کنایه شدید به فرش خرید سیسمونی

* جنتلمن بودن همیشه آسان نیست، سختی های خودش را دارد و راه گریزی نیست. فرض بر عهده فرزند در قبال نظام اسلامی این است که برای خود محدودیت ایجاد کند. از یک طرف اجاره، امتیازات و موقعیت اجتماعی خوب، از طرف دیگر محدودیت ها وجود دارد. بی جهت نیست که دختر رئیس جمهور، پسر رئیس مجلس، کسی که پدر یا مادرش فرمانده، امیر، وزیر و وکیل معینی است، باید به جایگاه این سمت احترام بگذارد، اما به دلیل اشراف و اشرافیت او. روابط خانوادگی با مقامات، اولی همیشه قابل مشاهده است و دومی هیچ سروصدایی ندارد. از طرفی رعایت این وجه دوم یک تکلیف محسوب می شود و ممکن است بیان نشدن آن طبیعی باشد.

* در ایران اما سفر به خارج – چه تفریحی، پزشکی، علمی، مادری و یا حتی سیاسی- یک گزینه لوکس است. وقتی اوضاع اقتصادی بد باشد، لوکس تر به حساب می آید. آیا خانواده های مسئولان می توانند تجملاتی باشند؟

* ممکن است بتوانند، اما کسی که هدفش قیام علیه 4 درصد سرمایه داران است، زن و دخترش نمی توانند مسافر این سفر باشند. او که هویت و شعار انقلاب را در پیش دارد، نمی تواند نیازهای نوه متولد نشده اش را از بازارهای استانبول تامین کند. آیا این نشان نمی دهد که سطح زندگی این بزرگوار مثل مردم عادی مثل 96 درصد نیست که باید پرچمدار حقوقشان می شد وگرنه رفت و آمد و تفریح ​​و خریدش همین بود. به عنوان کسانی که از مردم؟

آیا کالیباف در این موضوع «بزدل» نابود شده است؟ بله، اما مهمتر از همه اشتباهی که انجام شده اندک نیست و از قضا این بار هیچ بهانه ای، بلکه دلیلی برای این تخریب ندارند. ثانیاً وقتی خانواده به منزلت و منزلت همسر و پدرش احترام نمی گذارند چه انتظاری از مخالفان می توان داشت؟ تکلیف کسانی که همیشه منتظر فرصتی برای شکستن فرش بوده اند چه می شود که دختر به گفته برادرش حرف های پدرش را کنار گذاشته و با وجود مخالفت پدرش در این مسیر قرار گرفته است؟

* اکنون فرش باید چشمان بیشتری را باز کند. در سال های 84، 88، 92، 96، 98 و هر روز شهرداری و ایام مجلس از کلیباف خواستیم چشمانش را بیشتر باز کند. گویی همیشه حواسش به خانه و دوستان ظاهری و دشمنان واقعی نیست. قالیبافان دو رو باید مراقب باشند. یک طرف خانه او و خانواده اش است، طرف دیگر پشت درز اطلاعات شخصی سفر این خانواده است. آیا او درس خواهد گرفت؟