اما اکثر روحانیون تعبیر نوروز بایرام را به کار نمی برند و «سال نو» را ترجیح می دهند و در میان روایات مختلف آن مهر «صالح رام» را بیش از سایر آداب به ویژه آغاز (چرشنبه سوری) و پایان آن تأیید می کنند. (سوم).که هیچ موقعیت وسطی ندارند.
در دوران جمهوری اسلامی، نوروز نه تنها از بین نرفت، بلکه با شکوه بیشتری جشن گرفته می شد و اکنون از تمدن نوروزی یا کشورهای نوروزی صحبت می شود و این یعنی کشورهای منطقه که نوروز را جشن می گیرند. نه آرزوی امام محمد غزالی که می خواست نوروز مدرسه شود، نه آرزوی حضرت آیت الله خزعلی غدیر برای جانشینی نوروز و نه برنامه مرحوم رجایی برای محدود کردن تعطیلات به 4 روز رسمی… نوروز چنان با روح و فرهنگ ایرانی آمیخته است که نهادها نیز دریافتند که امنیت اساس امنیت ملی است و ایران را یکپارچه نگه می دارد.
در ادامه مهرداد خدیر در «عصر ایران» نوشت: در پایان یک سال شلوغ، این تلاش نوروزی دیدنی است و چون من این تلاش را بیشتر از خود عید دوست دارم و در روزهای پایانی سال به اوج خود می رسد. اسفند جایی برای ماندگاری دارد، یادآور می شویم که هیچ رویدادی در تاریخ ایران نتوانسته نوروز را تعطیل کند. نوروز 1388 و 1400 بسیار شلوغ و کمتر رفت و آمد بود اما عید تعطیل نشد و در سال های جنگ حتی موشک های صدام حسین هم از نوروز نمانده بود و برخلاف 20 سال پیش خودشیفتگی خودش در نوروز 82 برطرف شد!
نوروز اما در میان خود ایرانی ها مخالفانی دارد که گاه پرسروصدا هستند اما تلاش آنها هم نتیجه نمی دهد. بدیهی است که نوروز ربطی به ادیان ابراهیمی ندارد و از این رو عده ای با وجود اینکه آن را انکار نمی کنند، از به کار بردن واژه «عید» پرهیز می کنند یا با اکراه از آن سخن می گویند و تنها «نوروز» یا «بهار» را ترجیح می دهند. عید نوروز و مخصوصا عید نوروز را تبریک می گویم.
همه ما به یاد داریم که سال ها می گفتند بایرام ما روزی است که در آن گناهی نیست، یعنی این بایرم واقعی نیست و کلمه بایرام به کار نمی رود و اغلب به آن «نوروز» می گفتند و به همین دلیل است. زمانی که برای اولین بار در نوروز 1361 از زبان آیت الله خامنه ای در مقام ریاست جمهوری شنیده شد و قابل توجه و متفاوت بود.
در نماز جمعه تهران که یک بار در مقایسه با اعیاد مهم اسلامی (فطر و کربان) و عید نوروز اسلامی-شیعی (غدیر) فرا رسید، خیال همه از شکسته شدن تابوها راحت شد.
اما اکثر روحانیون هنوز تعبیر نوروز بایرام را به کار نمی برند و «نوروز» را ترجیح می دهند و در میان روایات مختلف آن، مهر «صالح رحم» را بیش از دیگر آداب به ویژه آغاز (چهارشنبه سوری) و پایان آن تأیید می کنند. (سوم به در) که وسط ندارند. شاید چون ربطی به بهشت ندارد و کاملاً زمینی است و هر هفت شاخه آن نیز ریشه از زمین دارد و ارتباطش با زمین به گونه ای است که دنیا نوروز ما را روز زمین می شناسد.
چند سال پیش در مطلبی در این باره به نظر آیت الله عبدالله جوادی آملی درباره نوروز اشاره کردم که در صفحه اینستاگرام ایشان آمده بود: «معنای سال نو این نیست که زمین یک بار به دور خورشید بچرخد، بلکه این است که یک بار به دور خورشید بچرخد. عید است ما زمانی کمک داریم که جنبش ما به هدف خود برسد. وگرنه اگر زمین به دور خورشید بچرخد، چه بر سر ما می آید؟! اگر اهل حرکت بودیم و به هدفمان رسیدیم، برای ما بایرام است.
در همان جا اشاره کردم که مخالفت آقای جوادی آملی البته با دیگران متفاوت است، زیرا به عقیده برخی به دلیل تعارض با اعتقادات دینی است، اما آیت الله جوادی را از این جهت نمی پسندند، بلکه از نظر فلسفی دوست دارند. سمت.
باستان گرایی افراطی در دوران پهلوی اول و دوم به این فکر دامن زد که ارزش های ایران باستان با آموزه های اسلامی در تضاد است و بیم آن می رفت که با نوروز برخورد کند.
از نظر تاریخی نیز این اشاره و ارزیابی وجود دارد که در اولین بایرم پس از انقلاب، مهدی بازرگان نخست وزیر دولت موقت اعلام کرد که در ورزشگاه صد هزار نفری آزادی با مردم دیدار نوروزی خواهد داشت.
اولین نوروز بعد از انقلاب
قرار بود آیت الله طالقانی تشریف بیاورد اما به دلیل درگیری هایی که در منطقه گنبد رخ داد، آقای طالقانی به سفر رفت و نتوانست به ورزشگاه بیاید، اما بازرگان نخست وزیر به آزادی رفت و تاکید کرد که لباس نو به تن کرده است. او عید بود و بارها از نوروز صحبت می کرد و حتی وقتی جمعیت به او تبریک می گفتند، به وضوح از آنها می خواست که وقتی آقای طالقانی آمدند، کف بزنند و به او تبریک بفرستند.
