جمهوری اسلامی می نویسد: استعفای وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و پذیرش آن از سوی رئیس جمهور کار درستی بود که حداقل سه پیام صریح داشت.
اولین پیام این بود که منتقدان وزیر مستعفی، همانطور که نسبت به دولت آقای رئیسی بدخواهانه نبودند، هرگز نسبت به وی بدخواهی نکردند. از همان روزی که شنیدیم ایشان به عنوان وزیر رفاه اجتماعی، کار و تعاون اجتماعی منصوب شده اند، در همان روزنامه به رئیس جمهور نامه زدیم که ایشان تصمیم درستی نگرفته اند و هر چه زودتر در تصمیم خود تجدید نظر کنید.
متأسفانه این پیشنهاد کاملا آگاهانه و خوش نیت به جای اینکه مورد توجه و تأثیر قرار گیرد، نوعی بدخواهی نسبت به دولت تلقی شد و با واکنش های منفی همراه شد! اکنون که تنها 10 ماه از این تصمیم و این انتقاد خوش نیت می گذرد، مشخص شده است که دولت نباید با نگاه بدبینانه به نقد نگاه کند. اگر به موقع به شکایت وزیر رسیدگی می شد، خسارت ناشی از این تصمیم که اکنون منجر به برکناری وی شده است، وارد نمی شد.
پیام دوم این است که انتقادات در آن زمان فقط به یک وزیر نبود. خیرین در آن زمان به صراحت اعلام کردند که انتخابات در اکثر موارد ضعیف بوده و با چنین گروهی دولت سیزدهم قوی نخواهد بود.
بیشتر منتقدان بر وزرای اقتصاد متمرکز بودند. با وجود اینکه سایر وزرای اقتصاد همچنان بر سر کار هستند، اما مشخص است که آنها نیز موفق نشده اند و در صورت عدم استعفا از راه های دیگری مانند استیضاح مجبور به استعفا خواهند شد. نارضایتی نمایندگان از توضیحات روز گذشته وزیر صمت نشانه بارز این واقعیت تلخ است که گویی کارنامه این وزیر که در سوالات دیروز مجلس منعکس شده است گواه ناکامی وی در مسئولیت مهمی است که بر عهده گرفته است. بر این اساس، پیام دوم درباره استعفای وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی باید هرچه زودتر شنیده شود تا خسارات بعدی از ادامه اقدامات ناموفق برخی دیگر از وزرای کشور و خود دولت سیزدهم منعکس نشود. .
و سومین پیام این است که انتقاد وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی که همگی بر ناکارآمدی وزیر سابق تعاون، کار و رفاه اجتماعی اتفاق نظر داشتند، دقیقا باید با انتقاد منتقدان از جمله انجام شود. مطبوعات، نمایندگان مجلس، اتحادیه ها و بازنشستگان انتقاد لازم است.
رئیس جمهور و همکارانش در دولت باید به این نکته توجه داشته باشند که مداحی اعم از فعالان رسانه ای و سیاسی گاهی چشم بر کاستی ها و مشکلات می بندد و معتقد است که دیدن و انگشت نشان دادن ضعف ها می تواند موجب تضعیف دولت شود. .. برخی از حامیان دولت پا را فراتر گذاشته و منتقدان را متهم به توطئه با دشمن می کنند! استعفای وزیر کار و کارت زرد وزیر صمت در یک روز نشان داد که دولت نباید به فخر فروشی و تلاش توجه کند. دولت‌ها اگر می‌خواهند در کارشان موفق باشند، باید باب انتقاد را باز کنند، به جای متهم کردن، رسانه‌های منتقد را تشویق کنند و حتی مقامات دولتی را که تحمل انتقاد را ندارند یا با رسانه‌های منتقد دشمنی دارند، برکنار کنند.
خوش بینانه ترین نگاه این است که اینها دوستان نادانی هستند که به جای ابرو انداختن، چشمانشان را آزار می دهند و قدرت درک واقعیات را بر اساس قاعده عشق عینی عمیق و معصوم ندارند (علاقه شدید باعث می شود قدرتشان را از دست بدهند). حقایق را ببینید و بشنوید). بنابراین دولت سیزدهم باید استعفا و دریافت کارت زرد دو وزیر خود را در یک روز به عنوان هشدار بپذیرد و آن را آفتابی بداند که این خود عامل آفتابی شدن انتقادات است.