اختلالاتی که تنها کودکان را درگیر می کند / چرا تک فرزندان کمتر از والدین خود سپاسگزار هستند؟

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ حجت الاسلام علی ترابی در گفتگو با راه آرمان; وی با بیان اینکه در جامعه امروزی به دلیل تفاوت سبک زندگی، بسیاری از افراد تنها یک فرزند را انتخاب می کنند، گفت: برخی افراد تنها یک فرزند، بخشی دیگر بی فرزندی را انتخاب می کنند و نزدیک به بیست درصد افراد حالت دار هستند. بچه دارند، نیستند به این معنا که اگرچه بچه می خواهند، بچه دار نمی شوند.

این پژوهشگر جمعیتی ادامه داد: سه گروه بحرانی در محل تولد داریم. گروهی که به عمد بی فرزندی را انتخاب کردند، گروهی که آگاهانه بی فرزندی را انتخاب کردند و گروهی که عقیم هستند، این سه گروه بخش قابل توجهی از جامعه ما هستند، بنابراین در حوزه خانواده با بحران اجتماعی جدی مواجه خواهیم شد.

وی با تاکید بر اینکه در زمینه تک فرزندی و آسیب های این معضل، اولین قدم اطلاع رسانی به مردم از پیامدهای این معضل در ابعاد مختلف است، گفت: فرزند به این معناست که زن در طول زندگی و زمانی که دچار مشکل شده است. توانایی به دنیا آوردن تنها یک فرزند

ترابی با بیان اینکه خانواده های دارای یک فرزند در زمینه توانایی های روانی مشکلات زیادی خواهند داشت، افزود: این اختلالات هم در سطح کودک و هم در سطح والدین به ویژه مادر بروز می کند.

این پژوهشگر جمعیت بیان می کند: کودکانی که تازه کودک هستند دچار اختلالات مختلفی خواهند شد که بیشتر نمونه های آن با اصطلاحی کلی به نام IQ یا هوش هیجانی اجتماعی تعریف می شود. این کودکان تاب آوری و استقامت کمتری دارند، همچنین این کودکان توانایی کمتری برای سازگاری با جامعه و در آینده با همسر و دیگران دارند.

وی افزود: تک فرزندها مهارت رهبری و مدیریت پایینی دارند و در عین حال از نظر انعطاف پذیری، انطباق و اجرا ضعیف هستند و توقعات بالا و غیرمنطقی نیز دارند.

ترابی با بیان اینکه افراد یک فرزند دارای کمال گرایی و آرمان گرایی هستند که آرمان گرایی به معنای بی نظمی است، اظهار داشت: این نقش از مادر به آنها سرایت می کند که این افراد دارای اضطراب هستند و این اضطراب انواع مختلفی دارد.

این پژوهشگر جمعیت با اشاره به اینکه موضوع تک فرزندی در کشور ما کمتر مورد بررسی قرار می گیرد، اظهار داشت: مادری که تنها یک فرزند دارد مدام نگران از دست دادن آن یک فرزند است و نوعی دلبستگی به فرزندش دارد.

وی ادامه داد: مادرانی که تنها یک فرزند دارند به شدت مراقب فرزند خود هستند و سعی می کنند فرزند خود را کنترل کنند و حتی وقتی فرزندشان به مدرسه می رود و برمی گردد در ذهن و اضطراب از او مراقبت می کنند. و این اضطراب پراکنده و تعمیم یافته و به پدر و فرزند منتقل می شود. این اضطراب به یک موضوع محدود نمی شود و به تدریج همه ابعاد زندگی فرد را در بر می گیرد و تحت کنترل خود در می آورد.

ترابی بیان کرد: جنبه دیگری از پیامدهای تک فرزندی که خانواده ها باید به آن توجه داشته باشند این است که هر چه والدین هزینه های مالی، روانی و عاطفی خود را بیشتر بر روی کودک خرج کنند، برخلاف آنچه فکر می کنند کودک انجام خواهد داد، حمایت بهتری از آن می شود. برخی از کودکان با امکانات کمتر؛ اما بچه ها کمتر سپاسگزار خواهند بود.

این پژوهشگر جمعیت خاطرنشان کرد: تنها فرزندان متوجه می شوند که از نعمت بزرگ خواهر و برادر محروم هستند و از والدین خود می پرسند که چرا تصمیم به داشتن فرزند دیگری نمی گیرند و وقتی متوجه می شوند که وقتی والدین راه حلی در این زمینه ندارند. ، این مشکل گره ذهنی و پیچیده می شود که والدین این مشکل را به دل می گیرند و اینجاست که تمام تلاش والدین نادیده گرفته می شود و این کودکان به ندرت حامیان خوبی برای والدین خواهند بود.

انتهای پیام/