روز جدید عباس عبدی در یادداشتی در روزنامه اعتماد با انتقاد از سیاست دوگانه دولت رئیسی به کنایه نوشت: در ظلم تبعیض نمی گذارند.
عباس عبدی روزنامه نگار اصلاح طلب و فعال سیاسی در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: ضرب المثل معروفی هست که می گوید ظلم نقطه مقابل عدالت است. ظلمی که در حق همه به یک اندازه انجام می شود، عدالت است. روشن است که هیچ ظلمی عدالت نیست و هر ظلمی هر چند که باشد از عدالت دور است، اما این قول نوعی بسط تبعیض است و می خواهد بگوید تبعیض از ظلم بدتر است. اگر مالیات ظالمانه ای تعیین و گرفته شود ظلم است، اما اگر از همه یکسان گرفته شود جای شکر دارد که در ظلم تبعیض نمی گذارند. ماجرا از افشاگری علیه دختر معاون رئیس جمهور آغاز شد. اینکه پسرش در کانادا به تجارت و کار مشغول است.
تا الان مشکلی نیست مشکل از آنجا شروع شد که یکی از مقامات دولتی گزارش داد که فرزند یکی از معاونان وزیر اخیراً ویزا برای ادامه تحصیل در یک کشور خارجی دریافت کرده و قصد خروج دارد. «اگر بچه می رود، پدر هم می رود!» دیگر روزهایی که مقامات ارشد دولتی به ماندن فرزندانشان در خارج از کشور افتخار می کردند، گذشته است. مسئولان به گشت ارشاد توجه کنند. انتظار می رفت با چنین رویکردی معاون رئیس جمهور نیز مشمول این تصمیم شود، اما این اتفاق نیفتاد و برای توجیه این وضعیت اظهارات ضد و نقیضی داشتند و می خواستند با فرار مشکل را حل کنند، اما افشاگری های بعدی نشان داد که وضعیت خیلی بدتر از ابتدا بود. گفته می شد ادعاهای اولیه نماینده مجلس در مورد پسرشان صحت ندارد و به همین دلیل پدر این جوان برای حل این موضوع وارد عمل شد و اظهارات وی با موضع مادر مغایرت داشت و خلاصه خیلی بد بود. از سوی دیگر، فعالان اصولگرا به جای پذیرش مشکل و حل آن، سعی کردند از ماله استفاده کنند، سخنانی را بیان کردند که در تضاد با سخنان خودشان در مورد موارد مشابه در دولت قبل بود، حتی یکی از آنها به صراحت گفت که بچه های مختلف مسئولین و بعد از خدمت به مملکت، دیگری می گفت باید حساب بچه را از پدر و مادر جدا کرد. خلاصه می خواستند با تبعیض آشکار و دردناک مشکل را حل کنند که نشد و بدتر شد. اتفاق دیگر وضعیت زنان در پایانه های مرزی عراق برای سفر به مراسم اربعین بود که در شرایط بسیار شلوغ با مردان کاملاً مخلوط شده و حتی در اماکن عمومی و نیمه عمومی می خوابیدند و این سوال مطرح شد که چرا؟ حضور زنان در مکان‌های عمومی مانند استادیوم‌ها بسیار حساس است، اما در این موارد ایرادی وجود ندارد. البته دلیلی برای اعتراض نیست، چون اصولاً چیز عجیبی نیست، حتی در مراسم حج هم چنین حضور مردمی محسوس است، اما ظاهر تبعیض آمیز مشکل مهمی است که هر مخاطبی را منزجر می کند. مورد دیگر مربوط به واگذاری کتابخانه های کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که می گویند ضرر دارد در حالی که صدا و سیما و صنعت خودرو ده ها هزار ضرر می کنند اما باز هم کمک می گیرند! ! نمونه بسیار بد دیگر، استقبال از حضور زنان با لباس های به اصطلاح نامناسب در هنگام انتخابات یا مراسم مذهبی و تظاهرات رسمی و در عین حال برخورد با زنانی که در اماکن عمومی با همان لباس پوشیده اند و آنها را به بازداشتگاه های وزارتی می برند. این رفتارهای تبعیض آمیز محصول این است که ما خوب هستیم و دیگران بد هستند. بر خلاف قول معروف امام علی (ع) که می گویند شریعت می شناسد نه قانون انسان; این طرز فکر حقیقت را با شخصی که هستند اندازه گیری می کند. اصولاً در این نگرش حق به معنای خود است.
آنها هیچ اصل ثابتی ندارند. به قول شاعر: «خسرو هر کاری کرد شیرین بود.» این نگرش صد در صد ضد اخلاقی، ضد دینی و ضد اسلامی است. مهمتر از همه، خلاف قانون است. منظور از اخلاق و قانون این است که بتوانیم معیارهایی را خارج از افراد از بیرون برای سنجش اعمال و رفتار افراد تعریف کنیم. یکی از عوامل فساد در جامعه همین تفکر خطرناک است. تفکری که پایه های هنجارهای اخلاقی و حقوقی را در ایران سست کرده است، در عین حال با استناد به این دو هنجار می خواهند دیگران را قضاوت کنند.