روز جدید : اینکه روزنامه دولت با تیتر «۹۰ میلیارد دلار تجارت با دوری از تحریم» (۳/۲/۱۳۰۰) به نقل از رئیس سازمان توسعه تجارت گفته است «از صد میلیارد دلار تجارت خارجی در سال گذشته، ۹۰ درصد آن. خارج از نظام بانکی اتفاق افتاده است» افتخار نمی کند; بلکه نشان از منبع عظیمی است که در این میان از بین رفته و برای توسعه کشور و رفاه جامعه هزینه نشده است. مانند گاز، برق و آب ما، حداقل یک سوم حجم آنها در مسیر انتقال به دلیل فرسودگی و پارگی خط از بین می رود.
تصور اینکه بتوانیم از طریق تعاملات اقتصادی با کشورهای منطقه به رشد و توسعه اقتصادی دست یابیم، خیالی بیش نیست. به گفته رئیس مرکز پژوهش های اتاق ایران، سهم کل کشورهای منطقه از اقتصاد جهانی حدود 6 درصد است و 94 درصد اقتصاد جهان خارج از این منطقه اتفاق می افتد.
این اقتصاد منطقه ای شش درصدی یکی از حلقه های زنجیره تولید و تجارت جهانی است و هیچ یک از این کشورها کشور مرکزی این زنجیره محسوب نمی شوند. جالب اینجاست که به گفته وی، در هیچ یک از اسناد اقتصادی این کشورهای منطقه (از جمله ترکیه، عمان، امارات، پاکستان و…) ایران به عنوان شریک استراتژیک و حتی در بین 10 تا 15 کشور شریک به حساب نمی آید. این کشورها (رسانه، 12/1 1400/) همکاری اقتصادی منطقه‌ای زمانی می‌تواند برای کشور ارزش‌آفرینی کند و راهگشا باشد که در قالب یک طرح بزرگ‌تر برای ایفای نقش در زنجیره ارزش تولید و تجارت جهانی طراحی و اجرا شود.
علی احمدی، دبیر کمیسیون مشترک سیاست‌های کلی برنامه هفتم، با تأکید بر اینکه «اقتصاد و جان مردم را به برجام مقید نمی‌کنیم» و «منطقه‌گرایی اقتصادی» (به عنوان راهبرد اصلی در برنامه هفتم توسعه) /3/1401 ) و پرداختن به کالابرگ توزیع و کارت نان و اقتصاد معیشتی و خوردن و نمرد و… و غفلت از انجام اصلاحات عمیق اقتصادی، روزانه اختلافات گوناگونی را در دخل و خرج دولت و نظام بانکی تشدید می کرد. اعتبارات تامین اجتماعی، منابع آب و محیط زیست و… و این آینده تیره ای را برای توسعه و پیشرفت این سرزمین رقم می زند.