نگرانی در مورد ناپدید شدن خرس سیاه بلوچی وجود دارد

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گفته اشرامون، حیوانات و حیات وحش هر منطقه نشان دهنده زندگی و زیبایی آن منطقه است. بسیاری از گونه های جانوری به دلیل ناآگاهی و بی احتیاطی ما انسان ها در سال های اخیر از بین رفته اند. خرس سیاه آسیایی نیز یکی از گونه های در خطر انقراض است که در کشور ما ایران زندگی می کند.

اگرچه خرس سیاه آسیایی یکی از صلح‌آمیزترین گونه‌های خرس در میان پستانداران است، اما این گونه نسبت به انسان بسیار تهاجمی است. در نتیجه بهتر است هرگز به این حیوان نزدیک نشوید، برخلاف تصور رایج که همه فکر می کنند همه خرس ها به خواب زمستانی می روند، این نوع خرس در زمستان نمی خوابد، 25 سال عمر می کند، دوره جفت گیری آن اواخر تابستان و بعد از آن است. حدود هفت ماهگی دو توله به دنیا می آورد. این نوع خرس ها را فقط پس از تولد توله هایشان می توان دید. طول این حیوان از 120 تا 180 سانتی متر و وزن آن بین 50 تا 170 کیلوگرم است.


گونه خرس سیاه آسیایی دارای زیرگونه ای به نام گونه خرس سیاه بلوچی است که در خطر انقراض قرار دارد. زیرگونه بلوچ خرس سیاه آسیایی تنها در برخی مناطق پاکستان و ایران دیده شده است، قسمت هایی که توسط مردم محلی گزارش شده و یا توسط محافظان در کشورمان دیده شده است. این خرس سیاه بلوچ در استان های کرمان، سیستان بلوچستان و هرمزگان دیده شده است.

داوود میرشکار مدیرکل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان به ما گفت: زیستگاه خرس سیاه در سیستان و بلوچستان در منطقه جنگلی حفاظت شده بیرک سراوان و پوزک نیکشهر است.

وی با بیان اینکه این نوع جانور جزو گونه های در معرض تهدید سازمان حفاظت محیط زیست است، تصریح کرد: شکار و زنده نگه داشتن جوان یکی از مهم ترین عوامل نابودی این حیوان درنده در ایران است که این گونه در رده آسیب پذیر قرار دارد. در فهرست IUCN قرمز جهان قرار دارد، اما زیرگونه بلوچستانی خرس سیاه که در ایران و پاکستان پراکنده است در رده در معرض خطر انقراض قرار دارد.


میرشکار تصریح کرد: این خرس دارای طول سر و بدن 110-190 سانتی متر، طول دم 7-10 سانتی متر، ارتفاع بدن 70-100 سانتی متر و وزن ماده ها 40-140 و 60-200 کیلوگرم است.


مدیرکل حفاظت محیط زیست سیستان و بلوچستان تصریح کرد: این گونه کوچکتر از خرس قهوه ای است و دارای سر بزرگ، چشمان کوچک و دم بسیار کوتاه، گوش های بزرگ، گرد و با فاصله از هم و به وضوح از مو جدا شده است. سطح بدن با موهای مشکی ضخیم و نواری به شکل v سفید یا کرم روی سینه پوشیده شده است.


میرشکار خاطرنشان کرد: این خرس زندگی انفرادی داشته و به ظاهر منطقه جوینده نیست و بیشتر شبگرد است و از غارها، حفره های ایجاد شده در اثر ریزش سنگ ها و شکاف های زیر صخره ها به عنوان لانه استفاده می کند.

وی گفت: این حیوان با مهارت زیاد از درخت بالا می رود و همه چیزخوار است اما عمدتاً از مواد گیاهی عمدتاً از میوه های وحشی (پسته، زیتون فداز، کنار) و میوه های باغی (خرما) و سایر قسمت های گیاهان تغذیه می کند. مثل علف می خورد و جوانه می زند.


در اواخر بهار و اوایل تابستان جفت گیری می کند و مانند خرس قهوه ای دوره لانه سازی با تاخیر دارد.


انتهای پیام/