دفاع عباس عبدی از وعده نخست وزیری برای ریشه کنی فقر مطلق/فقط بگو اگر شکست بخوری چه کسی پاسخگوست؟

دفاع عباس عبدی از وعده نخست وزیری برای ریشه کنی فقر مطلق/فقط بگو اگر شکست بخوری چه کسی پاسخگوست؟

روز جدید عباس عبدی در روزنامه اعتماد نوشت: آقای رییسی در سفر خود به یزد قول مهمی داد و گفت: برنامه دولت این است که هر چه زودتر فقر مطلق را ریشه کن کند. اساس کار ما توانمندسازی است وگرنه پرداخت مبلغ ناکافی در ماه که موضوع مهمی نیست.»

این وعده بسیار مهم و روشن است. کوتاه مدت در برنامه های اجتماعی و اقتصادی به معنای یک یا حداکثر دو سال است. بنابراین این وعده باید تا پایان سال 1401 یا حداکثر تا اواسط سال 1402 محقق شود.

«فقر مطلق» نیز تعریف کم و بیش منسجمی دارد و عبارت است از میزان درآمد مورد نیاز برای تأمین حداقل نیازهای افراد (غذا، پوشاک، مسکن و…) با توجه به شرایط فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی. این خط فقر حدود سه برابر مقدار مورد نیاز برای تامین حداقل غذا یا 2080 کیلوکالری در روز است. برآوردها نشان می دهد که این رقم برای یک خانواده چهار نفره در سال 1398 حدود 2.3 میلیون تن بوده است که اگر تورم سال 1399 و امسال را نیز اضافه کنیم، حدود 4.5 میلیون تن در ماه خواهد بود. این مبلغ برای یک خانواده سه نفره حدود 4 میلیون خواهد بود.

جمعیت زیر خط فقر مطلق چندان مشخص نیست، زیرا در چند سال اخیر به شدت افزایش یافته است، زیرا در 4 سال گذشته تورم از شاخص 100 در سال 2017 در پایان این سال (1400) احتمالا به حدود 370، افزایش 3.7 برابری قیمت ها فقط برای چهار سال است، در حالی که مطلقاً افزایشی در درآمد مردم وجود ندارد، در حالی که بسیاری از افراد اصلاً درآمد بالایی ندارند.

لحظه بعدی قول آقای ریسی برای فعال کردن و البته ایجاد شغل به جای پرداخت نقدی است. این ایده خوبی است، اما نیاز به سرمایه گذاری نیز دارد. بدون پول نمی توان شغل ایجاد کرد لذا امیدواریم دولت محترم در اولین فرصت برخی از مسائل را به طور شفاف توضیح دهند.
منظورت کوتاه مدت کیه؟
تعریف فقر مطلق چیست؟
تعداد شهروندانی که مشمول این ویژگی هستند چقدر است؟
توانمندسازی آنها به چه معناست؟ آیا فکر می کنند به دلیل از کارافتادگی درآمدی ندارند و باید توانمند شوند؟ البته برخی از آنها باید باشند.
در نهایت باید جزئیات برنامه برای دستیابی به این هدف توضیح داده شود.
این اقدام مفید و قابل دفاعی است و اگر در کوتاه مدت محقق شود، نقطه مثبت بالایی برای دولت خواهد بود. البته نحوه ارزیابی و سنجش تحقق این وعده باید مستقل از دولت باشد، مانند سال های 1384 تا 1392 خواهد بود که ادعا می کنند سالانه یک میلیون و 600 هزار شغل ایجاد کرده اند در حالی که آمار واقعی حدود صفر است!
همچنین باید توضیح داد که اگر به این وعده عمل نکنند چگونه مسئولیت آن را بر عهده خواهند گرفت؟

دیدگاهتان را بنویسید