روز جدید : بخشنامه ها و بخشنامه های اکیدی که حدود دو هفته پیش از سوی دادستان و برخی مراجع قضایی مشهد در حوزه خدمات رسانی به جمعی از شهروندان صادر شد، خوشبختانه با اشاره های ضمنی ریاست محترم قوه قضاییه و اخیرا بیانات دفتر رئیس جمهور محترم مسکوت مانده و تاکنون عملی نشده است. استفاده نکردن از روش های فراقانونی برای برخورد با آنچه که نقض هنجارهای قانونی نامیده می شود، مهم است.
حقوق شهروندی در هر حکومتی فراتر از دیدگاه های دقیق و گاه پیچیده است. تصور کنید پدری در خانه ای تنها به دلیل اشتباه ناخواسته یا حتی آگاهانه فرزندش به جای راهنمایی و صحبت و ایجاد شرایط و فرصت های بهبودی، او را از سفره خانواده محروم کرده و حقوق اولیه زندگی او را در گرو جبران خسارت قرار دهد. به خاطر اشتباه او.. این لحظه وقتی پای حقوق شهروندی به میان می‌آید جدی‌تر می‌شود و پژواک این محرومیت به سایر بخش‌های جامعه نیز سرایت می‌کند.
آیا ما مردم یک سرزمین جز همدلی، احترام متقابل، مهربانی و حمایت متقابل سرمایه دیگری برای بقای فرهنگی و پاسداری از تمدن کهن خود نداریم؟ بازی با کلمات و اعمال تصادفی فقط برای تشویق و سرگرم کردن برخی افراد و هزینه برانگیختن درگیری با دیگران، که در سفر شهری با مترو و اتوبوس نیز چه نوع راهنمایی یا مجازاتی در پی خواهد داشت؟ فردی که در میان جمع، نابودی شخصیت خود را چه خوب و چه سست احساس می کند، وقتی تعارض و خصومت فروکش کند، چه موضع روانی و اخلاقی خواهد گرفت؟ و در نتیجه رفتار به اصطلاح دستوری یا تقابلی طرف مقابل چه اصلاحی حاصل می شود؟
شعله ور شدن اخیر در مقوله ای که در هفته های اخیر ناشی از عدم هماهنگی و هماهنگی هر دو گروه مومن و باحجاب و کم اعتقاد و بی حجاب را به مرز درگیری های کوچه و بازار سوق داده است. برنامه ریزی در بعد فرهنگی، از یک سو، و واکنش های احساسی و خودمختاری وظیفه مانند. اما به طور یکنواخت متفاوت است.
چرا چشمان خود را بر این حقیقت آشکار و آشکار بسته ایم که فقدان اقناع و ضعف مدارا و کم لطفی و تهمت ادب و غفلت از غفلت و اغماض دردسرساز شده و لجاجت بر شدت بیشتر شده است. گال اپوزیسیون؟ آیا انعطاف در زمان و صبر در جا جواب بهتری نمی دهد، شاید مدعیان و بدهکاران که دو مفهوم مضیق «امر به معروف و نهی از منکر» را تنها به سلیقه خود تفسیر می کنند، بگویند: «تا کی صبر کنیم و تا کی می توانیم صبور باشیم؟” !؟ سوال اینجاست؛ باید از آنها بپرسیم: اولاً تراز کار فرهنگی ما و شما در این زمینه تا کنون چگونه بوده است، ثانیاً نتیجه و برآیند این سبک کنش و واکنش در حادثه حجاب، آیا این کار را انجام داده است. وضعیت را بهتر یا پیچیده تر از دیروز کنیم؟
آری کار فرهنگی زمان می خواهد، صبر می خواهد، هنر، ذوق و مهارت می خواهد، دل خوب و همراه می خواهد. و همچنین مستلزم ساعت صدری است که کسانی که از آن بهره ای نمی برند، باید داوطلبانه این وادی را ترک کنند.
کار با «آدم» و نفوذ در «قلوب» با حکم و نقش بر «جماد» از زمین تا آسمان فرق دارد.