ماکرون، سیاستمداری که در زمان ظهور پوپولیسم در غرب به یکباره ورق را برگرداند

او گفت: «یک سال قبل از رأی بریتانیا به خروج از اتحادیه اروپا، جامعه آمریکا دونالد ترامپ را انتخاب کرد، پوپولیست‌ها در سراسر اروپا، حتی در کشورهایی مانند سوئد، دانمارک و آلمان». نظرسنجی‌ها وجود داشت، چپ افراطی در یونان قدرت را در دست داشت و یک ائتلاف پوپولیستی در ایتالیا در حال ظهور بود. سیاستمداران در سراسر جهان وعده ساختن دیوارها را دادند، نظرات کارشناسان را نادیده گرفتند و آرزوی رسیدن به عصر طلایی را داشتند. در چنین شرایطی، پیروزی ماکرون آرامش را به همراه داشت.

در 10 آوریل امسال، مکرون دوباره با رای دهندگان روبرو خواهد شد. این بار او نه با رویاهای تمرکزگرایی افراطی، بلکه به عنوان یک اصلاح طلب سرسخت به مبارزات انتخاباتی می پردازد. مدل انتخاباتی ما شانس حضور در دور دوم را 98 درصد و شانس پیروزی مجدد در انتخابات را 78 درصد تخمین می زند (البته این رقم اخیراً کاهش یافته است). پیروزی ماکرون یک دستاورد مهم خواهد بود. از زمان شارل دوگل در سال 1965، فرانسوی ها دو بار رئیس جمهور را با اکثریت پارلمان انتخاب نکرده اند. با این حال، لیبرال‌ها در سراسر جهان باید به داستان ماکرون به عنوان یک داستان هشدار نگاه کنند.

تمرکزگرایی آن بیشترین موفقیت را در سیاست اقتصادی دارد. قبل از به قدرت رسیدن در سال 2017، او استدلال می کرد که فرانسه باید به سمت جهانی شدن حرکت کند و سعی کند شهروندان خود را به مهارت های لازم برای سازگاری با این تغییر مجهز کند. اصلاحات نظارتی آن این دیدگاه را محقق کرده و منجر به بازگشت اشتغال و ایجاد مشاغل جدید شده است. او به جای تلاش برای حفظ مشاغل اضافی، تحصیلات اولیه خود را افزایش داد. در سطح اروپا، او نیروی محرکه ایجاد یک صندوق 750 میلیارد یورویی (818 میلیارد دلار) بود که به طور مشترک برای کمک به اقتصادهای ضعیف اروپا برای رهایی از تله کووید-19 تضمین شده بود.

با این حال، او در دوره دوم ریاست جمهوری خود کارهای زیادی برای انجام دادن دارد. آقای ماکرون به دنبال به دست آوردن اهرم فشار بر کنترل دولتی است، چه از طریق محدود کردن قیمت برق یا مداخله در مدیریت هایپرمارکت ها. با همه شایستگی هایش، او نمی تواند امید خود را در فرانسه به دست آورد. اگرچه حامیان او به سرعت به این نکته اشاره کردند که کووید از این اتفاق جلوگیری کرده است، اما او نتوانست سیستم بازنشستگی هزارتویی فرانسه را اصلاح کند.

ماکرون به عنوان یک دولتمرد بین‌المللی، تهدیدی که چین و روسیه علیه نظم غربی ایجاد می‌کنند، اشتباه گرفته است. تصمیم او تقویت اتحادیه اروپا و حتی تضعیف نهادهایی بود که غرب را مقید می کند. او به جای دیدار با ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، از برقراری روابط با او صحبت می کند. او می خواست با ایجاد یک مشابه اروپایی، ناتو را تحقیر کند. با این حال، همانطور که جنگ در اوکراین نشان داد، نقش ایالات متحده در دفاع از اروپا ضروری است. اگرچه تلاش های او برای شکست دادن نیروهای جهادی در ساحل جسورانه و قابل ستایش بود، اما نتیجه چندانی نداشت. رابطه او پس از انتخابات با بریتانیا نیز ناامید کننده بود، چیزی که نخست وزیر انگلیس دقیقاً می خواست.

بیشتر از همه، ماکرون در بهبود سیاست فرانسه شکست خورده است. او در انتخابات 2017، مارین لوپن، ملی‌گرای نوستالژیک را شکست داد. اگر ماکرون در دور دوم پیروز شود، نظرسنجی ها نشان می دهد که او با 53 درصد به 47 درصد برنده خواهد شد.

ماکرون گاهی با رویکرد مشتری مداری خود رای دهندگان را دفع می کند. منتقدان او را “رئیس جمهور ثروتمندان” می نامند. این برچسب تا حدی به این دلیل است که مالیات بر ثروت را کاهش داده است. آقای ماکرون همچنین با چالش سیاستمدارانی که با پوپولیست ها رقابت می کنند، مواجه است. او سیاست‌هایی را پیشنهاد می‌کند که در عمل فرسایشی به نظر می‌رسند.

رقابت قابل توجهی بین مکرون و خانم لوپن که طرفدار پوتین است و قوانین اتحادیه اروپا را نقض می کند، وجود دارد. شانس 21 درصدی لوپن برای رئیس جمهور شدن بسیار نگران کننده است.

در سال 2016، ماکرون نوشت: «اگر تا پنج یا ده سال دیگر دور هم نباشیم، [خانم لوپن]او در قدرت خواهد بود. «درسی برای مرکزگرایان این است که نمی توان تمرکزگرایی افراطی را حفظ کرد. سانترالیسم فرانسوی و پسرعموهای لیبرال انگلیسی-آمریکایی آن یک سیستم هستند. نیاز به بررسی مداوم از طریق بحث و رقابت دارد. آقای ماکرون هنوز شانس پیروزی دارد. بله، اما باید همراه باشد.