فلسفه افروختن آتش در چهارشنبه سوری، فرار شیطان است

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ اردشیر کشاورز در گفت و گو با خبرنگار مرصادنیوز چهارشنبه سوری را اولین جشن سال نو ایرانیان دانست و گفت: .

این محقق کرمانشاهی افزود: جشن چهارشنبه آخر هر سال قبل از اسلام وجود داشته و یکی از آداب و رسوم ایران باستان است که پس از اسلام ترک نشده است، تا جایی که برخی از عرفای عباسی می گویند در اواخر هجری قمری از مردم پیروی می کنند. سال یا چهارشنبه سوری با مردم شرکت می کردند و جشن می گرفتند.

وی گفت: مردم در چهارشنبه آخر سال هیزم ذخیره می کردند و با آن آتش روشن می کردند و سرخی های آتش را شاد می دانستند.

وی گفت: همانطور که در آثار تاریخی ثبت شده، می گویند برخی از عرفای عباسی در آن روز مرغ ها را نقاشی کرده، آتش زده و تیراندازی کرده اند که البته معلوم نیست چقدر صحت دارد.

کشاورز بیان می کند: فلسفه روشن کردن آتش امشب فرار شیطان است زیرا ایرانیان باستان معتقد بودند آتش نور است و با روشن کردن آن شیطان یا تاریکی از بین می رود.

وی افزود: ایرانیان باستان نیز بر این باور بودند که پریدن از روی آتش می تواند تمام ناراحتی های جسمی و روحی را از بین ببرد و نشاط ایجاد کند، به همین دلیل وقتی مردم از روی آتش می پریدند «زرد من از تو، سرخ تو ​​از من» می خواندند. و به این ترتیب تنبلی در شب سال نو شعله ور شد.

این کاشف و پژوهشگر کرمانشاهی ادامه داد: گاهی بر ارتفاعات و قله های رشته کوه البرز و زاگرس آتش می افروزند تا در طول سال کثیف و ضعیف را با این آتش بسوزانند و سال جدید را با شادی و سرور آغاز کنند. “

وی خاطرنشان کرد: به گفته وی آتش یکی از مظاهر طهارت محسوب می شد و ناخالصی ها و ضعف ها در آن ریخته می شد.

او همچنین مراسم قاشق را یکی از رسوم جالب چهارشنبه سوری خواند. گفتند: اوسا هوی و خدا چه قاتل است نه قاتل.

انتهای پیام/