ارادت به عزیزان؛ سنت دیرینه نوروزی سیستانی ها/ اینجا مردم سبزه را می نگرند و شادی را به خانه هایشان می آورند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ محمدعلی ابراهیمی پژوهشگر میراث فرهنگی در گفت و گو با خبرنگار عصر هامون گفت: دوره 12 روزه از ابتدای سال جدید در فروردین ماه در سیستان دوره جدایی نامیده می شود که از زمان تحویل کالا شروع می شود. سال در این مرحله که دوره گذار یا آستانه بین سال قدیم و سال جدید است، افراد کار و کار بیرون از خانه را متوقف می کنند و بیشتر وقت خود را در خانه و با خانواده و ملاقات با اقوام و آشنایان می گذرانند.


وی افزود: پهن کردن سفره های نوروزی یا هفت سین، آب بازی و پاشیدن به یکدیگر، رفتن به خانه اقوام و دیدار با یکدیگر، هدیه دادن و گرفتن عید نوروز یا تذکره و بازی های میدانی مانند کشتی، اسب سواری و بازی های دیگر از این قبیل. به عنوان تخم مرغ بازی مرغ یکی از مهمترین اعمال آیینی این دوره انتقالی است.


به گفته این کارشناس، مردم سیستان با نگاه به سبزه و چهره یک کودک زیبا در صبح عید سعی می کنند در صبح عید سیاه به نظر نرسند. پس از بیدار شدن خانواده، پس از شستن دست ها و صورت خود روبوستی درست کنید تمیز، تمیز و نو باشید.


وی افزود: سفره عید فطر در منطقه سیستان شکل خاص خود را دارد به طوری که شهر تقریباً همان هفت سین است اما این روستا شامل قرآن نان سال است که جزء لاینفک مراسم عید است. قتلمه، تاجگی (سمنو)، آینه ای که روی آن تخم مرغ خام و کلوچه می گذارند.


ابراهیمی ادامه داد: صبح عید اول به سبزه نگاه می کنند، زیرا سبزه آن روز نور چشم یا صورت بچه های پاک و معصومی را بیشتر می کند که وقتی خانواده از خواب بیدار می شوند خوب به نظر می رسند و راه می روند. «پس از شستن دست ها و صورت خود، دست والدین خود را می بوسند.


وی افزود: مادر صبح زود از خواب بیدار می شود و برای فرزندان و همسر و بستگانش دعا می کند و سفره پهن می کند و پدر بعد از نماز سر سفره می نشیند. از صبح اول عید دهل و سرنا در همه حرم ها نواختند و مردها آماده پایکوبی شدند. صبح اول عید با بوسه بر دست پدر و مادرش شروع می شود و بازار دید و بازدید بزرگترها گرم می شود.

این محقق صله رحم را یکی از آداب مورد علاقه ایرانیان اعلام و خاطرنشان کرد: به ویژه در این منطقه احترام به بزرگان و بزرگان اهمیت زیادی دارد و در نوروز بیش از پیش نمایان می شود. می گویند شب نشینی تا پاسی از شب ادامه دارد و شاهنامه خوانی به نقل از مجلس است.


وی افزود: برای تزئین سفره سیستانی از آجیل، تخمه و سبوس گندم استفاده می شود.


به گفته ابراهیمی، مهمانی های شبانه، گشت و گذار و بازدید و طبیعت گردی، زیارتگاه ها و آرامگاه هایی مانند کوه حاجه و بی بی گرد و غیره که میزبان این جلسات بودند، برگزار می شد، البته در آن روزها معمولا عده ای برای تجلیل از این مراسم بودند. شناسه اول کسانی که عزیزی را از دست داده اند نیز باید به احترام فاتحه، لباس عزا را از تن بازماندگان بردارند وگرنه اگر جشنی بود در آن روزها خاطره انگیز می شد.


انتهای پیام/