یادگار امام در دیدار نوروزی با کارکنان مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) گفت: در این عصری که هرکس هر چه می‌خواهد می‌گوید و دروغ و حقیقت در هم می‌آمیزد، قبل از هر چیزی انسان باید یک فیلتر بگذارید تا گرفتار برخی سخنرانی ها نشوید. یک راه مقابله با چنین شرایطی قرار دادن خود در مسیر نور است که بخشی از امر مقدس است. یعنی باید امید، امید، توکل و کمک پیدا کند و سپس از خداوند که مرکز همه قدرت ها و برکات و رحمت های هستی است بخواهد که دست او را بگیرد و کمکش کند.
یادگار امام می فرماید: تا جایی که می شود نگذاریم بدی و زشتی غذای روح و جان ما شود و با توکل بر خدا و رفتن به سوی خدا و خلوت با او، آنچه را که در آن ظلم است را از دل بزداییم. باورهای ما..
به گزارش خبرنگار جماران، حجت الاسلام والمسلمین سید حسن خمینی در دیدار نوروزی با کارکنان موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (ره) و در آستانه میلاد امام حسن مجتبی (ع) فرمود: مرحوم مجلسی در بحارالأنوار نقل کرده است که فرمود: «عجب میکنم که چرا به عقل می‌اندیشد، چگونه به عقل نمی‌اندیشد». یعنی: «عجب می کنم که مردم به غذای خود فکر کنند و توجه کنند که چه چیز مضر است و چه چیز مضر است. اما به چیزی که به ذهنشان می رسد و ایمانشان می شود فکر نمی کنند.» گویی گوش ما دروازه هر حرفی است و ایمان ما آماده پذیرش هر حرفی است.
امام یادگار تصریح کرد: این نکته بسیار مهمی از سخنان امام مجتبی (علیه السلام) است که ما معتقد نیستیم فکر و حافظه ما از چیزهایی که به آن فکر می کنیم، می شنویم و به یاد می آوریم تغذیه می شود و در نهایت همان را می گیریم. ادراکات تبدیل شدن به تعبیر این شعر «گویا به روز قیامت ایمان ندارند»; مردم به این روز اعتقاد ندارند و بنابراین به نقل قول های زیادی اعتقاد دارند.
وی یادآور شد: در ادامه این حدیث آمده است که « پهلوی شکم ما درد می کند و پهلوی سینه ما درد می کند». یعنی «انسان از آنچه او را آزار می دهد دوری می کند، اما هر چیزی را که او را نابود می کند در نظر می گیرد». دنیای ما زمان اختلاط حقیقت و دروغ است. البته چاره ای نیست و هیچ راهی برای مقابله با آن وجود ندارد. آنچه دیگران می گویند و نمی گویند جای بحث دارد، اما ما صاحب گوش ها و باورهای خود هستیم. پس بیایید بیشتر به باورها، اعتقادات و محتوای موجود در ذائقه، حافظه و هضم ذهنی خود توجه کنیم.
سید حسن خمینی با اشاره به اینکه این تعبیر از امام مجتبی (ع) در مسئولیت ما در سازماندهی ویراستاری و نشر آثار امام خمینی (ره) می گنجد، افزود: ما گروه کوچکی هستیم و تا جایی که بتوانیم. ما باید عاقلانه برای جامعه تولید کنیم و سعی کنیم از ورود دروغ و تقلب جلوگیری کنیم. همیشه اول باید مواظب خودش باشد و بعد به سراغ خانواده اش برود. «خویشاوندان» معنای وسیعی دارد و ابتدا شامل خانواده، سپس دوستان و سپس هر فرد مرتبط با انسان می شود.
وی تاکید کرد: در این عصری که هرکس هر چه می خواهد به هم می گوید و دروغ و حقیقت در هم می آمیزد، ابتدا باید فیلتر کرد تا گرفتار حرف ها نشود. یکی از راه‌های مقابله با چنین موقعیت‌هایی، قرار دادن خود در مسیر نور است که بخشی از امر مقدس است. یعنی باید امید، امید، توکل و کمک پیدا کند و سپس از خداوند که مرکز همه قدرت ها و برکات و رحمت های هستی است بخواهد که دست او را بگیرد و کمکش کند.
