پس از ناکامی استقلال مقابل پرسپولیس و جدایی سرمربی پرتغالی، بیژن طاهری ترجیح داد صحبت نکند و حدود یک ماه کاملا سکوت کرد. آقای بیژن که به تازگی به ایران بازگشته است در گفتگو با خبرزاشی سکوت خود را شکست و ضمن آرزوی سلامتی برای علی سامره نکات خاصی را بیان کرد.
چرا در فصل جدید در استقلال نماندی؟
استقلال ارث پدری نیست. من افتخار می کردم که دو سال سرپرست این تیم بودم و در روزهای اوج کرونا شرایط را سامان دادم. خوشحالم که در تیمی که بدون باخت قهرمان لیگ برتر شد، حضور داشتم و کار کردم. من زمانی بازیکن استقلال بودم، در مقطعی مربی آن تیم شدم و مدتی هم هدایت آبی پوشان را بر عهده داشتم، اما طبیعی است که نمی توان انتظار داشت برای همیشه جایگاهی برای تو داشته باشد. بعد از فینال جام حذفی مدتی خارج از کشور بودم و چون قراردادم تمام شد به باشگاه نرفتم تا مدیران محترم بتوانند هر تصمیمی که می خواهند بگیرند. آنها تصمیم گرفتند که بهتر است با علی سامره کار کنند و من به او تبریک می گویم و برایش آرزوی موفقیت می کنم. اتفاقا علی با من تماس گرفت و من این حرف ها را به او گفتم. در استقلال سرم بالاست و سینه ام کاملاً ثابت است. چون با جان و دل کار کردم و از هیچ رانتی استفاده نکردم. وام و ماشین نگرفتم. بیژن طاهری دیگر در استقلال پستی ندارد اما برای همیشه استقلالی خواهد ماند.
تو اون مدت از دست کسی عصبانی نشدی؟
خیلی ها از من انتقاد کردند اما من تمام حرف هایشان را به جان خریدم و به هیچکس در مورد حرمت استقلال جواب ندادم. از کسی جز یک نفر شکایتی ندارم!
سازمان بهداشت جهانی؟
همان مردی که سابقه مدیریت در استقلال را دارد و جزو آبی پوشان محسوب می شود اما در رختکن توسط بازیکنان مورد ضرب و شتم قرار گرفت و مجبور به ترک استقلال شد. آقای محترم! شما که چنین برخوردی را تجربه کرده اید، دیگر از نظم صحبت نکنید. پیش از این ایشان مصاحبه کرده بود و گفته بود نیمکت نشینان استقلال سرپرست بزرگ تری می خواهند. جالب اینجاست که تونستم لبه های تیم رو کنترل کنم، به قول این آقا بزرگ نبودم، اما وقتی در رختکن بازیکنان را می زد، کارش را نمی دید! اگر به درستی مدیریت می کردید، هرگز این اتفاق برای شما نمی افتاد.
نظرت در مورد انتخاب جواد نکونام به عنوان سرمربی استقلال چیست؟
نکونام نیز از اعضای خانواده استقلال است و در سال های اخیر پیراهن این تیم را بر تن کرده است. برایش آرزوی موفقیت دارم چون موفقیتش به معنای شادی همه ما پیشکسوتان است.
و سوال آخر ماجرای حضور بیرانوند در استقلال…
اینی که من می گویم جنبه فوتبالی و رنگی دارد نه بحث انسانی و ملی. علیرضا بیرانوند به خاطر حضورش در تیم ملی و به عنوان یک فوتبالیست و یک فرد همیشه مورد احترام من است اما از نظر رنگی با توجه به اتفاقاتی که در چند ماه اخیر افتاده نمی توانم او را دوست داشته باشم. حالا فرقی نمی کند به استقلال بیاید یا در تیم دیگری فوتبالش را ادامه دهد.