عکس حضور زنان در کنار مردان در جشنواره غدیر مشهد
این موضوع حداقل در پنج سال اخیر قبلاً مطرح شده و علیرغم تهدیدهای فیفا، اتحادیه فوتبال و سایر نهادها به طور کامل از انجام این کار خودداری کرده اند. سرانجام پس از تهدید مستقیم، از ابتدای فصل گذشته مسئولان تصمیم گرفتند درهای ورزشگاه را به روی بانوان برای حضور در مسابقات لیگ باز کنند. آنها طبق قولی که با فیفا داشتند، بحث ورود بانوان برای تماشای بازی های تیم ملی را تمام شده می دانند و در اقدامی جدیدتر این بار به بانوان اجازه حضور در ورزشگاه را برای تماشای مسابقات لیگ برتر دادند.
البته این مجوز به صورت محدود اعطا می شود. چرا که ابتدا فقط مختص ورزشگاه آزادی و دیدارهای تیم های استقلال و پرسپولیس بود و پس از اعتراضات سال گذشته مجوز صادر شده به طور کامل لغو شد و هیچ خانمی اجازه ورود به ورزشگاه برای تماشای مسابقات لیگ برتر را نداشت.
هر بار اعتراضی در این زمینه صورت می گرفت، عنوان می شد که سایر ورزشگاه ها «زیرساخت» لازم را ندارند. عجیب است که همین ورزشگاه آزادی اغلب «زیرساخت‌های» لازم را برای مسابقات تیم ملی داشت. اما بعد که دوباره نوبت به مسابقات لیگ رسید، گفته شد که این ورزشگاه «زیرساخت» لازم را ندارد.
بزرگترین غافلگیری که در این بین اتفاق افتاد، نبود شهرهایی مثل تهران و مشهد بود. تهران مدت هاست میزبان حضور بانوان در ورزشگاه است. از زمان انتخاب تا بعدها که برای اولین بار بلیت فروخته شد و بانوان می توانستند بازی تیم ملی را در ورزشگاه آزادی ببینند. این ورزشگاه با ورودی های مجزا و البته با وسعت خاص خود همواره یکی از فرصت های همیشگی بانوان برای تماشای مسابقات فوتبال بوده است. حال سوال اینجاست که چه شد که ورزشگاه آزادی از این چرخه خارج شد؟ آیا توسعه بخشی از این ورزشگاه دلیل این تصمیم است؟ آیا دغدغه های قبلی اجازه ورود زنان به این ورزشگاه را نمی دهد؟
در مورد اول بعید است ساخت این ورزشگاه تا فصل آینده تمدید شود و به نظر می رسد تا قبل از شروع فصل همه چیز قطعی شود. بنابراین مشکل را باید در جای دیگری جستجو کرد. جایی که شاید فقط مسئولان بتوانند آن را با کلیدواژه «زیرساخت» رد کنند. اما قبل از بیان چنین دلیلی، ابتدا باید به این سوال پاسخ دهند که چگونه زیرساخت ها برای ورود زنان به همراه خانواده برای برنامه های غیر فوتبالی به ورزشگاه مهیا شده است؟ اما وقتی نام فوتبال به میان می آید و برخلاف برنامه های ذکر شده باید جای بانوان از آقایان جدا باشد، آیا مشکل زیرساختی وجود دارد؟
علاوه بر این موضوع، غیبت شهر مشهد و ورزشگاه امام رضا (ع) نیز محل بحث است. چطور ممکن است یکی از ورزشگاه های مدرن ایران زیرساخت های لازم برای ورود بانوان به ورزشگاه را نداشته باشد؟ البته بلاتکلیفی پیرامون تاریخ شهر مشهد تنها به این روزها مربوط نمی شود و حادثه تلخی که در فروردین 1401 در ورزشگاه معروف این شهر رخ داد فراموش نشده است. فروردین ماه سال گذشته عده ای در فدراسیون فوتبال تصمیمی جنجالی گرفتند تا دیدار تیم ملی ایران مقابل لبنان در مرحله مقدماتی جام جهانی در مشهد را برگزار کنند. در آن روز برخلاف بلیت فروشی که انجام شد و تعداد زیادی از بانوان بلیت این مسابقه را خریدند، از ورود آنها به ورزشگاه ممانعت به عمل آمد و در اقدامی ناشایست که چهره ایران را در رسانه های جهان شبهه ایجاد کرد، فلفل پاشی کردند. چهره هایشان از زنان تا آنها را پراکنده کند
هنوز جای سوال بزرگی در این باره وجود دارد و مسئولان این شهر و البته فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش باید به این سوال پاسخ دهند که چگونه یکی دو روز قبل در مراسم قربان بایرام جشنی به نام جشن محفلی برگزار شد. “، با حضور در ورزشگاه امام رضا برگزار شد با اشتیاق خانواده ها اداره می شود و هیچ کس نگران زیرساخت ها نیست. اما برای فوتبال، آیا نام این استادیوم می آید؟ این دوگانگی که در این گونه برنامه ها زنان می توانند با خانواده خود روی سکوی ورزشگاه بنشینند. اما حق ورود به ورزشگاه برای تماشای فوتبال را ندارند، از کجا می آورند؟ آیا «زیرساخت» در این شهر هم مثل ورزشگاه آزادی فقط برای برنامه های غیرورزشی است؟