عباس عبدی نوشت: چرا اصرار پشت اصرار بر تحقق یک میلیون شغل وعده داده شده است؟ در حالی که اگر رقم 660 هزار نفر را با وعده رسمی یک میلیون و 850 هزار شغل در آبان ماه گذشته مقایسه کنیم، حدود یک سوم است. ارسال آمارهای نادرست در خور مسئولین نیست و آثار منفی دارد.
عباس عبدی در اعتماد نوشت: تاکنون چندین بار در مورد اشتغال و محقق نشدن وعده های داده شده برای ایجاد یک میلیون شغل در سال نوشته ام. این وعده که در آبان ماه سال گذشته بازنگری شد و به 110 هزار شغل در ماه یا یک میلیون و 320 هزار شغل در سال افزایش یافت و مقرر شد تا پایان سال 1401 یعنی بعد از 50 روز یک میلیون و 850 هزار شغل به مشاغل موجود اضافه شود. و جالب اینکه به دلیل ارائه آمارهای گیج کننده و کذب، آقای رئیسی در اقدامی مثبت در تابستان امسال رسما اعلام کرد که تنها مرکز آمار مسئول اعلام آمار رسمی در کشور است که البته تعهدی به آن نداشتند. . اکنون و در این یادداشت با استناد به آخرین گزارش های مرکز آمار، با هم به بررسی وضعیت وعده های اشتغال زایی دولت جدید می پردازیم.
مشاهده می شود که شاغلان فعلی هنوز به تعداد افراد شاغل در سال 2018 نرسیده اند و در پایان آذرماه به 24.07 میلیون نفر می رسد که در مقایسه با تعداد افراد شاغل در پایان تابستان 2018 به 1400 نفر می رسد. زمانی که دولت فعلی روی کار آمد فقط 660 هزار نفر شغل اضافه کردند یعنی در 15 ماه 660 هزار شغل وجود دارد یعنی 44 هزار شغل در ماه که با 110 هزار شغل وعده داده شده فاصله زیادی دارد.
اما این تعداد شغل چگونه توزیع می شود؟ از این تعداد، حدود 860 هزار شغل در بخش خدمات، 420 هزار شغل در بخش تولید و 610 هزار شغل در بخش کشاورزی کاهش یافت. مشاغل خدماتی عموماً تحت تأثیر پایان نسبی کرونا قرار گرفته اند و کارگرانی که به دلیل آن بیکار بوده اند به سرعت به موقعیت های قبلی خود بازگشته اند. این معادل ظرفیت اشتغال در سال 1397 و حتی 200 هزار شغل بیشتر از پایان پاییز 1401 است و به عبارتی سال 1402 را آغاز می کنیم اما به تعداد شاغلان در سال 1398 نمی رسیم.
نکته دیگر این است که تعداد افراد شاغل نسبت به سال 2018 افزایشی نداشته است، اما نرخ بیکاری از 10.7 به 2.8 کاهش یافته است که نشانه خوبی نیست زیرا به معنای کاهش نرخ فعالیت یا کاهش زنان و مردان نیازمند است. بیرون آمدن از بازار کار به معنای افزایش فقر است.
این آمار رسمی کشور است و با آنچه از سوی تریبون های دولتی ارائه می شود تفاوت اساسی دارد. سوال اصلی این است که در وهله اول چرا اصرار پشت اصرار بر تحقق یک میلیون شغل وعده داده شده چیست؟ در حالی که اگر رقم 660 هزار نفر را با وعده رسمی یک میلیون و 850 هزار شغل در نوامبر گذشته مقایسه کنیم، حدود یک سوم است. بنابراین اولین نکته این است که از این به بعد این آمار کج تکرار نخواهد شد. سخنان مدیران را نباید کورکورانه گرفت. ارسال آمارهای نادرست در خور مسئولین نیست و آثار منفی دارد.
وقتی می گویید ما به وعده اشتغال زایی عمل کردیم، دو اشتباه رخ می دهد. اول اینکه یک اشتباه فاحش را تکرار کنید، دوم اینکه دلایل این وضعیت را دنبال نکنید و در نتیجه همان مسیر را ادامه دهید و این وضعیت را بدتر می کند. سوال دوم این است که چرا این وعده محقق نشده است؟ ظرفیتش نبود؟ آیا لازم نبود؟ آیا مدیران در انجام این کار کوتاهی کرده اند؟ و… از این رو لازم است علل و عواملی که منجر به شکست این وعده شده شناسایی و معرفی شوند. تکرار آمارهای غلط هیچ اعتباری ندارد، حتی اگر مردم آمار رسمی واقعی را ندانند، این ادعاها را نمی پذیرند زیرا در صورت صحت، آثار آن را در زندگی خود احساس می کنند.
محقق نشدن این وعده دلایل مختلفی داشت که اولین و مهمترین آنها وزیر سابق بود که با یک میلیون تومان می خواست شغل ایجاد کند و بعد از 8 ماه با کاهش تعداد از وزارتخانه رفت یا از وزارتخانه اخراج شد. شغل و خرج کردن پول زیاد بنابراین رکن اصلی تحقق این شعار، جذب نیروهایی است که مشکل را به خوبی بشناسند، سپس راه‌های مناسب برای تحقق آن را پیشنهاد کنند و در نهایت با سازماندهی مؤثر آن را اجرا کنند. مطمئن باشید اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، بعید است سال آینده بهتر از این سال باشد.