جای تعجب است که فردی مثل محمدرضا بهنار که دستی در سیاست دارد فکر می کند که اصلاح طلبان واقعا در رقابت سیاسی اسفند شرکت نخواهند کرد. برای اصلاح طلبان هر بار چند ماه مانده به انتخابات با سکوت و دلسردی، قصه و حدیث درباره تحریم انتخابات در محافل سیاسی و رسانه ای شنیده می شود و رسم و سنت شده است. بعد از انتخابات در مسابقه شرکت می کنند، در نظارت اختیاری خردشان می کنند، وارد نقش اکسسوری صحنه می شوند، سنگ آخر روی یخ می شوند و دو سه سال غر می زنند تا انتخابات بعدی و همان تاریخ تکرار می شود!
امسال باز هم سال انتخابات است و اگرچه حسین مرعشی، دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی دو هفته پیش گفته بود که «در حال حاضر خبری از انتخابات دوازدهم مجلس در جبهه اصلاحات نیست»، محمدعلی وکیلی، یکی دیگر از اصلاح طلبان. چهره ای که دیروز گفته بود احتمالا جهانگیری در راس لیست اصلاح طلبان قرار دارد. انتخابات مجلس برگزار می شود و برخی از وزرا و جوانان سابق مانند آذری جهرمی و برخی زنان نیز در این لیست قرار می گیرند.
وی به فارس گفت: با وجود ناراحتی مردم از برخی مسائل، همین افراد در این 6 تا 7 ماه پارسال فهمیدند که جمهوری اسلامی چاره ای ندارد و هویت مخالفان منافع خارجی برایشان مشخص شد. و مردم به درستی فهمیدند که سرنوشتشان دفاع از جمهوری اسلامی است و سرنوشت جمهوری اسلامی اصلاحات است.»
بنابراین از شواهد و قرائن می توان دریافت که از جمله اخباری از انتخابات در جبهه اصلاحات است. به خصوص اینکه بسیاری انتصاب آذر منصوری به عنوان رئیس جمهور جدید را به عنوان آمادگی این جبهه برای ورود به انتخابات تعبیر می کنند. حتی اگر این آماده سازی رویکرد متفاوتی داشته باشد.
آنچه تحریم انتخابات نامیده می شود بیشتر مربوط به تقسیم بندی اصلاح طلبان برای حضور در انتخابات است چرا که تجربه سال های گذشته نشان می دهد که گروه اپوزیسیون در نهایت به حامیان تبدیل می شود.
اظهارات اخیر محمدرضا بهنار بار دیگر بر نقش تزئینی اصلاح طلبان بر سر میز انتخابات تاکید کرده است. نقش قاشق چنگال های فانتزی است که فقط در هنگام ضیافت از کشو بیرون می آیند تا سفره را تزیین کنند و شما را به سر میز بیاورند.
اظهارات اخیر محمدرضا بهنار بار دیگر نقش تزئینی اصلاح طلبان را بر سر میز انتخابات پررنگ کرده است. نقش قاشق و چنگال های چشم نوازی که در این خفقان سیاسی و یک طرفه حاکم بر کشور قدرت تجمل پراکنی بر میز انتخابات را دارند!
البته اصلاح طلبان ایرانی این قاشق و چنگال نقره ای ظریف نیستند. اما در این دعوای سیاسی و حاکمیت یک جانبه حاکم بر کشور، قاعده ریختن زیاده روی میز انتخابات را دارند!
فرق اصولگرای معتدل با اصولگرای تندرو!
«اگر اصلاح طلبان در انتخابات حاضر نشوند، باید پاسخگوی هسته سخت نظام باشند! این بخشی از اظهارات ارتجاعی محمدرضا بهنار است.
وی در گفت وگو با روزنامه جوان جبهه، اصلاح طلبان را توصیه به بازگشت به پای صندوق های رای کرد و با تاکید بر اینکه «شیوه زندگی در عرصه سیاسی صندوق رای است»، افزود: اصلاح طلبان با تبلیغات در خیابان و اغتشاش به جایی نمی رسند.
عضو اصلي شوراي تشخيص مصلحت نظام نيز تاكيد كرد: تحريم انتخابات خروج از نظام است. وی توضیح داد: خارجی های احمق به جایی نرسیدند و این ها (اصلاح طلبان) رقیب خود را نظام تعریف می کنند و خارج از نظام خواهند بود در این صورت باید پاسخگوی هسته سخت نظام باشند… هیچ دولتی باید با دشمنانش مقابله کند اگر اصلاح طلبان می خواهند در نظام باشند باید در انتخابات حضور پیدا کنند.»
