آغاز تهاجم فرهنگی به ایران در دوره رضاخان/ ضربات پهلوی به فرهنگ ایران


ساعت: 16:03
تاریخ انتشار: ۱۳۰۱/۰۷/۲۵
کد خبر: 1903938

این کارشناس و تحلیلگر سیاسی گفت: از ابتدای قاجار تا پایان پهلوی شاهد بودیم که این دوره فقط خسارت به همراه داشت و پیشرفتی نداشت. در دوره رضاخان علاوه بر مسائل سرزمینی، ضربات فرهنگی شدیدی به مردم ایران وارد شد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به گزارش صاحب نیوز؛ 43 سال از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی می گذرد. این انقلاب یک پدیده الهی و مبارک بود که در پایان قرن بیستم جهان را تکان داد و نور امید را در دل مسلمانان و مستضعفان جهان شعله ور ساخت. حال پس از گذشت چهار دهه از عمر گرانبهای این شجره امیدبخش، خوب است برخی از دستاوردهای آن را بازخوانی کنیم تا عده ای گمان نکنند که فقط بر بار نشسته اند و در حفظ آن کوشاتر باشند. این انقلاب عظیم در داخل و خارج از کشور دستاوردهای فراوانی دارد و سال ها طول می کشد تا همه کارها و نتایج این پدیده الهی آشکار و تحلیل شود. در این گزارش سعی خواهیم کرد پیشرفت جمهوری اسلامی ایران را با دوره قاجار و پهلوی مقایسه کنیم.


در همین رابطه با محمود معلمی کارشناس و تحلیلگر سیاسی گفت وگویی انجام داده ایم که در ادامه می خوانید:


*ایران در چه دوره ای بیشترین پیشرفت را داشته است؟

معالمی: حدود 160 سال از آغاز قاجار تا پیروزی انقلاب می گذرد. برای اینکه بهتر بفهمیم ایران در چه دوره ای پیشرفت کرده است، باید پیشرفت های حاصل شده در این 160 سال را با 43 جمهوری اسلامی مقایسه کنیم. وسعت ایران امروز یک میلیون و 648 هزار و 195 کیلومتر مربع است که در دوره قاجاریه بیش از دو بار در طی عهدنامه های گلستان و ترکمانچای خاک فعلی ایران از دست رفت. در زمان رضاخان ما بخشی از اروندرود، تپه‌های آرارات و بخشی از افغانستان کنونی را از دست دادیم. همچنین در دوره محمدرضا شاه، بحرین از دسترس ایران خارج شد.


تهاجم فرهنگی به ایران در دوره رضاخان آغاز شد

از اوایل قاجار تا پایان پهلوی می‌توان دید که این دوره فقط خسارت به بار آورد و پیشرفتی حاصل نشد. در دوره رضاخان علاوه بر مسائل سرزمینی، ضربات فرهنگی سنگینی نیز به مردم ایران وارد شد; رضاخان سفری به ترکیه داشت. در این کشور می بینید که کمال آتاتورک در ترکیه پیشرفت های زیادی کرده است و پس از سقوط دولت عثمانی تصمیم گرفت کشور را به سمت سکولاریسم و ​​ایجاد یک دولت سکولار حرکت دهد و معتقد است که این دلیل پیشرفت ترکیه است. رضاخان جدای از مذهب و گذار به سکولاریسم، پس از بازگشت از سفر در ایران نیز همین کار را کرد، لذا اول از همه لباس مردان را عوض کرد و مردان را به پوشیدن لباس فرنگ و لباس مذهبی امر کرد، ممنوعیتی که بسیاری از علما از جمله شیخ. حسن اصفهانی از آزار و اذیت به دلیل پوشیدن لباس روحانیت و همچنین دستور اجبار زنان محجبه به پوشش و بی حجابی و همچنین ممنوعیت مراسم مذهبی خبر داد. بنابراین، اگرچه آغاز وضعیت تهاجم فرهنگی از دوره قاجاریه آغاز شد، اما در دوره رضاخان به اوج خود رسید.


وضعیت سیاسی چه تغییراتی داشته است؟

در دوره پهلوی، ایران از نظر سیاسی به انگلستان وابسته شد و می بینیم که رضاخان از سمت خود به عنوان یک مقام رسمی در وزارت انگلیس و نه سفیر خلاص شده است. این قهرمان دارایی های ارزشمند زیادی از ایران صادر می کند که در نهایت انگلیسی ها با کشتی از او می گیرند و به طرز وحشتناکی در جزیره آفریقایی موریس اسکان می دهند. وقتی محمدرضا می‌خواهد بر تخت بنشیند، انگلیسی‌ها به او یادآوری می‌کنند که دیدی ما با پدرت چه کردیم، پس باید خودت را به انگلیس ببندی و به قول ما عمل کنی. به گفته منابع موثق، سفیر آمریکا و سفیر انگلیس هفته ای دو بار با محمدرضا شاه تماس می گیرند تا نحوه اداره کشور را به او راهنمایی کنند.


جمهوری اسلامی حتی یک بخش از خاک کشورش را در اختیار ظالمان قرار نداد

برخلاف این وابستگی سیاسی به غرب، ایران در جنگ هشت ساله ای که اکثر کشورها در آن شرکت داشتند مجبور به ورود به جمهوری اسلامی شد، اما ما حتی یک تکه از خاک کشورمان را از دست ندادیم.


پیشرفت جمهوری اسلامی ایران در زمینه های تخلف

امروزه شاهد پیشرفت ایران در زمینه هایی مانند صنعتی، نانو، نظامی، لیزر، میکرو، الکترونیک، رباتیک، سخت افزار، نرم افزار، بیوتکنولوژی، فناوری اطلاعات، پزشکی و سایر زمینه هایی هستیم که باید مورد توجه قرار گیرد. چه بسا جمهوری اسلامی ایران به دین روی آورده و بیش از گذشته پیشرفت کرده است.

شايد دادن بالاترين كيفيت به هر يك از اين رشته هاي علمي، تعصبي نسبت به ديگر رشته ها باشد; اما مهمترین دستاورد علمی کشور ایجاد اکوسیستم علمی و اکوسیستم فناورانه برای شکل گیری و ظهور هر یک از این موفقیت هاست. در واقع با نگاه کلان می توان به این نتیجه رسید که اگر اکوسیستم فعالیت های علمی و فرهنگ ورود به عرصه های علمی وجود نداشته باشد چگونه می توان انتظار پیشرفت در عرصه های علمی را داشت. اگر این اکوسیستم وجود نداشت، هیچ یک از این دستاوردهای علمی به دست نمی آمد.

انتهای پیام/

دیدگاهتان را بنویسید