مدافع حرمی که در «یلدای خان طومان» بهشتی شد/ زینب، تنها یادگار عقیله بنی هاشم

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش صاحب نیوز؛ در زمانی که غربی ها بر طبل شهوت و دلبستگی به دنیا می کوبند، جوان 29 ساله اهل شهرستان دستگرد برخوار در خاک سوریه برای مبارزه با گروهی که به نام اسلام می جنگند از هویت اسلامی خود دفاع کرد. قدم به جلو بگذار و جان گرانبهایت را فدای راه راست کن.

شهيد عبدالحسين يوسفيان از جمله جواناني بود كه علايقش به دنياي مدرن مانع از پرواز روح ملكوتي او به ملكوت اعلي نشد. جوانی که همسر خردسال و دختر سه ساله و پدر و مادری پرتلاش او را از حضور در نبرد حق و باطل باز نداشتند و برای دفاع از حریم عقیله بنی هاشم (ع) عازم شدند.

زینب، تنها یادگار عبدالحسین

شهید عبدالحسین یوسفیان متولد 15 تیر 1365 است که در تاریخ 20 فروردین 1385 به عضویت سپاه پاسداران انقلاب اسلامی درآمد و در گردان 104 امام حسین (ع) شاهین شهر مشغول به خدمت شد.

وی در سال 1388 ازدواج کرد و در سال 1392 صاحب فرزندی از خداوند شد که نامش با نام حضرت زینب (س) گره خورده است.

زینب تنها 3 سال داشت که پدرش به سوریه اعزام شد. به گفته دوستانش، او برای اعزام به سوریه با مشکلاتی مواجه است و نباید اعزام می شد. در نماز ظهر با چشمان بارانی از حضرت زینب (سلام الله علیها) التماس می کند که اگر سزاوار پاسداری از مقدسات است به سوریه اعزام شود و بعد از نماز نامش خوانده شود و با کمال میل کوله پشتی خود را برمی دارد. . به سوریه می رود.

همسر شهید یوسفیان می گوید از صد حرف دخترمان 99 حرفش از بابا است و الان زینب 9 ساله است.

آخرین خاطره از پدر به دختر

زمانی که پدرش در سوریه بود، زینب در تمام تماس های تلفنی از پدرش عروسک می خواست، اما در دو هفته گذشته فقط آرزو می کرد که پدرش برمی گشت و عروسک را فراموش می کرد. عبدالحسین نیز به قول خود عمل کرد و عروسکی را که برای زینب خریده بود به دوستانش داد و آنها نیز از دختر هدیه ای برای پدر آوردند.

“کجا رفتن بهتر از اینجا…”

ماموریت شهید یوسفیان در سوریه 45 روز است و به گفته دوستان و همرزمانش، پس از آن مدت 15 روز دیگر تمدید می کند و می گوید: کجا بهتر از اینجا برویم…

عبدالحسین در ایران مسئولیت زیادی نداشت، اما حال و هوای او در سوریه کمی متفاوت بود. به گفته همرزمانش فرمانده شهری در سوریه بود و 400 رزمنده عراقی را زیر نظر داشت. عراقی ها نیز علاقه خاصی به عبدالحسین داشتند».

نحوه شهادت

«چند جنگجوی ایرانی در خانه‌ای مخروبه گیر افتاده‌اند و داعش به چپ و راست حمله می‌کند. فرمانده عبدالحسین پشت بی سیم به هر کسی که صدای او را می شنود دستور داد به کمک آنها بیاید. «عبدالحسین یکی از افرادی بود که به کمک فرمانده و همرزمانش آمد که در خانه گرفتار شد و در جاده توسط تک تیراندازان کشته شد.

شهید عبدالحسین یوسفیان 11 آذرماه 1394 با تشییع باشکوه و خاطره انگیزی که با نزول رحمت الهی همراه خواهد بود در بهشت ​​عباس شهرستان دستگرد برخوار به خاک سپرده می شود.

مرا قربانی امام حسین (ع) کن»

در وصیت نامه این قربانی بنی هاشم آمده است:

به نام خدا

بسم الله الرحمن الرحیم

و بر صاحب عمر و زمان و روح پاک حضرت راحیل و رهبر شیعه و جهان اسلام حضرت آیت الله خامنه ای و روح پاک همه شهدای اسلام بویژه سیدالشهدا اباعبدالله الحسین (ع) تسلیت باد. که روحشان قربانی شد .

خدایا من به دست تو می روم، نمی دانم کی می روم، اما از تو می خواهم که اگر خدا بخواهد به فیض شهادت در رکاب امام زمان (عج) برسی.

من خودم را آنقدر نمی شناسم که بخواهم نصیحت یا نصیحت کنم. نمی دانم. فقط در چند جمله می گویم اول برای غربت و نارضایتی حضرت بقیة الله آقا امام زمان (عج) دعا کنید و در ارتحال آن حضرت تعجیل کنید، ثانیاً طرفدار ولایت فقیه باشید و سوم حجاب و عفاف را رعایت کنید. .

به خدای مهربان پناه می برم و از او می خواهم که برایم رحلت مفرح عنایت فرماید.

خدایا در این زندگی، اسم من عبدالحسین، دانشگاه امام حسین(ع)، لشکر 14 امام حسین(ع)، گردان 104 امام حسین(ع) است. خدایا تو مرا در راه امام حسین (ع) قرار دادی، فدای امام حسین (ع)!

گزارش محمد نیسانی

انتهای پیام/