اربعین پژواک ظهور/ تمرین زندگی در عصر مهدوی است


ساعت: 16:16
تاریخ انتشار: ۱۳۰۱/۰۶/۲۷
کد خبر: 1898109

امام زمان (عج) از طریق سیدالشهدا (ع) به جهانیان عرضه می‌شود و اربعین رسانه محبوب پژواک ظاهر است، شیوه‌ای از زندگی عصر مهدوی است، اینجا هرکسی با هر حرفه و شغلی خود را وقف خدمت می‌کند. گرسنگی و تشنگی برای دیگران نمی یابیم، ظلم و خشونت نمی یابیم، طعم خوش ظهور را می توان برای لحظاتی چشید که اگر یوسف زهرا(س) بیاید، دنیا این گونه می شود پر از عشق و دوستی. ، مهربانی و ادب. ، انسانیت و عاطفه، عاطفه و محبت، عاطفه و محبت.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از عصر همدان; در مسیر معنوی عشق قدمی که برمیداریم دیگر نه این است که با دست خود قدمی برداریم نه سخن گفتن و نه حتی فکر کردن، گویی مقدر شده است که همه در یک محور بیندیشند و بچرخند و بچرخند و فداکاری کنند. خودشان برای این سفر. راهی که همچون سیدالشهدا (ع) به نور هدایت منور شد..


اینجا 24 همه همیشه بیدار هستند، هیچکس نمی تواند بخوابد، میزبان بسیار مهمان نواز است و مدام می گوید؛ “خوش آمدی زائر

یکی پاکستانی، یکی عراقی، یکی لبنانی و دیگری هندی و بنگلادشی هر چند زبان بدنشان یکی نیست، اما زبان دلشان، قلب حسین (علیه السلام) و فرزند حیدر می شود. محور وحدت، همبستگی، انسجام و یکپارچگی آنهاست. هرکس یک بار اربعین را فهمیده باشد می داند که در مسیر اربعین فقیر و غنی اهمیتی ندارد و اصلاً نیازی به ظاهر نیست..


آیا آن عراقی پاک دل و سیاه چهره و پینه بسته را دیده اید که یک سال تمام کار می کند تا بتواند در ایام اربعین به زائران خدمت کند؟ با تمام وجودش به خاطر صداقت و نیکی و صفای دلش برای فدائیان کوی یار به صلیب خم می شود..


اینجا نه گرسنه است نه تشنه، نه یک نفر با لباس های پاره، نه یک نفر با کوله پشتی پاره، اینجا هم گاری های شکسته پیدا نمی کنی، همه به هم کمک می کنند، انگار به این کارگران بشردوستانه دیگران در زندگی نیاز دارند. هر کسی که پا در جاده بگذارد و اگر کمکی نکند انگار چیز بزرگی را از دست داده است..


شنیده ایم که در زمان ظهور امام عصر (عج) هیچ گرسنه و تشنه و درمانده ای نخواهد بود..


اربعین به راستی طنین ظهور است، سیره در عصر مهدوی است، نه ظلمی، نه خشونتی، طعم خوش ظهور را می توان برای لحظاتی چشید که اگر یوسف زهرا(س) بیاید دنیا این گونه می شود، پر می شود. از عشق و دوستی، مهربانی و مهربانی، انسانیت و محبت، عاطفه و محبت، عاطفه و محبت.


آیا این بچه های سه، چهار، هفت هشت ساله را دیده اید که با ذوق از چه چیزی صحبت می کنند؟ “باران” به من آب سرد بده! یا آن جوان عراقی که با افتخار سرش را خم می کند و دو مشت مشروب و خرما به زائران می دهد، اینجا همه چیزهایی را آورده اند تا با خدمتگزاران همگام شوند، حتی پیر عراقی که با یکی دو بسته دستمال کاغذی می آید. در میان حجاج آمد و گفت; یک حوله بردارید و عرق خود را خشک کنید.


پاهای خسته و خستگی از جاده زیبا شد حتی ساعت ها در مرز در گرما منتظر ماند 50 زیباتر از آن این دردها و گرمای هوا در مقابل دردها و مصائب حضرت زینب (س) چیزی نیست، دستانمان خالی تر از همیشه است، اگر دانای قلبمان باشد سعی می کنیم کمی شبیه او، عمه سادات و عصمت و خانواده تخارت را ساعت ها پشت دروازه سوریه نگه داشتند، در حالی که ایزدی ها شهر را بسته بودند، اما اینجا همه خدمات را برای زائران فراهم کرده اند، عراقی ها مثل همیشه آماده هستند، چنین نمونه ای ساخته اند. قربانی..


در راه چیزی جز زیبایی ندیدیم، اینجا نمی گذارند دختری روی زمین بیفتد و اگر افتاد سریع بغلش را می گیرند و بلندش می کنند و روی سر و صورتش آب می ریزند و دست بچه اش را می گذارند. بر سر او، همه می دانند چگونه از یتیمان مراقبت کنند. داستان رقیه را تکرار نکنید.


گفتیم اربعین تمرین زندگی در زمان ظهور است چرا که نه؟ این زمانی است که همه با هر حرفه و شغلی برای خدمت به زائران حاضر می شوند. پزشکان و پرستاران در کلینیک سیار، نانوا، آشپز، پینه دوز، اپراتور تلفن، تشک ساز، خیاط و برخی دیگر. و صابون می آورند و پای زائران را می شویند و عده ای دیگر برای رفع خستگی بر تن خسته حجاج می زنند..


می گویند امام زمان (عج) از طریق امام حسین (ع) خود را به تمام دنیا معرفی می کند.:

افسوس ای اهل عالم من امام قائم هستم

افسوس ای اهل عالم، من الصمصام المنتقم هستم

افسوس که ای اهل عالم، جدم حسین(ع) قاتل و حریص است.

افسوس که ای اهل دنیا جدم حسین علیه السلام برهنه است.

افسوس که ای مردم جهان، در حقیقت حسین علیه السلام متجاوزترین است.


بی شک برای ظهور امام عصر(عج)، جهانی شدن و شناخت امام حسین(ع) یک ضرورت است و اربعین می تواند رسانه ای قدرتمند و مردمی برای پی ریزی یک واقعه عظیم به نام ظهور باشد، به همین دلیل. دشمنان همیشه سعی می کنند از عظمت راهپیمایی اربعین بکاهند اما نمی دانند که این راه مثل روز روشن است و چراغی که امام روشن کرده هرگز خاموش نمی شود. نمی دانند که این راه سرنوشت است، اگر پای آن نرود از کشتی نجات دور است..


مولای من در بین راه عده ای به فرمانده سلام کردند و زائران در هر قدمی نذر کردند که به تو ظاهر شوند، ای جان، دل ما از کار می افتد، بیا! بیا و با آمدنت دل پریشان ما را آرام کن! تو تسلی دهنده جهان هستی، تو مظهر عدالت بیکران خدای یکتا هستی.

انتهای پیام/

دیدگاهتان را بنویسید