این اظهارات و لحن تهدیدآمیز او بیش از هر چیز حاکی از تفاوت اصولگرایان معتدل با اصولگرایان تندرو است. این بدان معناست که اصولگرایان تندرو عمدتاً به دنبال حذف رقیب هستند، در حالی که اصولگرایان معتدل می‌خواهند رقیب را در زمان انتخابات به عنوان «گرم‌تر مجلس» نگه دارند و از مزایای حضور او آگاه باشند و اتفاقاً این دیدگاهی است که او دیروز به اصلاح طلبان گفت.
با وجود اینکه جلیل رحیمی جهان آبادی یکی از معدود اصلاح طلبانی است که در این دولت واحد توانسته به مجلس راه پیدا کند، اما در واکنشی طعنه آمیز به سخنان باخنر در توییتر نوشت: خلاصه پیشنهاد باخنر به اصلاح طلبان: شما در انتخابات شرکت کنید پس ما ما. شما را رد صلاحیت می‌کنید، اما مردم را تشویق می‌کنید که مشارکت خود را افزایش دهند، زیرا مردم به حرف‌های ما گوش نمی‌دهند، سپس ما اصولگرایان با خودمان رقابت می‌کنیم و پیروز می‌شویم و شما شکست مفتضح خود را می‌پذیرید و از ما تشکر می‌کنید.»
اینکه بهنار معتقد بود اصلاح طلبان می توانند مردم را به رأی بیاورند یا توانایی تبلیغات در خیابان ها را داشته باشند، احتمالاً به اعتبار بالایی است که او به اصلاحات داده است. وگرنه خود اصلاح طلبان هم می دانند که مدت هاست چنین فرصتی نداشته اند و در بهترین حالت فقط لوازم جانبی صحنه انتخابات هستند!
تهدید و توصیه های اصولگرای معتدل نزدیک به علی لاریجانی آنقدر دل اصلاح طلبان را تازه کرد که واکنش ها به یکی دو تا ختم نشد. جواد امام از او سؤال کرد و پرسید: «آقای باهنر کجا اینقدر عجله دارید؟ به جای تهدید باید پاسخگو باشید». در شرایطی که حق انتخاب شدن و انتخاب شدن توسط همفکران خود با اهرم نظارت اختیاری و برخلاف موازین مقرر در قانون اساسی از مردم سلب می شود و اصلاح طلبی نیز جرم محسوب می شود. مردم را به سمت تحریم سوق دهد؟»
حسن رسولی یکی دیگر از اعضای جبهه اصلاحات نیز با بیان اینکه بنر نباید اظهار نظر سطحی کند، سوال دیگری درباره جایگاه مجلس و آسیب نهادهایی مانند شورای عالی هماهنگی اقتصادی سران قوا مطرح کرد. و نظارت اختیاری
اظهارات تهدید آمیز باهنر به مصاحبه جوان ختم نشد. وی یک روز قبل در گفتگویی دیگر درباره شش شرط اصلاحات و حضور سعید حجاریان در انتخابات، اظهار داشت: «آقای حجاریان برای آمدن شما شرط می گذارد نه اینکه شما برای حاکمیت شرط بگذارید. اگر می خواهید در انتخابات شرکت کنید، یکسری شرایط و ضوابط وجود دارد، آنها را بپذیرید و بعد بیایید».
واکنش های زیادی در پی صحبت های او رخ داد. رحمت الله بیگدلی خطاب به او نوشت: «آقای بهانر نهضت مشروطه و انقلاب اسلامی را علیه نظام شاهنشاهی شروع کرد تا ملت مشروط به حاکمیت باشد نه اینکه حاکمیت ملت مشروط شود». شما جمهوری را با سلطنت مطلقه اشتباه گرفته اید!»
تجربه نشان می دهد که این جدال حیدری نعمتی و تب و تاب انتخابات همچنان ادامه دارد. در ميان همه آنچه گذشت، يك نكته جالب وجود دارد. باخنر معتقد است که اصلاح طلبان می توانند مردم را وادار به رای کنند یا توانایی تبلیغات در خیابان ها را داشته باشند. این نظر او احتمالاً به دلیل اعتبار بالایی است که برای اصلاحات قائل است. وگرنه خود اصلاح طلبان هم می دانند که مدت هاست چنین فرصتی نداشته اند و در بهترین حالت فقط لوازم جانبی صحنه انتخابات هستند!