اگر در سال 1384 یک خانه 50 متری نوساز خریداری کرده باشید، میانگین قیمت هر متر مربع آن حدود 842 هزار تومان بوده است، حدود 17 سال پیش در تهران بین 40 تا 45 میلیون تومان؛ قیمت تمام شده آن در سال 1384 به ثبت رسیده است. حالا بعد از گذشت 17 سال و فرسوده بودن خانه و اتفاقا نوساز نبوده، قیمت همان خانه بین 2 میلیارد تا 2300 میلیون تومان متغیر است.
اسکان مجدد تهرانی ها به حومه پایتخت
اقتصاد24- نیمی از جمعیت ایران در فقر مسکن زندگی می کنند. این خبر از سوی رسانه ها به اتهام افترا منتشر نشده است، اما این خبر توسط مرکز پژوهش های مجلس منتشر شده و نشان دهنده وضعیت آشفته و بحرانی مسکن در کشور است.
بر اساس گزارش‌های منتشر شده از نتایج نظرسنجی جدید مرکز پژوهش‌های مجلس، میزان فقر مسکن در کشور به ۵۵ درصد رسیده است که بالاترین سطح فقر مسکن در مقایسه با سال‌های گذشته است.
55 درصد مردم ایران خانه مناسبی ندارند
در واقع بر اساس این پژوهش که مرکز پژوهش های مجلس با عنوان «اجرای مفاد قانون برنامه پنج ساله ششم توسعه در حوزه تأمین مسکن اقشار کم درآمد» انجام داده است، مشخص شده است که در حداقل 55 درصد خانوارهای ایرانی از مسکن مناسب محروم هستند.
در تعریفی که قبلاً توسط دفتر سکونتگاه های انسانی سازمان ملل متحد (هبیتات) ارائه شده بود، دو معیار برای تعیین فقر مسکن وجود دارد. معیار اول فقر مسکن، عدم کفایت مسکن مردم یا مسکن خانوار از حداقل امکانات رفاهی یک واحد مسکونی معمولی و دومین معیار، تخصیص بیش از 30 درصد از بودجه خانوار به هزینه تامین مسکن است.
این آمار به این معناست که تعداد خانوارهای فقیر کشور از 33 درصد در اوایل دهه 90 به 55 درصد در سال 1402 رسیده است.
تورم هست اما مسکن نیست
به گزارش اقتصاد 24، اما این تنها خبر تکان دهنده ای نیست که در هفته گذشته درباره حوزه مسکن منتشر شده است. جدول تورم مرکز آمار نیز اکنون نشان می دهد که رقم تورم در بخشی از مسکن به 39.1 درصد رسیده است که باز هم طبق توضیحات مرکز آمار ایران، البته این عدد شامل هزینه خرید مسکن نمی شود. و مرکز آمار می گوید این عدد تنها با در نظر گرفتن هزینه ها محاسبه شده است.
بر اساس این توضیحات، در آخرین گزارش مرکز آمار ایران تورم ماهانه مسکن 1.9 درصد و تورم نقطه به نقطه مسکن 39.1 درصد (که توضیح داده شد) و تورم سالانه نیز می باشد. و در این بخش به 33.9 درصد رسیده است.
افزایش 52 برابری قیمت مسکن در 17 سال
این در حالی است که بابک نگاری، رئیس مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی به تازگی گفته است: «مسکن یکی از پرطرفدارترین سرمایه گذاری ها محسوب می شود و این محبوبیت را می توان از آنجایی که سرکوب قیمت یک کالا را می توان از طریق واردات انجام داد، تأیید کرد، اما چون مسکن که توانایی واردات را ندارد، باعث محبوبیت افراد جامعه برای سرمایه گذاری در این بخش می شود، در حالی که نبود مالیات موثر در بخش مسکن، محبوبیت این بخش را در سال های اخیر افزایش داده و نتیجه آن است. یکی از این جاذبه ها باعث افزایش قیمت مسکن در دهه 17 شده است. سال گذشته در تهران 52 بار می شود.»
به گزارش اقتصاد 24، در واقع اگر در سال 1384 یک خانه نوساز 50 متری در تهران خریداری کرده باشید که میانگین قیمت هر متر مربع آن حدود 842 هزار تومان بوده است، حدود 17 سال پیش با قیمتی بین 40 تا 45 میلیون تومان; حالا بعد از گذشت 17 سال و فرسوده بودن خانه و اتفاقا نوساز نبوده، قیمت همان خانه بین 2 میلیارد تا 2300 میلیون تومان متغیر است.
