لوله «انطباق» دوباره باز شد! آیا ساخت مکان های ویژه برای معلولان تصمیم درستی است؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ علی محمد گادری، رئیس سازمان اجتماعی کشور اواخر هفته گذشته با حضور در سی و یکمین جلسه شورای شهر تهران گزارشی از فعالیت های این سازمان ارائه کرد و گفت: مجموعه ای به نام شهربازی در کشور وجود ندارد. برای افراد دارای معلولیت.» این فضای ویژه برای این بستگان می تواند طی سه تا چهار سال آینده با مشارکت شهرداری تهران در پایتخت ایجاد و راه اندازی شود.

گادری پیش از این پیشنهاد و در ابتدای سخنان خود که یکی از دو پیشنهاد ارائه شده به شورا بود، به بیان مبسوطی در خصوص لزوم مناسب سازی معابر و اماکن شهری و عمومی کشور پرداخت و گفت: یکی از این مهم است. موضوع مناسب سازی است.بنابراین می توانیم با شهرداری تهران در سطح محلات و با محوریت محلات و فرهنگسراها راهبردی را دنبال کنیم، بحث مناسب سازی فقط بحث معلولان نیست، بلکه زنان باردار یا سالمندان را نیز در بر می گیرد. 2220 سایت مناسب سازی در سراسر کشور وجود دارد که این تعداد اصلا کافی نیست و در این زمینه نیازمند کمک شهرداری هستیم.

دو قطعه منتخب فوق که در سخنان قادری در ابتدای مقاله به آنها اشاره شد، کاملاً در تضاد به نظر می رسد. زیرا از یک سو سخنان او ما را به یادآوری نیاز به انطباق می اندازد و اقتباس در واقع به معنای رفع هر مانع و مانعی است! برای اینکه افراد معلول، زنان باردار، سالمندان، کودکان و سایر افراد دارای معلولیت بتوانند از اماکن عمومی و امکانات لازم برای زندگی مانند افراد سالم و توانا که در استفاده از نیازهای اجتماعی مشکل دارند استفاده کنند. بدون کمک و حمایت شخص دیگری، حتی فرزند و همراه آنها، به راحتی از آن استفاده کنید.

اما آخرین قسمت از سخنان رئیس جدید سازمان اجتماعی برای ایجاد شهربازی ویژه افراد دارای معلولیت، درست برعکس آن چیزی است که وی در بخش لزوم مناسب سازی بیان کرد. از آنجایی که ساخت این شهربازی به معنای ساختن دیوار است، یعنی تشخیص افراد سالم از افراد دارای معلولیت!

در عین حال، جامعه بین‌الملل سال‌هاست که با خوش‌اندیشی و کمی خلاقیت، بر همه موانعی که زندگی افراد دارای معلولیت، سالمندان و زنان باردار و جامعه را به هدف سازگاری در میدان طرد می‌سازد، غلبه کرده است. مربعی که به خودی خود محدود است و زندانی که خط قرمز «توجه»، «شفقت»، «ایست»، «خطر» را به رنگ قرمز فریاد از چهار سوی این میدان می گذارد و فریاد می زند!

در اینجا وظیفه علم، هنر و خلاقیت دخالت می کند. در کشور ما مهندسان و طراحان صنعتی وجود دارند که می توانند در طراحی، تولید و اجرای تمامی نیازهای افراد دارای معلولیت و سایر افراد دارای معلولیت نقش داشته باشند.

بدون شک هنر هموطنان در این عرصه می تواند ابزار، لوازم و مواد مصرفی طراحی و اجرا کند که جهان را متحیر کند; به شرطی که ابتدا دیوار «انحصار» شکسته شود.

اگر کمی به همه زمینه هایی که معمولاً در آن گیر می افتیم فکر کنیم، شاهد نبود روحیه کار جمعی خواهیم بود و شروع خودخواهی و یک طرفه بودن در هر کاری، کار ما را غمگین می کند و همیشه ما را به بن بست می رساند.

به هر حال شهرداری تهران قبل از هر کاری باید درهای خود را برای مشارکت باز کند، آن وقت خواهیم دید که تلاش جمعی که در دهه های اخیر تنها هفت کلمه از آن وارد شده، غوغا خواهد کرد.

وی گفت: اکنون یک فرد دارای معلولیت باید بدون مکان خاص باشد و در سایه هوش و نیازسنجی کارکنان و خلاقیت مهندسان و طراحان و حمایت از آن، در و دیوار جدیدی بسازد که تا آخر عمر در آن قفل شود. مقاماتی مانند شهرداری ها و سازمان های اجتماعی کشور می تواند مانند مردم عادی زندگی عادی داشته باشد. این انتظار درست است; زیرا در بسیاری از کشورها محقق شده است!

انتهای پیام/