اعتکاف و شب زنده داری; آیین دیرینه مردم پایتخت وحدت در لیالی قدر/ اینجا مردم با پیروی از حضرت علی (ع) به یاری نیازمندان می شتابند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ محمدعلی ابراهیمی پژوهشگر میراث فرهنگی در گفت و گو با عصر هامون گفت: مرز باستانی و بوم به مناسبت های مختلف از جمله ماه میهمانی خدا اجرا می شود.

وی افزود: از روز سیزدهم تا نوزدهم ماه مبارک رمضان، گروهی پسر یا دختر جوانی را جلوی در خانه می گیرند که پس از مداحی از کودک این خانه شعری می خوانند، جمله « تازه داماد کیست». «فرزندی که فقط داماد است) و «رمضان رضی الله عنه»، «رمضان به زیارت او آمده و گوساله اش را قربانی کن» قربانی آن «اگر خدا بخواهد رمضان می خوانند و» رمضان الله است. نیکو» (رمضان نام نیک و ماه نیک خداوند است).

این کارشناس گفت: در پایان روزه ماه مبارک رمضان این گروه، صاحب خانه با توجه به تمکن مالی خود، غذا یا چیز دیگری به نام «جولی» در کیف می گذارد و شخص «جولی کش» آن را می پوشد. اگر صاحبخانه توان کمک نداشت، به شوخی کاسه آبی را به نشانه نور بر روی گروه رمضان می پاشید تا خداوند همیشه به آنها نور و شادی بدهد.

به گفته وی، پس از پایان مراسم، گروه رمضان خان مردم را در محل تجمع جمع می کنند و انفاق می کنند و اگر فقیری در میان آنها باشد، بخشی از آن را به او می دهند و بقیه را در بین فقرا و نیازمندان می دهند. آنها محله خود را تقسیم می کنند.

ابراهیمی افزود: مراد از روضه خوانی این است که قرائت ماه مبارک رمضان قبل از شب نوزدهم ماه مبارک و مصادف با ضربت خوردن مولای متقیان حضرت علی (ع) به پایان رسیده است.

پایان ماه مبارک رمضان مصادف با شب ضربت خوردن حضرت علی (ع)

وی تصریح کرد: فلسفه این آیین که از 13 ماه مبارک رمضان آغاز می شود و تا شب قبل از ضربت خوردن حضرت علی (ع) ادامه دارد این است که مردم سیستان با پیروی از امام اول شیعیان این کار را انجام دهند. کمکی خداپسندانه به فقرا و یتیمان می دهند.

وی گفت: در گذشته این آیین توسط بزرگان و بزرگان انجام می شد، اما امروزه توسط جوان ترها انجام می شود تا در کنار هم آیه های شکرگزاری خداوند و در مدح پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد (ص) جمع شوند. و امام علی (ع) سرود و آمدن ماه مبارک رمضان را نوید داد. سرانجام مردم به قدر ثروتشان هدایایی از قبیل گندم، آرد، خرما، نان، پول و… به آنها می دادند که در نهایت بین فقرا و یتیمان تقسیم می شد.

وی افزود: در بلوچستان 10 شب آخر ماه مبارک رمضان یعنی از صبح بیستم تا آخر ماه یک نفر داوطلبانه در مسجد محل نماز می خواند یعنی واجب است.

ابراهیمی گفت: یک نفر ده شب در گوشه مسجد در گوشه مسجد می ماند و اعتکاف بر سایر اهالی محل واجب نیست، مگر اینکه مردم در اعتکاف داوطلبانه با وی همراهی کنند. متکف حق خروج از مسجد را ندارد و نمی تواند به امور روزمره یعنی. کشاورزی و تجارت یا رفتن به خانه.

وی گفت: در روز متکف جایز نیست که با دیگران صحبت کند، بلکه فقط نماز بخواند، قرآن بخواند و اهالی داوطلبانه غذا و خوراکی های مورد نیاز شام و شام او را بیاورند و مرد متکف در آن می نشیند. سفره افطار مسجد که هر روز هنگام افطار پهن است و روزه آن را قطع می کند.

ابراهیمی افزود: در دهه سوم ماه مبارک رمضان از نوزدهم تا بیست و نهم مراسم شب های قدر برگزار می شود، از این رو مهم ترین مراسم در این شب ها، تلاوت قرآن است که با شکوه خاصی در یکی از مساجد محله های مختلف برگزار می شود.

وی بیان می کند: بدین ترتیب هر یک از مساجدی که قرآن دار در آنها توانسته در بیست رکعت نماز تراویح قرآن بخواند هر شب یک تا دو جزء از قرآن کریم را تلاوت می کند و اگر در شب نوزدهم سی جزء قرآن تلاوت می شود، این مسجد میزبان محفل انس با قرآن است و همه مردم روستا یا روستاهای اطراف و حتی مناطق دور افتاده در این مراسم معنوی شرکت می کنند.

این مردم شناس افزود: عصر روز بعد این مراسم در مسجدی دیگر و تا پایان ماه مبارک در مساجد مختلف همراه با دعا و نیایش برگزار می شود. مسجد هر روز صبح مردم را از خواب بیدار می کرد، امشب شروع به تلاوت آیاتی مبنی بر وداع با ماه مبارک رمضان و گفتن عبارت «خداحافظ ماه رحمت خداحافظ ماه برکت خداحافظی» و گریه و زاری با حسرت وزارت که این ماه رحمت و ماه است. از عید خداوند تمام شد.

انتهای پیام/