بحران مسکن یک دهه پیش هشدار داده شد
این آمار تکان دهنده از وضعیت اسفناک مسکن در حالی در حالی ارائه می شود که فردین یزدانی به عنوان یکی از نویسندگان طرح جامع مسکن با اشاره به مطالعات 10 سال قبل برای تدوین این طرح، رسیدن به این وضعیت بحرانی در بخش مسکن پیش بینی شد
لازم به ذکر است که در طرح جامع مسکن به صراحت آمده است که در صورت عدم تحقق مستمر رشد اقتصادی 5 درصدی، بازار مسکن به محل اصلی انباشت سرمایه گذاری غیرمولد تبدیل خواهد شد و پیامدهای این مشکل نیز در قالب کاهش دسترسی بیان شده است. به مسکن ارزان قیمت
یزدانی به فرارو گفت: راه برون رفت از وضعیت نامناسب مسکن با پیگیری همزمان دو موضوع در دولت امکان پذیر است. یکی تغییر اولویت دولت و اولویت اول قرار دادن بخش مسکن و دیگری پیگیری مداخلات موثر به جای مداخلات اجباری یا گسترده در این بخش در قالب اجرای طرح مسکن اجتماعی و تامین مسکن استیجاری ارزان قیمت خانوارهای دو دهک پایین درآمدی
توضیحات فردین یزدانی نشان می دهد که در سال 1391 با تدوین طرح جامع مسکن، جمعیت مسکن غیررسمی در کشور 12 میلیون نفر و جمعیت ساکن در بافت های فرسوده نیز 8 میلیون نفر و در عین حال. کارشناسان پیش بینی کردند که اگر رشد اقتصادی 5 درصدی محقق نشود و ادامه پیدا نکند یا به عبارتی سفره خانوار بزرگتر نشود، قطعاً جمعیت فقرا افزایش می یابد و اکنون نیز همان پیش بینی ها به واقعیت می پیوندد. ترسناک
اگرچه در سال‌های 93 و 94 پیشنهادهای ملموسی از سوی کارشناسان این حوزه به سیاست‌گذاران مسکن برای جلوگیری از تشدید فقر مسکن ارائه شد، اما همه دولت‌ها در دهه گذشته در تخصیص منابع به بخش مسکن به این پیشنهادات توجهی نکرده‌اند.
به این بحران های مسکن، وضعیت آشفته بازار ارز را نیز باید اضافه کرد. سردرگمی که در واقع منجر به تغییرات جدی و گسترده قیمتی در بازار مسکن چه در مرحله خرید به اجاره و چه در مرحله اجاره شد.
نوسانات قیمت ها و افزایش مکرر قیمت اجاره، اکنون شرایطی را برای مستاجران به وجود آورده است که تقریباً بسیاری از آنها مجبورند یا محله خود را تغییر دهند یا به حاشیه شهر رانده شوند و تعداد زیادی هم اکنون این فرصت را دارند که به این شهر بروند. شهرها
زینب یکی از کسانی است که با پسرش به یکی از شهرهای اطراف شیراز رفته و شوهرش البته در تهران مانده است. او به اقتصاد 24 می گوید که اگر همه با هم بروند، در این شهر برای همسرش کاری نمی شود و اگر در تهران بمانند، پولی برای ادامه زندگی با این اجاره ها ندارند.
او می گوید دو هفته اول همسرش در ماشین می خوابید و حالا با سه نفر دیگر در یک آپارتمان دو خوابه در تهران زندگی می کند.
زینب می گوید وضعیت واقعاً بد است. همسرش دوران دانشجویی خود را در این راه سپری کرد و حالا با داشتن یک پسر 11 ساله باید به دور از همسر و فرزندانش در تهران زندگی کند چرا که هم مسکن و هم اشتغال بحران اصلی زندگی آنهاست.
مهرشاد هم روزنامه نگاری است که خانه اش را از تهران به هشتگرد نقل مکان کرده و می گوید چاره ای نداشته و حالا هر روز به همراه همسرش از تهران به هشتگرد سفر می کنند و البته می گوید نمی داند اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، اجاره بها خواهد شد. افزایش در کجای کشور برای پناهندگی برای سال های آینده؟
افزایش بی رویه و غیرمنطقی اجاره بها در حالی اتفاق می افتد که رئیس مرکز پژوهش های مجلس اخیرا با اشاره به افزایش نرخ اجاره بها در شهرهای مختلف گفت: نگاهی به آمار رشد اجاره بها در شهرهای مختلف نشان می دهد که رشد این بخش در شهرهای کوچک بیشتر از شهرهای بزرگ است و دلیل این امر در بی سود بودن ساخت مسکن استیجاری در شهرهای کوچک است، به همین دلیل باید مدیریت اجاره بها در شهرهای کوچک نیز هدایت شود. “
البته این وضعیت در حالی است که باید توجه داشت که اجاره بها همیشه تابع عقب ماندگی قیمت مسکن است و بسیاری بر این باورند که اگر بخواهیم مشکل اجاره بها را در میان مدت و بلندمدت حل کنیم، باید بر مولفه های اساسی تمرکز کنیم. که بر بازار مسکن تاثیر می گذارند آنها نیز موثر هستند، بگذارید تمرکز کنیم.
