فقدان دیپلماسی ورزشی؛ علت آسیب دیدن ورزشکاران ایرانی در پروسه ویزا


ساعت: 09:27
تاریخ انتشار: 08/02/1401
کد خبر: 1905459

حذف پیش از مسابقات این روزها برای ورزشکاران ایرانی به یک قانون نانوشته تبدیل شده است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ مسابقات جایزه بزرگ تکواندو جهان 2022 از روز گذشته (جمعه – 29 مهرماه) به طور رسمی در شهر منچستر انگلیس آغاز شد، اما تیم های تکواندوی منتخب مردان و زنان کشورمان به دلیل نداشتن روادید انگلیس نمی توانند در این مسابقات بسیار مهم شرکت کنند. .

این حادثه تنها مشکلی نیست که در روزها و ماه های اخیر رخ داده است. سریال انتقام‌جویی‌های قبل از جنایت علیه ورزشکاران ایرانی مدت‌هاست که از روی آنتن بسیاری از کشورهای اروپایی و آمریکایی پخش می‌شود، اما به دلیل بی‌کفایتی مفرط و یا شاید بی‌تفاوتی عجیب مسئولان ارگان‌های ورزشی و دیپلماتیک کشورمان، قربانیان بیشتری کشته می‌شوند. هر روز.

شاید هیچکس به رشته های کم برخوردار توجهی نداشته باشد اما در رشته قایقرانی کشور مصر برای 2 بازیکن اصلی تیم کشورمان برای حضور در مسابقات جهانی روادید صادر نکرد در حالی که ملی پوشان قایقرانی ایران تیم در کمال ناباوری و با کفش های پاشنه بلند آشیل قهرمانی قطعی را به تیم میزبان خواهد داد.

سپس نوبت به هنرهای رزمی، به ویژه کاراته رسید. بازی های جهانی آمریکا که چند ماه پیش برگزار شد و از اهمیت بالایی در آمادگی برای المپیک 2024 پاریس برخوردار بود، از حضور رزمی کاران ایرانی بی بهره بود و دلیل آن نیز عدم صدور مجوز بود. ویزای ایالات متحده آمریکا توسط دولت این طرف.

در ادامه مشکات الزهرا صافی، دختر با استعداد و آینده دار تنیس کشورمان، علیرغم پیگیری های فراوان فدراسیون تنیس و حتی وزارت ورزش و جوانان، به دلیل عدم صدور روادید از سوی دولت انگلیس، اجازه یافت. برای شرکت در مسابقات تنیس جوانان از گرند اسلم ویلمبدون به عنوان یکی از معتبرترین رویدادهای امسال، او زمین ورزشی را در جهان پیدا نکرد.

دوومیدانی، زمین خانگی و رشته ای که اکنون یکی از قهرمانان خود را به عنوان وزیر ورزش و جوانان کشورمان دارد از این قاعده مستثنی نیست. ورزشکاران کشورمان نیز قربانی این سلسله اتفاقات شدند و علیرغم اقدام بعدی به دلیل عدم صدور روادید از سوی دولت آمریکا از حضور در مسابقات جهانی باز ماندند.

چندی پیش نوبت به تکواندو سومین مدال آور کشورمان در تاریخ بازی های المپیک تابستانی رسید که طی آن ویزای انگلیس صادر نشد. این در حالی است که با وجود مشکلات فراوان، تنها تیم در دقیقه 90 موفق شد با وجود همه نگرانی ها و استرس هایی که برای اردونشینان وجود داشت، ویزای اسپانیا برای حضور در جام جهانی زیر 23 سال را دریافت کند.

این اتفاقات شبیه دومینو نشان می دهد که عدم صدور ویزا مشکلی تصادفی نیست و به نظر می رسد ورزشکاران ایرانی روز به روز در انزوای بین المللی فرو رفته و به تحمیل چرخش خود ادامه دهند. به مسائلی مانند خروج از کشور یا حتی جنگیدن زیر پرچم یک کشور دیگر می رسد.

بر کسی پوشیده نیست که عدم صدور روادید از سوی برخی دولت ها با خطوط فکری و سیاست های کلان مشخص و آشکار، موضوعی سازمان یافته است که به همین چند مورد محدود نمی شود، اما لحظه ناخوشایند و ناامید کننده آن در نظام است. ورزش و جوانان با روابط خارجی کشورمان حتی رویارویی موثری احساس نشد.

صرف شعار دادن و محکوم کردن چنین اقداماتی که ناقض اصل جدایی سیاست از ورزش است قطعا سیاست و راه حل خوبی برای این ظلم به ورزشکاران جوان ایرانی نیست. فقدان دکترین، گفتمان و سیاستگذاری مناسب در دیپلماسی ورزشی شاید مهمترین نکته ای باشد که این روزها در دستگاه ورزش کشورمان احساس می شود.

عدم نفوذ فدراسیون های ایرانی در مجامع بین المللی از یک سو و تحریم های همه جانبه از سوی دیگر، دست در دست هم با انفعال و ناتوانی وزارت ورزش و جوانان، کمیته ملی المپیک و حتی وزارت امور خارجه. برای محروم کردن هر چه بیشتر این جوانان بی دفاع از ورزش کشور به حق مسلم خود باز مانده و مجبور به تصمیم گیری خلاف عرف جامعه ورزش هستند.

کمیته ملی المپیک به‌عنوان عالی‌ترین نهاد ملی ورزش در سطح بین‌المللی باید شکایت رسمی خود را از دولت‌های مذکور به کمیته بین‌المللی المپیک تسلیم می‌کرد و از تلاش‌های خود در انتظار اعلام نتایج فروگذار نمی‌کرد. معلوم نیست نتیجه دیدارهای محمود خسرویوا یا سیدرضا صالحی امیری با توماس باخ در این زمینه چه بوده است!

با وجود برپایی چنین جلساتی به نظر می رسد آب تکان نخورده است و تمام دستاوردهای دیپلمات های ورزشی بومی در دیدار با رئیس کمیته بین المللی المپیک تنها یک عکس لحظه ای بود و بس.به نظر می رسد وجود دارد. هیچ راهی برای رهایی ورزشکاران ایرانی از مجازات این گناه وجود ندارد و همه محکوم به تلف کردن زندگی قهرمان خود در این بن بست هستند.

مقابله با یک حادثه اشتباه که تبدیل به یک عرف، رویه یا عادت شده است. این موضوع ساده ای نیست اما برای سیستم ورزش ایران ضروری است. وزیر ورزش و جوانان به عنوان یکی از اعضای هیئت دولت و وزیر امور خارجه باید به فکر آینده مردم سرافراز کشورمان باشد و در عمل برای حفظ آنها تلاش کند. نه در گفتار

ادامه مطلب؛

دیدگاهتان را بنویسید