وی که از نزدیک با نیروهای انقلابی متدین و غیرمذهبی بود، ظاهراً نگران بود که تعطیلات نوروزی کم رنگ شود، به همین دلیل بر رعایت عید نوروز تاکید کرد. دینداران به دلیل پیوند نوروز و زرتشتی و تقدیس آتش و مارکسیست ها به دلیل نگاه انترناسیونالیستی و فراملی خود.
اما در تلویزیون رسمی حاضر به استفاده از تعبیر عید نوروز نشدند و ترجیح دادند به استقبال فرا رسیدن سال نو و بهار طبیعت بروند. چهاربانسوری را هم آخرین شنبه سال و سیزده به در را روز طبیعت نامیدند! هنوز هم می گویند.
در آستانه نوروز 1359، مرحوم محمدعلی رجایی کفیل، وزارت آموزش و پرورش وقت، از نظر اداری وارد مشکل شد و اعلام کرد که تعطیلات رسمی و تقویمی نوروز 4 روز است و همانطور که کارمندان گزارش می دهند. کار از صبح روز 5 آوریل دانش آموزان نیز باید به مدرسه گزارش. .
اما نیمی از دانش آموزان در مدرسه حاضر نشدند و نیمی دیگر با وجود اینکه به مدرسه رفتند اما با شعار شدید علیه کاهش مرخصی سر کلاس نرفتند و این طرح زودتر از حد انتظار شکست خورد تا سال بعد که سال بعد همان اسپانسر وزارتخانه با آن که اول وزیر شد و بعد نخست وزیر شد، اما به عنوان نخست وزیری با اختیارات بسیار بیشتر، سعی نکرد از تعطیلات نوروزی دانشجویان بکاهد، زیرا الان نه تنها سیزدهم فروردین، بلکه دوازدهم فرورد تعطیل شد و کافی بود بر اساس تقویم هجری قمری یک مناسبت مذهبی داشته باشیم. این هفته باید طوری تنظیم شود که عملاً ادارات تعطیل باشند، نه مدارس!
برای اینکه بدانیم از ابتدا آینده نگری زیادی صورت نگرفته است، اعلام تعطیلی ۲۲ فروردین به مناسبت روز جمهوری اسلامی گواه روشنی است. زیرا یکی از دلایل تعطیلی 13 روزه (خارج از مدارس) این است که این دو روز (12 و 13) در کنار هم قرار می گیرند وگرنه تعطیلات تقویم نوروزی 4 روز به اضافه 13 است اما در واقع از 8 اسفند شروع و به پایان می رسد. در 13 آوریل ممکن است و در واقع جمهوری اسلامی با بستن روز 22 فروردین به عنوان روز جمهوری اسلامی، عملاً تعطیلات عید را تقویت کرد، در حالی که اگر رفراندوم مثلاً 30 فروردین برگزار می شد، مکان برگزاری این مراسم تغییر می کرد. یا در همان روز تعطیل اعلام می کردند (10 و 11) به 13 پیوست نمی شد.
معروف ترین مخالف نوروز در گذشته امام محمد غزالی بود که در «کیمیای سعادت» می نویسد: «نوروز و قرن باید تعلیم داده شود» و در زمان ما مرحوم شیخ ابوالقاسم خزعلی است; پدر خواهران خزعلی که یکی از آنها در کمیته فرعی شورای عالی انقلاب فرهنگی و دیگری معاون امور زنان رئیس جمهور فعلی ایران، ابراهیم رئیسی است.
ابوالقاسم خزعلی عید غدیر شیعیان را پیش از عید نوروز قرار داد و به همین منظور بنیانی ایجاد کرد بدون اینکه بداند عید غدیر نیز به همت ایرانیان برگزار می شود و ایرانیان ملا علی را بیش از سایر مسلمانان دوست دارند و حتی اعتقادی نیز وجود دارد. از جمله عید غدیر اولین روز سال یا نوروز است.
نظارت دیگر این است که نوروز چرخه اقتصادی دارد و تقریباً هیچ کسب و کاری نیست که با نوروز زنده نشود.
ضمناً باید از ذکاوت اختراع کننده دعای تحویل سال که به آن رنگ مذهبی داد تا به این آیین لطمه ای وارد نشود ستایش کرد وگرنه مرحوم مهندس بازرگان در مطلبی به مناسبت این مراسم می نویسد. عيد نوروز. و قطعاً سخنان فلان امام نیست.
اما نوروز در دوران جمهوری اسلامی نه تنها از بین نرفته است، بلکه با شکوه بیشتری جشن گرفته می شود و اکنون از تمدن نوروزی یا کشورهای نوروزی صحبت می شود، یعنی کشورهای منطقه که نوروز را جشن می گیرند. نه آرزوی امام محمد غزالی که می خواست نوروز به مدرسه تبدیل شود، نه آرزوی آیت الله خزعلی غدیر برای جانشینی نوروز و نه برنامه مرحوم رجایی برای محدود کردن تعطیلات به 4 روز رسمی. البته با گذشت زمان دو نماد آتش افروز و حاجی فیروز اولی از بین رفته اند، اما نوروز چنان با روح و فرهنگ ایران زمین آمیخته است که نهادهای امنیتی متوجه شده اند که اساس امنیت ملی است و نگه می دارد. ایران با هم