جمهوری اسلامی در سرمقاله خود از سیاست خارجی دولت ابراهیم رئیسی انتقاد کرد.
در این مقاله آمده است: رئیس جمهور و نخست وزیر عراق اعتراض مقامات ایرانی به استفاده از نام خلیج عربی به جای خلیج فارس در مسابقات فوتبال بصره را نادیده گرفته و از جبران خسارت خودداری کردند. وزرای خارجه عربستان و مصر نیز در بیانیه ای مشترک در نشست ریاض به جمهوری اسلامی ایران هشدار دادند که با فعالیت های هسته ای خود امنیت منطقه را تهدید نکند. اخیرا رئیس جمهور چین در سفر خود به عربستان سعودی ضمن امضای قراردادهای متعدد با دولت و بخش خصوصی این کشور، بیانیه های مشترکی با عربستان سعودی و اعضای شورای همکاری خلیج فارس صادر کرد و ایران را به حمایت از تروریسم و حوادث فراتر از آن متهم کرد. مفاد هسته ای کرد و از مقامات ایرانی خواست تا در مورد جزایر سه گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک با امارات به تفاهم برسند. این اقدام رئیس جمهور چین علاوه بر طرح اتهامات واهی علیه ایران در زمینه تروریسم و فعالیت های هسته ای، نقض حاکمیت ایران بر جزایر سه گانه ایرانی است که بدون شک متعلق به کشورمان است، اما یک واقعیت است. آنها می دانند که مقامات چینی از جمله رئیس جمهور آن کشور با آن موافق هستند
هدف ما در این مقاله بازگویی این حوادث تلخ نیست، بلکه صحبت از تخلفات مقامات عراق، عربستان و امارات و همدستی رئیس جمهور چین در آن است. درست است که مقامات عراقی نام خلیج عربی را بر خلاف واقعیات تاریخی ثابت شده جعل کردند و برخلاف بسیاری از اسناد و مدارک تاریخی موجود در کتابخانه ها و دفاتر مربوطه عراق عمل کردند، هرچند مقامات سعودی و مصر و امارات و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس و رئیس جمهور چین نیز صحبت کردند و بیانیه هایی مغایر با واقعیت های روشن صادر کردند، اما از آنجایی که علوم سیاسی عرصه بازی های فصلی است، اکنون با برشمردن این تخلفات مشکل حل نمی شود. . ما باید مشکل را در عملکرد سیاست خارجی خود بیابیم و سعی کنیم آن را اصلاح کنیم.
نمی توان انکار کرد که دیپلماسی خارجی ما ضعیف است. ما صلاح نمی دانیم که ضعف را به شخص یا افراد خاصی در وزارت امور خارجه نسبت دهیم. قوت و ضعف سیاست خارجی یک کشور را باید در سیاست های کلان جستجو کرد. به طور کلی سیاست خارجی ما مشکلات زیادی دارد و تنها با حل آنها می توان به بهبود دیپلماسی منطقه امیدوار بود.
نزدیک شدن بیش از حد به چین و روسیه، بی توجهی به تقویت روابط با همسایگان جنوبی، اصرار بر کم اهمیت جلوه دادن تحریم های ناشی از شکست برجام و بی توجهی به «FAITF» از نقاط ضعف سیاست خارجی کلان ما است.
وقتی همه تخم‌هایمان را در سبد چین و روسیه می‌گذاریم، طبیعی است که آنها با ما هر طور که می‌خواهند رفتار کنند. دولتمردان چین و روسیه در محاسبات خود بر این باورند که به دلیل سیاست یکجانبه، ایران چاره ای جز تحمل هر تصمیمی که پکن و مسکو داشته باشند نخواهد داشت. رفتار بسیار غیرعادی رئیس جمهور چین با ایران در سفرش به عربستان و مشکلاتی که روس ها با آلوده کردن ایران به مشکلات جنگ اوکراین ایجاد کردند، نمونه بارز پیچیدگی های چنین سیاستی است.
همجواری روزافزون دولت های عربی جنوب خلیج فارس با رژیم صهیونیستی و نفوذ این رژیم غاصب و نامشروع در ارکان اطلاعاتی و امنیتی منطقه نشان می دهد که سیاست کشورمان برای تقویت روابط با کشورهای این منطقه. منطقه به ویژه در بخش جنوبی خلیج فارس سیاست درستی نیست. ما باید در این سیاست بازنگری اساسی کنیم تا بتوانیم از پیشروی رژیم صهیونیستی در سیاست موذیانه نزدیک شدن به کشورهای عربی جنوب خلیج فارس جلوگیری کنیم.
نباید تاخیرهایی را که در حل موضوع برجام و پیوستن به FATF داشتیم نادیده بگیریم. در این زمینه، پیروی از دیدگاه تندروهایی که کشور را با مشکلات فزاینده تحریم می کنند، نباید ادامه یابد. حتی اگر چین بخواهد با ما تعامل تجاری داشته باشد، تحریم های ناشی از شکست برجام و نپیوستن به FATF مانع از این تعامل خواهد شد. توافق شانگهای نیز همین وضعیت را دارد و به طور کلی این سیاست کوچک‌تر، بن‌بست ایجاد کرده و مشکلات کنونی از جمله گستاخی همسایگان جنوبی ما حتی نزدیک‌ترین همسایگان ما را به همراه داشته است. اگر تا دیر نشده در سیاست های خارجی اساسی بازنگری نشود، مشکلات بیشتر می شود، وضعیتی که کشور نمی تواند آن را تحمل کند.