یادگار امام با بیان اینکه هرگز نباید خود را غیر ضروری بدانیم، ادامه داد: همه در همه حال نیازمندند. تا به حال رایگان به ما داده شده است و از این پس می توانیم همین مقدار را از خدا بگیریم. زیرا او بر خود رحمت آورد و «رحمت بر غضب پیشی می گیرد». یا اینکه گفته خدا کمکت کنه و التماس میکنم. بپرسید، بخوانید و اعمال کنید.
وی با تاکید بر اینکه سعی می کنید هر چه می شنوید را با ترازوی حکمت بسنجید، گفت: منظورم این نیست که مردمی شویم که در جنگل و کوه زندگی می کنیم و همه چیز را تعطیل می کنیم. بالاخره ما در این جامعه زندگی می کنیم و مخصوصاً دوستانی که مسئولیت کار فرهنگی را بر عهده دارند باید در جریان باشند.
سید حسن خمینی با اشاره به اینکه زندگی با مشکلات آمیخته است، تصریح کرد: مردی نزد امام سجاد(ع) آمد و دید که گریه می کند. گفت اینجوری گریه میکنی پس چیکار کنیم؟! حضرت فرمود: «بهشت برای نیکوکاران است، هر چند عبد حبشی باشد، و جهنم برای افراد بد، اگر چه سید قریشی باشد». یا در مناسبتی گفته شده است که سیدالشهداء علیه السلام دعای عرفه را در حال گریه می خواند.
وی افزود: در مورد علت گریه ائمه یکی از توضیحات این است که می خواستند این عمل را به ما بیاموزند. حضرت امام نیز از باب «حسنتو الابرار سیاتو المقرابین» دلیل دیگری برای این امر ذکر می کنند. توضیح سومی هم هست که می گوید زندگی لاجرم انسان را آلوده می کند و تعبیر امام این است که توجه به «وفور» خاک بر دل می ریزد و ائمه از این جهت گریستند.
وی با بیان اینکه مردم گاهی چیزهایی می شنوند که نباید شنیده شود، افزود: دروغ، تهمت و تهمت جزو حقوق مردم است و خیلی چیزهای دیگر جزو حقوق الله است. انسان باید مراقب باشد که چه می گوید، چه می شنود و چه چیزی را باور می کند. یکی از خصوصیات مهم امام رحمة الله علیه مرحوم والدمان این بود که «امام صاحب محضر خودشان بودند». یعنی اینطور نبود که هرکس در را باز کرد و داخل شد و هرچه خواست گفت و رفت; اگر کسی می خواست غیبت کند بلند می شد و می رفت.
یادگار امام می فرماید: انسان باید رابطه خود را با خدا مشخص کند; او می تواند ارتباط برقرار کند و توجه را به خود جلب کند و سپس ارتباط قلبی پیدا کند. یکی از مهمترین خصوصیات مردم این است که خدای هر کدام از ما آنقدر به ما نزدیک است که با او صحبت می کنیم. انسان می تواند با خدا ارتباط برقرار کند و در نتیجه این ارتباط می تواند جان و روح خود را از زشتی ها و پلیدی هایی که ممکن است در عالم عقل باشد حفظ کند.
سرانجام فرمود: پس ما این روزها و شب ها را گرامی می داریم. همه ما ناگزیر به دنیایی می افتیم که دل ما را بر هر دروغ و راستی حریص می کند و به فرموده امام مجتبی (علیه السلام) روزی روح و جان ما را می دهد. تا جایی که ممکن است اجازه ندهیم بدی ها و زشتی ها غذای روح و جان ما شود و با توکل به خدا و رفتن به سوی خدا و خلوت با او، آنچه را که در اعتقاداتمان ناحق است از دل خود دور کنیم.