«استانداردهای دوگانه» عنوان یادداشت عباس عبدی به روزنامه اعتماد است که در آن آمده است: بازگشایی سفارتخانه های ایران و عربستان و بهبود روابط دو کشور و در نتیجه هموارسازی روابط با سایر کشورهای عربی و علاوه بر آن. به همین دلیل ادامه مذاکرات با غربی ها به ویژه با آمریکا از طریق کشورهای منطقه تا حدودی شرایط خارجی را بهبود بخشیده است و آثار این رفتار هر چند اندک را در چشم مردم و مردم می توان دید. اقتصاد تنش های بی پایان قبلی. در این میان عده ای در رسانه ها به انتقاد از سیاستمداران رسمی پرداختند و این اقدامات را نه از منظر اصل خود، بلکه از منظر تاریخچه سیاست های جریان حاکم نقد کردند و اکنون جریان پروستات معترض است و می پرسد. ; چرا وقتی مقاومت شد گفتید این کارها هزینه دارد و از جیب مردم پرداخت می شود؟ و حالا که موافقیم چرا امتیاز می دهید و دولت را می فروشید؟ و…
برای اینکه یک موضوع بحث برانگیز هرگز حل نشود، بهترین کار این است که موضوع اشتباه را بیان کنید. مشکل نه مقاومت و ایستادگی یا حتی دشمنی با دیگران است و نه تفاهم و سازش یا امتیاز دادن و گرفتن که بسیار طبیعی و منطقی است. هر دو سیاست به صورت موردی قابل دفاع هستند، همانطور که هر دو می توانند ابطال پذیر باشند. هیچ یک از این دو سیاست استاندارد نیست و مطمئناً آن را تأیید یا رد خواهد کرد. هر دو راه هایی برای رسیدن به اهداف دیگر هستند. بنابراین در وهله اول باید بر سر این اهداف و چگونگی دستیابی به آنها توافق صورت گیرد. ضمناً این استدلال علیه سخنرانان ایشان درست تر و قابل اجراتر است، زیرا همین افراد در گذشته وقتی می خواستند بفهمند از مقاومت و مقاومت صحبت می کردند و معتقد بودند که نباید تسلیم شد یا شکست و… و… هر بار که افراد دیگر در مورد سیاست های آنها صحبت می کنند و آنها را مورد انتقاد قرار می دهند، از لزوم توسعه روابط صحبت می کنند و … بنابراین سؤال متفاوت است. مشکل وجود رویکرد شبه مذهبی و نوشیدنی آغشته به سیاست در میان حامیان وضع موجود است.
به این معنا که زیبایی و زشتی افعال مربوط به فاعل است، به گفته مولوی «خسرو هر چه کرد شیرین بود.» در واقع از نظر آنها فعل ذاتاً دارای زیبایی و زشتی نیست، بلکه موضوعی است که افعال .value یا ضد ارزش را می سازد. این رویکرد تخصصی اشعری به سیاست، مصداق قدرت جویی است و حقیقت و واقعیت را فدای قدرت و روایت می کند و همان رویکردی است که روحانی شیعه در برابر آن شکل می گیرد. در این رویکرد حتی عدالت نیز معنای عینی ندارد، بلکه اراده ی فردی که ما عادل می دانیم یا خداوند عادل است، معنا و مصداق عدالت را مشخص می کند، عدالت را بشناسیم.
بنابراین موضوع روابط اخیر با عربستان و اتفاقاتی که در گفت وگوی رسانه ای وزرای خارجه در سفر اخیر وزیر خارجه عربستان به ایران رخ داد نیز از این منظر قابل نقد است. نه به این دلیل که قبلا مخالف سیاست گفتگو و تفاهم بودید، اما اکنون با سیاست تفاهم موافقید؟ مخالفت با منتقدان نه با مقاومت است و نه با تفاهم و سازش، بلکه با معیارهای دوگانه شماست، کسانی که با سیاست ها مخالفت کردند و در عمل مانع تراشی کردند و همه شواهد و صوت و تصویر موجود است و اکنون اجرای همین سیاست چند است. آن ها این را یکی از افتخارات خود می دانند و چیزی جز عامل و موضوع داستان را تغییر نمی دهند.
او اکنون قصد جنگیدن ندارد. سیاست فعلی قابل حمایت است، اما یک مشکل حل نشده باقی می ماند. اینکه این سیاست جدید شما نتیجه تغییر رویکرد و درک بهتر امور نیست، که این تغییر سیاست نتیجه کنار گذاشتن استاندارد دوگانه نیست، بلکه نتیجه تغییر موضع و موضع است. عاملان آن و با تغییر این موقعیت و موقعیت به همان دره قبلی برمی گردد و سقوط می کند و به تنظیمات کارخانه باز می گردد. دلیل این گفته هم روشن است چرا که مطلقاً نمی گویند در گذشته اشتباه بوده است، اما همچنان از همان منطق دفاع می کنند و البته مشغول دستاوردها و بازی با کلمات هستند. البته از آنجایی که این یک بحث سیاست خارجی است، دوست ندارم وارد جزئیات شوم، اما می توان خیلی خلاصه گفت که شما گفتید ضربه می زنیم، ما هم می گوییم شما ضربه بزنید، چه خواهد شد.