ساعت: 16:52
تاریخ انتشار: 08/12/1401
کد خبر: 1905289
به بهانه پخش مسابقه استعدادیابی همه فن خریف;
به تازگی برنامه ای به نام «رقیب هوادار هممه» در روزهای آخر هفته از شبکه ورزش روی آنتن می رود. برنامه ای که به بهانه استعدادیابی در صنعت پرطرفدار کشتی، اولویت اول رسانه ها که سرگرمی است را قربانی می کند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ اخیرا برنامه ای با عنوان “همه چیز را می داند» آخر هفته ها از شبکه ورزش پخش می شود; برنامه به بهانه استعدادیابی در زمینه محبوب کشتی و ارائه حرفه ای تر این برنامه برای علاقه مندان به این حوزه پخش می شود.
سید محمدرضا نعمتی تهیه کننده «همه فن حریف» درباره ساختار این مسابقات می گوید: 56 کشتی گیر 14 تا 17 ساله در چهار وزن از 14 استان کشور بر اساس توانایی، رزومه و سابقه استانی انتخاب می شوند. تایید مربیان استانی و همچنین نتایج مسابقاتی که در استان ها و شهرستان های خود دریافت کرده اند.
ساختار این برنامه چیست؟
شرکت کنندگان در قالب 7 تیم در رشته های کشتی آزاد و فرنگی در سه جهت به رقابت می پردازند و عملکرد آنها توسط 4 داور از مربیان تیم های ملی ارزیابی می شود. مرحله اول به اطلاعات کلی در مورد کشتی اختصاص دارد و سوالاتی در مورد قوانین و مقررات این ورزش از شرکت کنندگان پرسیده می شود. قسمت دوم مربوط به تربیت بدنی می باشد که شرکت کنندگان در 6 ایستگاه توانایی ها و قابلیت های بدنی خود را محک می زنند و قسمت آخر مبارزه شرکت کنندگان است و در این مرحله برگزیدگان با یکدیگر به رقابت می پردازند. در تمامی این مراحل، داوران از بین مربیان تیم ملی کشتی، عملکرد آنها را ارزیابی می کنند. محمد بنا، پیمان درسکار، عباس جدیدی و علی محمدی قضاوت این دوره از مسابقات را بر عهده دارند.
برنامه همه فن خریف برای نفر اول جایزه و جایزه خوبی دارد و علاوه بر آن این برنامه فرصتی را برای این رده سنی فراهم می کند تا خود را به سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی بزرگسالان ایران ثابت کند و حق حضور را نشان دهد. آنها تیم ملی کشتی را دارند.
هادی عامل از گویندگان و مفسران مجرب در این زمینه گزارش دعوای شرکت کنندگان در این برنامه را ارائه می دهد و در مواردی به همراه داوران نظر کارشناسی می دهد..
نمایش یا استعدادیابی؟
داستان استعدادیابی در زمینه های هنری، ورزشی، تحصیلی و… امری رایج در دنیا محسوب می شود و همه کشورها استعدادهای ناب سرزمین خود را بر اساس روش های استاندارد و با کمک مجرب ترین اساتید و معلمان در این امر یافته و برنامه ریزی های مناسبی برای آنها انجام می دهند تا آینده کشور خود را تضمین کنند. از پیشرفت و کارایی
در حوزه رسانه و رسانه گاهی برنامه های «استعداد شو» و استعداد یابی تولید و به نمایش گذاشته می شود و چند سالی است که در کشور ما نیز برنامه هایی با این عنوان تولید می شود که عصر نو، ستاره ساز، شب کوک و مستر. خبرنگار، به آنتن رسیدند.
سوال مهم اینجاست که تولید چنین برنامه هایی تا چه اندازه منجر به کشف استعدادهای واقعی می شود و چقدر جنبه سرگرمی برای رسانه و مخاطبان دارد؟
برای کشف استعدادها به خصوص ورزش راه های مختلفی در دنیا وجود دارد و هر کدام مسیرهای مختلفی را طی می کنند. در ایرلند و انگلیس مدل مشارکت مستمر در ورزش در طول زندگی، در دانمارک جستجوی استعدادهای ورزشی با تاکید بر محیط زیست، در چین مدل سیستماتیک استعدادیابی و در ایالات متحده، مدرسه محوری. مدل و غیره ذکر شده.
اما بر اساس برخی منابع می توان گفت که برای موفقیت در استعدادیابی، شاید با ارزش ترین کار، شناسایی مخمر ژنتیکی و فراهم کردن بستر مناسب برای فرد مستعد باشد. در این میان، به گفته برخی از محققان، اولین قدم در ایجاد یک سیستم استعدادیابی موثر، ایجاد پیوند با آموزش و استخدام مربیان حرفه ای و آموزش دیده ورزشی برای شناسایی و پرورش استعدادها است.
استعدادیابی در طول آموزش و طی «چند ماه مشاهده موضوع» صورت می گیرد. هیچ استعدادی را نمی توان به درستی در 10 دقیقه یا حتی یک روز در یک محیط رقابتی کوتاه مدت آزمایش و اندازه گیری کرد. وقتی سرنوشت یک فرد تیزهوش را به یک ساعت امتحان گره می زنیم، قطعا استرسی که به او وارد می شود باعث می شود عملکرد خوبی نداشته باشد. اما زمانی که در فرآیندی که چندین ماه طول می کشد، آن فرد حتی بدون اینکه بداند زیر ذره بین مربیان استعدادیابی قرار می گیرد، عملکرد واقعی او نشان داده می شود و سپس می توان او را در لیست افراد مستعد یا معمولی قرار داد. .
در این فرآیند به مدت چندین ماه مربیان مختلف در حوزه های تخصصی این رشته، روانشناسی، تجارت و … این فرد یا گروه را مشاهده می کنند و در پایان هر مربی امتیاز خود را به این فرد می دهد و بر اساس آن کار گروهی این استعداد ارائه خواهد شد.
فراموش کردن استعدادها
نکته مهم دیگری که در این راستا باید مورد توجه قرار گیرد، سرمایه گذاری بلندمدت بر روی استعدادهای باز است که متاسفانه در کشور ما بر اساس تجربیات، شنیده ها و دیده ها، قهرمانان ملی زیادی هستند که در مکان های مهمی مانند المپیک قهرمان شده اند. مدال می گیرند، پس از بازگشت به کشور به اصطلاح تا مسابقات بعدی رها می شوند و در گفتگو با اکثر آنها مشخص می شود که به دلیل مشکلات مالی و معیشتی، نبود مکان مناسب برای تمرین، نبود آمادگی لازم مسابقات و غیره ما به راحتی یک قهرمان ملی را از دست می دهیم. این سرنوشت یک قهرمان مدال آور است، اما ورزشکاری که حتی نمی تواند در آن مسابقه مدال بگیرد. حفظ استعداد قطعا مهمتر از کشف آن است و این عبارت پرتکرار را همه می دانند اما در عمل کمتر به آن توجه می شود.
ادامه مطلب؛
“عصر جدید”؛ دنبال استعداد یا لذت بردن از نمایش و سرگرمی؟!