روزنامه جوان به مناسبت سالگرد درگذشت ابوالحسن بنی صدر نوشت: آنچه در جریان مفقود شدن بنی صدر و همکاری وی با مجاهدین مردمی رخ داد، اجازه ادامه حضور وی در ایران را نداد. وی سرانجام در 7 مرداد 1360 همراه با مسعود رجوی از ایران گریخت. این فرار نیز برای خود داستانی دارد که در قسمت آخر این مقاله به موقع بیان شده است.
سرهنگ دیگان در مورد خدمه یک هواپیمای نظامی 707 می گوید:
«ساعت 9 شب در حال بازرسی قطعات مختلف بودیم تا هواپیما را برای سوخت گیری آماده کنیم. در حین بررسی هواپیما متوجه شدم درب یکی از دو دستشویی هواپیما قفل است و می خواستم این مشکل را به مسئولان اطلاع دهم که فردی مسلح مرا دستگیر کرد و مدعی شد که بمبی در هواپیما وجود دارد و کوچکترین حرکتی ممکن است رخ دهد. باعث انفجار آن شود . بعد از چند دقیقه دیدم سرهنگ قاضی اصغر – که در آن زمان هم رزم بود – دستگیر و نزد من آوردند.
سرهنگ قاضی اصغر در این خصوص گفت: همان شب پس از بازرسی هواپیما، خلبان سرهنگ معزی درب هواپیما را بست و در پاسخ به سوال من که حمافر دهقان مسئول سوخت رسانی هواپیما کجاست؟ گفت آخر هواپیما بود. بیشتر کنجکاو بودم، می خواستم بروم عقب هواپیما برای جستجو که یکی فریاد زد: بس کن، تکان نخور وگرنه شلیک می کنم! در همین لحظه در توالت باز شد و دو نفر بیرون آمدند. یکی از آنها مردی ریشو بود که خود را رجوی معرفی کرد و دومی مردی لاغر اندام. در همان زمان، همافر وکیلی و مهندس پرواز هواپیما برای جویا شدن دلیل پرواز ممنوع و تاخیر ما از پله های هواپیما بالا رفتند و به محض رسیدن دستگیر شدند.
پس از بسته شدن درها، هواپیما بلند شد و در حال بالا آمدن بود که در توالت دوباره باز شد و مرد دیگری با صورت عرق کرده و لباس پرواز ظاهر شد که رجوی او را دکتر بنی صدر، رئیس جمهور ایران معرفی کرد. از همان لحظه متوجه شدیم که بنی صدر نیز در هواپیما بوده است. در تمام طول پرواز رجوی و یک نفر دیگر با اسلحه ما را زیر نظر داشتند و یک نفر دیگر نیز در کابین با فرانسه در تماس بود و برای عبور از مرزهای هوایی کشورهای مختلف با مشکلی مواجه نشدیم. به نظر می رسد دولت فرانسه از قبل از فرود این هواپیما مطلع شده بود و پس از گفتگوی بنی صدر با نخست وزیر فرانسه در هواپیما، در فرودگاه فرانسه به زمین نشستیم…».