک سو باید برجام را احیا کند و تحریم ها را لغو کند و از سوی دیگر سرمایه گذاری خارجی را جذب کند.