حال حامیان چین باید پاسخ دهند، وقتی ما در این دو رکن اصلی استراتژی سیاست خارجی چین نقشی نداریم، چگونه می توانیم نقش یک شریک استراتژیک را برای چینی ها ایفا کنیم؟
مهدی نصیری سردبیر سابق کیهان در کانال خود نوشت:
کسانی که تا دیروز مملکت و دولت چین را بت می کردند و از چینی ها حمایت می کردند، بعد از آن بیانیه مشترک با سعودی ها و بحث امروز جزایر سه گانه عصبانی شدند و…!
هیچکس نمی تواند بگوید حوزه حکومت داری و حوزه سیاست با حوزه فردی که مبتنی بر نظام های اخلاقی و… مبتنی بر فرد است یکی نیست.
سیاست حوزه روابط قدرت و تأمین کالاهای عمومی است و دولت چین و هر دولت معقول دیگری در جهان، روابطش با جهان و سایر کشورها با این دو اصل قدرت و تأمین کالاهای عمومی تعیین می شود. مردم آنها بر این اساس، شما هیچ دشمن و دوست دائمی ندارید.
اما متأسفانه ما همه تخم های خود را در سبد چین و روسیه گذاشتیم و نتیجه آن چیزی است که امروز شاهد آن هستیم. اونی که از پشت خنجر زد و اونی که از جلو!
چینی ها برای تحریک اقتصاد خود و تکمیل مرحله سوم مرحله دوم توسعه صنعتی خود باید سیستم توزیع را تا حد امکان توسعه و تعمیق بخشند (از حمل و نقل، جاده، ریل و کشتیرانی)، انرژی و همین موضوع توزیع بر اساس روابط سیاسی و اقتصادی است و البته استراتژی همکاری چین با کشورها.
تجربه دو سه سال اخیر نشان می دهد که برخلاف تصور و توهم، چینی ها اصلاً قدر ایران را در این سیستم توزیع انرژی و امنیتی نداشتند! با وجود قرارداد 25 ساله و …
از سوی دیگر ترجیح پاکستان به ایران و با وجود اینکه ایران مسیر بسیار ارزان‌تر و بهینه‌تری برای دسترسی آنها به خلیج فارس و دریای عمان و همچنین اروپای غربی و جنوب غربی و حتی کشورهای آفریقایی و غرب آسیاست. پاکستان با شرایط عجیب امنیتی اش و راه دشوار تاجیکستان و قزاقستان بر ایران ترجیح داده می شود! چرا؟
بله، می بینیم که عربستان سعودی و به زودی عراق نقش اصلی را در تامین امنیت سوخت برای پیشبرد مراحل بعدی توسعه صنعتی در چین ایفا خواهند کرد!
حال حامیان چین باید پاسخ دهند، وقتی ما در این دو رکن اصلی استراتژی سیاست خارجی چین نقشی نداریم، چگونه می توانیم نقش یک شریک استراتژیک را برای چینی ها ایفا کنیم؟