روز جدید : سردار حسین علایی از فرماندهان دوران جنگ یادداشتی درباره روابط ایران و روسیه منتشر می کند.
در آستانه سفر ابراهیم رئیسی، سردار حسین علایی از فرماندهان دوران جنگ یادداشتی درباره روابط ایران و روسیه منتشر کرد.
به گزارش دیده بان ایران؛ در این یادداشت منتشر شده در روزنامه جمهوری اسلامی می خوانیم:
* موضوع انعقاد قرارداد 20 ساله ایران و روسیه در دستور کار سفر آتی رئیس جمهوری اسلامی ایران قرار دارد. از آنجایی که در تاریخ روابط ایران و روسیه فراز و نشیب های زیادی وجود داشته است، خوب است مسئولان کشور قبل از ادامه و انعقاد این قرارداد، به خاستگاه و رفتار تاریخی روسیه در قبال ایران توجه داشته باشند و اقدامات خود را در یک اقدام اصلاح کنند. به نحوی که در جهت منافع ملی ایران، هر دو طرف از آن بهره مند شوند.
*طبیعی است که روابط و همکاری دوستانه ایران و روسیه به دلیل همجواری دو کشور و دوری آنها از آمریکا به نفع هر دو کشور باشد، اما در انعقاد قرارداد با آنها باید به نکات زیر توجه کرد. حساب.
1 – روسیه هرگز ایران را متحد استراتژیک خود ندانسته است.
2- روسیه همواره از لیست ایران برای حل مشکلات خود با آمریکا استفاده کرده است.
3- روسیه رقیب ایران در زمینه نفت و گاز است و با انتقال گاز ایران به اروپا موافق نیست زیرا آن را بازار خود می داند.
4. روسیه همواره در شورای امنیت سازمان ملل به برنامه هسته ای ایران رای منفی داده است و در دوره ریاست جمهوری آقای احمدی نژاد که اکثر قطعنامه ها علیه ایران صادر می شد، برخی از آنها توسط دولت روسیه پیشنهاد شده بود.
5. روسیه با چرخه غنی سازی در ایران موافق نیست و گسترش دانش هسته ای در ایران را به نفع خود نمی بیند.
6. اتحاد جماهیر شوروی یکی از حامیان اصلی صدام حسین در طول جنگ بود و اکثر تسلیحات از جمله موشک های زمین به زمین و میگ را در اختیار ارتش بعث قرار داد.
7. شوروی در طول جنگ تعدادی نفتکش کویتی را در حمایت از عراق علامت گذاری کرد و با کشتی های جنگی خود در خلیج فارس از آنها دفاع کرد.
8. روسیه علاقه مند است که ایران از نظر نظامی به آن کشور وابسته باشد. اکثر قراردادهای منعقد شده با این کشور تاکنون منجر به خرید تسلیحات و تجهیزات نظامی برای ایران شده است. با توجه به هزینه بالای نگهداری تسلیحات و تسلیحات روسی، این معاهدات درآمد ثابتی برای روس ها ایجاد کرد.
9. روسیه روابط نزدیکی با اسرائیل دارد و روس ها نقش مهمی در دولت اسرائیل دارند و همیشه زیر چتر روسیه بوده اند. از سوی دیگر روسیه با سیاست جمهوری اسلامی ایران در قبال اسرائیل مخالف است و به دنبال امنیت و بقای اسرائیل است.
10. روسیه در جریان بحران قره باغ، ایران را وارد مذاکراتی نکرد که حتی ترکیه در آن شرکت داشت.
11. روسیه موشک های ضدهوایی اس-400 را به کشورهایی که روابط خوبی با آمریکا دارند مانند ترکیه و هند تحویل داده است اما تاکنون در این سطح روابط نظامی با ایران نداشته اند.
12. سامانه های پدافند هوایی روسیه در سوریه همواره نظاره گر حملات هوایی اسرائیل به گروه های حامی ایران در سوریه بوده اند و روسیه حتی برای جلوگیری از حملات اسرائیل به مواضع طرفداران ایران در سوریه، فشار سیاسی اعمال نکرده است. روسیه همچنین حملات اسرائیل به کشتی های نفتی ایران به سوریه را مشاهده کرده و واکنشی نشان نداده است.
13. روسیه واکنش موثری به الحاق بلندی های جولان سوریه به اسرائیل نشان نداده است.
14. پوتین علاوه بر عدم دیدار با اکثر وزرای ایرانی در سفر خود به روسیه، حتی با رئیس مجلس شورای اسلامی که اخیراً به بهانه ولیعهد سعی در رساندن پیام رهبری به وی داشت، نیز دیداری نداشت.
15. روسیه یک حکومت غیر دموکراتیک دارد که مردم آن کشور نمی توانند فرد دیگری را به جای پوتین انتخاب کنند و او یکی از روسای جمهور مادام العمر جهان است.
در هر صورت در انعقاد قرارداد با روسیه بهتر است به نکات فوق توجه شود. باید مراقب بود که قراردادهای جدید روابط تجاری بین دو کشور را تقویت کند و بیشتر به نفع هر دو کشور باشد تا حل مشکلات بلندمدت روسیه. از سوی دیگر تعادل در سیاست خارجی ایجاب می کند که از طرح و ظرفیت شیطان بزرگ برای کنترل روسیه و چین غفلت نشود. بنابراین بهتر است جمهوری اسلامی ایران همچنان سیاست خارجی «نه شرقی نه غربی» را دنبال کند تا تلقی عمومی از سیاست خارجی کشور «فقط شرقی یا غربی» نباشد. شرق که از بدتر شدن روابط ایران با غرب سود زیادی می برد.