چندی پیش یکی در رسانه ملی صراحتا می گفت هرکس راه ما را نمی پسندد وسایلش را جمع کند و از ایران برود. تعدادی از سیاستمداران آن زمان قبلاً همین را گفته اند. خانمی که می گویند وسایل را جمع کرد و از ایران رفت. دومی بدون گرفتن آن از ایران گریخت. اکنون دوباره شاهد دستورات جدید ایرانیان برای خروج از ایران هستیم.
احمد مسجدجامعی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت اصلاحات در یادداشتی در این روزنامه نوشت:
مصاحبه این روزها از آقای کلیباف; سخنران شورای اسلامی از تلویزیون پخش شد که نکته مهمی است. او گفت ای کاش پلیس در پرونده مهسا امینی عذرخواهی می کرد زیرا به هر حال این اتفاق در گروه آنها رخ داد. وی افزود، برخلاف آنچه معلوم است، گفتار مرد یک نفر نیست، بلکه دو نفر است. هر وقت اشتباه کردیم باید عذرخواهی کنیم. عذرخواهی شفاهی کافی نیست و باید جبران کنیم.
به هر حال این تاریخ با حوادث ناگوار تاریخ معاصر کشور ما ثبت شده است. اما سوال اصلی این است که چرا این کلمات را اینقدر دیر می گویید و چرا همان اشتباهات را تکرار می کنید؟ واقعیت این است که پرونده مهسا تنها مورد نبود. بلکه انباشت این نوع عدم انعطاف شدید در این حکومت به اوج خود رسید و به این طوفان منجر شد. اما سوال دیگر این است؛ چه کسی حق دارد یک ایرانی را تهدید به اخراج از کشور کند؟
چندی پیش یکی در رسانه ملی صراحتا می گفت هرکس راه ما را نمی پسندد وسایلش را جمع کند و از ایران برود. تعدادی از سیاستمداران آن زمان قبلاً همین را گفته اند. خانمی که می گویند وسایل را جمع کرد و از ایران رفت. دومی بدون گرفتن آن از ایران گریخت.
حالا دوباره شاهد دستور جدید ایرانی ها برای خروج از ایران هستیم، برای کسی که قد بلندی داشت و توپ به سرش خورد و وارد دروازه حریف شد، آنگاه پرچم ایران به صورت تصادفی به اهتزاز در می آید و سرود ملی ایران و قلب ایرانی ها به اهتزاز در می آید. پر از شادی به خیابان آمدند و به هم سلام کردند.
بارها در سفرهای خود به کشورهای همسایه و غیر همسایه در آسیا و شمال آفریقا و حتی برخی از کشورهای آمریکای لاتین دیده ایم که انگشت خود را به نشانه پیروزی برای نشان دادن علاقه خود به ایران بالا برده و به زبان محلی از ما استقبال می کنند. لهجه های کشورشان: «علی عمو». او هم دلبسته ایران است و به گفته خودش ریشه در آن خاک دارد. دلیلش فقط این قسمت از سخنان او نیست. بلکه به این دلیل است که دو دهه ایران و ایرانی را سربلند کرد و سال ها آقای گل جهان بود. زمانی که گروهی در مقابل او شعارهای ضد قومی سر دادند، او به صراحت گفت که به ما این گونه حرف ها را نزنید.
جای تعجب نیست که فردی در پوشش یک متخصص که البته پای این مرز و بوم ایستاده در چنین شرایطی صحبت کند. اما اگر رسانه ملی این سخنان را پخش کند و به قهرمان ملی توهین کند، قابل توجه است، احتمالاً آقای کلیباف هم در این باره تذکر خواهد داد. ظاهرا این تاپیک فصل طولانی دارد. او بیش از دیگران آقای رسول خادم را می شناخت، هموطن خود مشهدی که نسبش به خادمان حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام می رسد. خادم در دوره های قبل نیز عضو شورای شهر بود و هیچکس در سلامت و صداقت او تردیدی ندارد. همه می دانند که هنرهای رزمی و رزمی مخصوصاً در پایتخت مرهون زحمات او در زمان ماست و اگر جمهوری آذربایجان (مثلاً جمهوری باکو و به عبارت صحیح تر جمهوری بادکوبه) در این زمینه ادعایی داشته باشد. و آن را در سازمان فرهنگ و هنر یونسکو به ثبت رسانده است زیرا جایی برای دایی و خادم در عرصه نیست. آیا باید با آنها اینگونه برخورد کرد؟ حتماً حریفان این طرف و آن طرف دنیا را در هم کوبیده و قهرمان ایران و جهان شده است. علاوه بر اینکه به آداب و منش رزمنده آراسته است، باید از ایران هم برود و یا رفتگان برگردند.
آقای کلیباف سخنرانی خود را با سخنرانی امام راحل همراهی کرد. این یادداشت را با سخنان دیگر او به پایان می برم. وقتی گفته شد ترتیبی بدهید که ایرانیان خارج از کشور به وطن خود برگردند، پاسخ دادند: حرمت کسانی را که اینجا هستند حفظ کنید، بقیه هم برمی گردند.