روز جدید : خبر «راه اندازی گشت های آرایشگاهی مشهد» این روزها در حالی واکنش نشان داد که حکم بازداشت وحید اشعری که پرونده سیسمونی در دروازه خانواده رئیس جمهور را کشف کرده بود، به تازگی برای حفظ حریم خصوصی صادر شده است. دو داستان به ظاهر متفاوت که فقط به یک کلمه پیچیده مرتبط بودند: “محرمانه”. ترکیبی که به نظر می رسد برای مسئولان خیلی کم تعریف شده و هر روز که می گذرد تنگ تر می شود. به نوعی در مورد اخیر، آرایش مو و آرایش بدن افراد به خصوصی ترین شکل ممکن وارد می شود.
ماجرای شگفت انگیز اعلام آرایشگاه های مشهد
رئیس اتحادیه آرایشگران زنانه مشهد روز دوشنبه ضمن تایید ابلاغیه منتسب به اتحادیه مبنی بر اجرای برخی ممنوعیت های آرایشگاهی در مشهد، گفت: گفتند چرا باید خانم ها در شهر امام رضا (ع) ناخن یا واکس بزنند. ؟!”
سالارزاده افزود: طرح ممنوعیت برخی از کارهای آرایشی در آرایشگاه های مشهد از سال گذشته ممنوع شده است. آقایان برخی ممنوعیت ها را تحت عنوان «ضوابط اجباری آرایشگاه های مشهد» قرار دادند و به ما اطلاع دادند که برخی از این ممنوعیت ها شامل کاشت ناخن، کاشت مژه، ماسک مومی، خالکوبی، موسیقی غیرمجاز، پوشش نامتعارف، پیرسینگ، تزریق است. “ژل و بوتاکس. “
ماشین هم محرمانه نیست ؟!
اما بحث تعرض به حریم خصوصی تنها به اطلاع آرایشگاه های مشهد خلاصه نمی شود. برخی درمان گرسنگی در خودروی شخصی را در همین دسته قرار می دهند و می گویند طبق قانون خودرو محرمانه است و نباید به بهانه های مختلف وارد آن شد.
پیش از ماه مبارک رمضان، رئیس دادگستری در نامه ای به فرمانده ناجا دستور داده بود «روزه خواری در خودرو نیز جرم است و پیگرد قانونی دارد».
در نامه ای از محمد جعفر منتظری در 13 فروردین به صراحت آمده است که این خودروها محرمانه تلقی نمی شوند.
کامبیز نوروزی، وکیل دادگستری گفت: فضای داخلی خودرو مانند اتاق، صندوق عقب و آنچه داخل آن است خصوصی است و هیچکس نمی تواند وارد آن شود و یا جاسوسی کند. آنهایی که می گویند ماشین ها تنها نیستند یا نمی دانند یا از تاثیر حرف هایشان چشم پوشی می کنند. اگر ماشین شخصی نباشد، نتیجه این می شود که هرکسی می تواند بدون اجازه ماشین را باز کند و حتی وارد ماشین شود، بدون اجازه داخل ماشین را نگاه کند، بدون اجازه از داخل ماشین عکس و فیلم بگیرد، بدون اجازه انجام دهد. چکمه. اما عقل و قانون و شرع و عرف چنین نمی گوید و چنین چیزهایی را نمی پذیرد. «آیا دادستان کل قبول می‌کند که وقتی او با خانواده‌اش تنها در ماشینش می‌نشیند، کسی با او اینطور رفتار کند؟» آنها ماشین را بدون پوشش و حیوان خانگی در حال حمل پیدا کردند و ادعا کردند که ماشین برای مدت طولانی توسط دولت خصوصی تلقی نمی‌شده است. اما قبل از تصویب قانون حمایت از امر به معروف و نهی از منکر در فروردین 94، هیچ مجوز قانونی برای حذف وسیله نقلیه از حریم شخصی افراد وجود نداشت. قوانین پایین دستی باز هم راه را بر اجرای قوانین بالادستی بسته و حریم خصوصی شهروندان ایرانی را محدود کرده است.
یکی از کاربران در واکنش به «راه اندازی گشت آرایشگاهی در مشهد» در توییتر خود نوشت: «شما در آرایشگاه مجاز به انجام کارهای زیبا روی ناخن هایتان نیستید، اما اگر از سیسمونی نوه کلیباف صحبت می کنید، می گویید. به طور خصوصی! “
در حالی که بسیاری از نگرش های متفاوت دولت نسبت به شهروندان مهمانی های خصوصی، نوع پوشش، استفاده از وسایل پیشگیری از بارداری و… همچنین نقض آشکار حریم خصوصی محسوب می شوند، وضعیت در آن سوی تاریخ متفاوت است. کاربری در پاسخ به این مشکل در توییتر نوشت: «چه دستوراتی صادر می‌کنید؟ اپیلاسیون ممنوع؟! گشتی زدی که کسی موهای زائدش را کوتاه نکند؟ !! تا کجا اومدی؟! حریم خصوصی شما با این دستور دقیقا از کجا شروع می شود؟! از چه نقطه ای به بعد دیگر به امور شخصی مردم علاقه ندارید؟
یکی دیگر از اهمیت های رازداری برای مسئولان
اما از سوی دیگر، داستان کمی متفاوت به نظر می رسد. مسئولانی که در نقض حریم شخصی مردم و یا عدم دفاع از مردم نقش رهبری را بر عهده می گیرند، در حفظ حریم شخصی خود راه درازی در پیش دارند و همچنین افشاگران و به تعبیر خودشان عاملان و مخالفان سیاست هایشان راه درازی در پیش دارند و گاه حکم بازداشت صادر می کنند. پیش از این با افشای حقوق های نجومی برخی از مسئولان و مفاسد اداری مانند کشف پرونده املاک نجومی، بحث هایی پیرامون حفظ حریم خصوصی کارمندان مطرح شد و افشای سفر خانوادگی کلیباف به ترکیه بحث ها را دوباره دامن زد. . در پی این افشاگری، برخی از اطرافیان رئیس مجلس با تکیه بر رعایت حریم خصوصی سعی کردند انتشار عکس ها و اطلاعات این سفر را غیراخلاقی توصیف کنند. آنها همچنین اصرار داشتند که به عاملان این سفر اطلاع دهند.
