روز جدید : بودجه کل کشور باید طوری تنظیم و اجرا شود که بتواند گره از زندگی مردم بگشاید. اینکه کارمندان دولت اعم از قوه مقننه و مجریه بنشینند و تصمیم بگیرند و از مردم بخواهند که برای اجرای تصمیمات خود مشکلات را تحمل کنند در هیچ قانون و آیین نامه ای پیش بینی نشده است. آیا می دانند که ظرفیت مردم تمام شده است و انتظاری بیش از این از آنها نمی توان داشت؟ آیا این آقایان از کاریکاتورهای خواب تهران که مرکز این حکومت اسلامی است خبر دارند؟ آیا می دانستند اتوبوس های خواب به تازگی به قشر محروم اضافه شده است؟ آیا آماری از خانواده های زیر خط فقر دارند؟ چگونه کسانی که در رنج مردم شرکت نمی کنند اجازه می دهند که مردم از آنها بخواهند شرایط سخت را بپذیرند؟
یک نماینده مجلس و یک مقام دولتی در بیانیه جداگانه‌ای در توجیه کوچک‌شدن لایحه بودجه ۱۴۰۱ اصلاح بودجه را ضروری دانست و گفت: اگر در سال جاری روش بودجه‌ریزی را تغییر ندهیم، کارمان به تاخیر می‌افتد. باید شرایط سختی را بپذیرد.
به گفته این دو کارگزار نظام، سه نکته وجود دارد که باید حساب هر کدام را جدا از دیگری در نظر گرفت.
اولین نکته این است که بودجه ریزی باید اصلاح شود.
نکته دوم این است که برای اجرای بودجه اصلاحی باید با دولت همکاری کنیم. و نکته سوم این است که مردم برای تامین بودجه تعدیل شده باید شرایط سختی را بپذیرند.
در صحت نکته اول و دوم شکی نیست. بودجه باید اصلاح شود و دولت این حق را دارد که هر طور که صلاح می داند در بودجه تغییراتی ایجاد کند. دولت های بعدی هم همین حق را دارند و هیچکس نمی تواند آن را از آنها سلب کند.
برای اجرای بودجه تعدیل شده باید با دولت هم کار کنیم تا دولت بتواند آن را اجرا کند. این همکاری می تواند به طرق مختلفی صورت گیرد که یکی از آنها تحمل شرایط سخت زندگی است.
یک سوال بسیار مهم مربوط به نکته سوم است که چرا مردم باید شرایط سخت را بپذیرند و تحمل کنند؟
با توجه به شرایط سخت اجرای بودجه که در سال 1401 به عنوان قانون مصوب مجلس در دستور کار دولت قرار می گیرد، تصمیم صریح این است که مسئولان این سختی را تحمل کنند یا در تحمل سختی ها با مردم شریک شوند. این دستور امیرالمومنین علیه السلام به والی بصره عثمان بن حنیف است که فرمود: آیا درست است که از آنچه امیرالمؤمنین به من می گوید راضی باشم تا زمانی که سختی های زمان را با مردم در میان بگذارم؟ آیا خودت یقین داری که امیرالمؤمنین همین را می گوید و به مکر دریا اشاره نمی کند؟ (نامه 45 از نهج البلاغه).
بودجه کل کشور باید طوری تنظیم و اجرا شود که بتواند گره از زندگی مردم بگشاید. اینکه کارمندان دولت اعم از قوه مقننه و مجریه بنشینند و تصمیم بگیرند و از مردم بخواهند که برای اجرای تصمیمات خود مشکلات را تحمل کنند در هیچ قانون و آیین نامه ای پیش بینی نشده است. قانون اساسی جمهوری اسلامی، میثاق ملی کشور، مسؤولان را ملزم به تصویب قوانینی کرده است که همه ابعاد زندگی مردم اعم از معیشت، تحصیل، مسکن، اشتغال و حتی تفریح را آسان کند تا عموم مردم بتوانند در آسایش زندگی کنند.
استثنائات استثنایی هستند، مانند زمانی که جنگ تحمیلی یا بلایای طبیعی مشکلات فوق العاده ای ایجاد می کند، اما در شرایطی که کار خود مسئولین باعث مشکلات اقتصادی می شود، خود مسئولین باید در عبور از مشکلات و کاهش دستمزد و مزایا پیش قدم شوند. باید با حذف ردیف های زائد و غیرکارشناسی بودجه و صرفه جویی در هزینه های دستگاه های دولتی مشکل کمبود بودجه را حل کرده و کشور را از مرحله سخت اقتصادی عبور دهند.
بر این اساس، اکنون این سوال مطرح می شود که در لایحه بودجه 1401 برای کاهش حقوق و دستمزد نمایندگان مجلس، وزرا، معاونان وزیر، مدیران کل، روسای قوا و سایر مقامات ارشد چه پیش بینی شده است؟ برای لغو حق ماموریت، کاهش هزینه های تشریفاتی سفرهای داخلی و خارجی، هزینه پذیرایی و همایش های خصوصی چه اقداماتی انجام شده است؟ در نهایت نماینده مجلس و کارمند دولت که مردم را به پذیرش و تحمل مشکلات بیشتر دعوت کردند.
آیا می دانند که ظرفیت مردم تمام شده است و انتظاری بیش از این از آنها نمی توان داشت؟ آیا این آقایان از کاریکاتورهای خواب تهران که مرکز این حکومت اسلامی است خبر دارند؟ آیا می دانستند اتوبوس های خواب به تازگی به قشر محروم اضافه شده است؟ آیا آماری از خانواده های زیر خط فقر دارند؟ چگونه کسانی که در رنج مردم شرکت نمی کنند اجازه می دهند که مردم از آنها بخواهند شرایط سخت را بپذیرند؟