کارشناسان راه حل های کنترل قیمت اجاره مسکن پس از مسکن را به مواردی مانند ثبات متغیرهای کلان اقتصادی، افزایش تولید و عرضه مسکن در مناطق پرتقاضا، حمایت از سرمایه گذاری بخش خصوصی در تولید مسکن، حمایت از خرید مسکن استیجاری و پیروی از اجاره حرفه ای نسبت می دهند. با کاهش سوداگری در بازار مسکن با ایجاد نظام‌های مالیاتی کارآمد و افزایش توان مردم برای خرید مسکن، تاکید می‌کنند که نتیجه آن نیز نشان می‌دهد که باید بازار مسکن را به گونه‌ای ساماندهی کنیم که بازار اجاره نیز بر همین اساس ساماندهی شود.
قبل از وقوع بحران اجتماعی، بحران مسکن را جدی بگیرید
موضوعی که به نظر می رسد در سیاست مسکن به طور کامل فراموش شده است این است که دولت حداقل از بهمن ماه سال گذشته تلاش کرده است تا در مقابل انتشار وضعیت تورم مسکن و بحران های آن، به نوعی با سکوت خبری و رسانه ای، آمار مسکن را مخفی کند. ، با این مشکل مقابله کنید. در واقع در میان همه عواملی که وضعیت مسکن و اجاره بها را به وضعیت کنونی رساند، در میان ده ها بحران از جمله افزایش تا 200 درصدی اجاره بهای مسکن در تنها یک سال، دولت رئیس جمهور نه تنها برای حل آن نرفته است. او به زودی تنها آماری را در این مورد دستگیر کرده است.
به نظر می رسد در صورت عدم اعلام آمار از سوی دولت، شهروندان متوجه وضعیت اسفباری که بر سرشان آمده است نخواهند بود.
وضعیتی که ندا به اقتصاد 24 می گوید یکی از همین موارد است. در یک سال باید 200 میلیون تومان به پیش پرداخت اضافه می کرد و اجاره ماهانه او از 5 میلیون به 10 میلیون افزایش پیدا کرد و می گوید با این وضعیت مرداد ماه که دارد نمی داند چگونه و به کجا برود. برای جابجایی خانه ?
وضعیت ندا و صدها شهروند دیگر هر روز بدتر می شود. اگرچه تورم مسکن از سوی مرکز آمار تا 40 درصد اعلام شده است، اما واقعیت این است که بنا به اعتراف خود مرکز آمار، این رقم به خرید و اجاره بستگی ندارد و البته شهروندان تورم را در این زمینه احساس می کنند. بخش به طور کامل
بحران مسکن یک بحران گذرا و کوتاه مدت نیست، فاجعه کاهش پروانه های ساختمانی در سال 1397 خود را نشان داده است و بحران های جدی اقتصاد نابسامان این بخش و البته مشکلات اجتماعی آن نیز به زودی خود را نشان خواهد داد.
دولت سیزدهم گرچه بحران های مختلف را از دولت های قبلی خود در این بخش به ارث برده است، اما نه تنها نوید درمان را داده است، بلکه هیچ راه حل بلندمدت و حتی کوتاه مدتی برای حل بحران های این بخش وجود ندارد و شاید بحران جدی در اعتراضات بعدی باید توسط این اداره و شهروندانی انجام شود که اکنون نمی توانند سرپناه مناسبی برای خود فراهم کنند.
مشکل تغییر محل سکونت به دلیل بحران های اقتصادی شاید بارزترین جلوه تغییر طبقه اجتماعی برای بخش بزرگی از شهروندان باشد، تغییر طبقه ای که شهروند خواهان آن نیست و در این تغییر افت جایگاه خود را می بیند. احساس یأس، عصبانیت و ناامیدی از ضعیف ترین آثار این شرایط است، آثاری که در صورت عدم توجه مسئولان در اسرع وقت ممکن است دوباره اعتراضاتی را برانگیزد، این بار شهروندانی که حداقل راضی هستند و روحیه خود را از دست داده اند. به میدان بیاورید