رئیس جمهور دولت را ترک می کند و به حومه سفر می کند و وزرا هر کاری می خواهند انجام می دهند.

صوفی، فعال سیاسی اصلاح طلب با بیان اینکه دولت آقای رئیسی سر کار نیامده است، اظهار داشت: اعضای کابینه این دولت اساساً فاقد توان و برنامه کار هستند. از ابتدا مشخص بود که این نوع چیدمان کابینت از هیچ اصولی پیروی نمی کند، کاملا سرد است.

این تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: دولت سیدابراهیم رئیسی با وعده های رویایی روی کار آمد و قرار بود در مدت کوتاهی عدم تحویل دولت روحانی را جبران کند اما پس از پایان همه چیز مشخص شد که نه تنها او دولت آب گرم نمی گیرد، بلکه وضعیت اقتصادی کشور را هر روز به خطر می اندازد و مردم را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد و جالب اینجاست که مسئولیت هیچ کاری را بر عهده نمی گیرد.

علی صوفی درباره علت فرار دولت سیدابراهیم رئیسی از مسئولیت اقدامات و اقدامات خود گفت: این دولت به کار نیامد، بلکه برای اتحاد دولت نیامد، زیرا معتقد بودند وقتی قوای سه گانه از نظر سیاسی همسو می شوند، روند حل مشکلات کشور تسریع شد.

وی افزود: اعتقاد بر این بود که وقتی دولت آقای رایضی روی کار آمد به دلیل شعارهای تبلیغاتی یک سری کارها و اقدامات انجام می داد تا نشان دهد با این رویکرد می توان مشکلات کشور را حل کرد اما پس از مدتی این کار را انجام داد. مشخص شد که این شعارها تنها فایده آن است، پیروزی در انتخابات بود، وقتی آن هدف محقق شد و وقت کار رسید، آقایان متوجه شدند که دیگر فقط شعار نیست.

این فعال سیاسی اصلاح طلب با بیان اینکه دولت آقای رایضی سر کار نیامده است، اظهار داشت: اعضای کابینه این دولت اساسا توان و برنامه کار را ندارند. از ابتدا مشخص بود که این نوع چیدمان کابینت از هیچ اصولی پیروی نمی کند، کاملا سرد است. در واقع آقای رئیسی برای هر جریان و گروهی از حامیان انتخابات، سهمی در نظر گرفت.

وی درباره ابرچالش ها و ابربحران های کشور ادامه داد: دولت سیزدهم نه برنامه ای دارد و نه تجربه ای دارد و نه می داند چه باید بکند و چه نباید بکند بنابراین معلوم بود کار این دولت به کجا می رسد. سفرهای متعدد و فشرده آقای رئیسی به استان نیز نشان از عدم آشنایی وی با عملکرد دستگاه های اجرایی دارد.

صوفی بیان کرد: قرار است هیئت دولت کارهای اجرایی کشور را انجام دهد و هماهنگی بین وزرا بر عهده رئیس جمهور است، اما آقای رایضی از دولت خارج می شود و به سفرهای استانی می رود، طبیعی است که وزرا هر کاری انجام دهند. در این شرایط می‌خواهند، آن‌چه را که می‌خواهند می‌کنند و شعار می‌دهند بدون اینکه کسی کارشان را زیر نظر بگیرد و جواب بخواهد.