اما سوال اینجاست که آیا افشای اطلاعات سفر یا خرید مسئولان و کارمندان یا خانواده آنها نقض حریم خصوصی و بداخلاقی است؟ یکی از کاربران در توییتر نوشت: تو آرایشگاه مجاز نیستی با ناخن کار زیبایی کنی، اما اگر از سیسمونی نوه کلیباف صحبت کنی، وارد زندگی خصوصی ات شده ای!
اواخر سال گذشته اما اتفاقی مشابه برای سردار طلایی، همکار قدیمی کلیباف افتاد.
داستان او با توییت عبدالله عبدی، روزنامه نگار آزاد آغاز شد. عبدی در توییت خود با اشاره به عکس ها و فیلم های طلایی در یک باشگاه مختلط در کانادا مدعی شد که در آنجا زندگی می کند.
طلایی بعداً در مصاحبه ای تلویحاً سفر خود به کانادا را تأیید کرد و از انتشار دهندگان اخبار به دلیل دخالت در زندگی شخصی او انتقاد شدید کرد. طلایی به دیده بان ایران گفت: آیا باید مشکلات شخصی مردم در رسانه ها مطرح شود؟ چرا باید به رسانه ام بیایم که بگویم سفر کرده ام یا نه؟ من صد بار سفر کرده ام، باید پاسخگو باشم؟ من زندگی ام را می کنم؛ شما باید پاسخ دهید که حریم خصوصی افراد متعلق به چه کسانی است.
تا اینکه سردار توضیح واضحی مبنی بر صحت یا کذب بودن این تصویر داد و همچنان به افرادی که حریم خصوصی آن را نقض کرده و قصد بی اعتباری آن را دارند، متهم کرد، کاربران فضای مجازی واکنش تندی نشان دادند. کاربری در این رابطه نوشت: «در تاریخ 11 اردیبهشت 96 سردار طلایی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ دستور راه اندازی گشت های ارشاد در تهران را صادر کرد. بهمن 1400 سردار طلایی در کانادا هنگام دویدن روی تردمیل در یک باشگاه مختلط گفت که زندگی شخصی من به کسی ربطی ندارد. کاربر دیگری نوشت: نه. “در عین حال، حریم خصوصی ما برای شما مهم است.”
مسئولانی که در نقض حریم خصوصی مردم نقش رهبری را بر عهده می گیرند و یا جانب مردم را نمی گیرند، راه درازی در حفظ حریم شخصی خود دارند و مطلعین به عنوان مقصر و مخالف سیاست های آنان تلقی می شوند.
حریم خصوصی چگونه تعریف می شود؟
سلبریتی ها با وجود اینکه به دلیل شهرت، مزایای زیادی در زندگی دارند، اما با محدودیت هایی نیز مواجه هستند. یکی از این محدودیت ها این است که حریم خصوصی کمتر از افراد عادی است. در نتیجه بسیاری بر این باورند که انتشار و توزیع عکس افراد مشهور در خیابان ها، مغازه ها و سایر اماکن عمومی غیراخلاقی و خلاف قانون نیست.
اما این سوال از نظر تاریخچه فرش و طلا کمی دور از دسترس افراد مشهور است. افراد سرشناس در سرتاسر جهان زیر ذره بین هستند و حتی اموال و اخلاق آنها مدام تحت نظارت رسانه ها قرار می گیرد.
طبق قواعد روزنامه نگاری در ایالات متحده و برخی کشورهای اروپایی، محرمانگی ممکن است در موارد فساد یا تخلفات اخلاقی، مالی یا اداری یا به نفع عمومی یک مقام دولتی یا افراد مشهور به میزان محدود و در حدود معین محدود شود. تصمیم نهایی در مورد این مسائل توسط دادگاه اتخاذ می شود. اما از این نظر وضعیت حریم خصوصی در کشور ما وارونه به نظر می رسد. مقامات سیاسی و سلبریتی هایی که محرمانه ندارند ادعای محرمانه بودن دارند، از سوی دیگر شهروندان از حمایت قانونی برای حفظ حریم خصوصی خود برخوردار نیستند!