از برگزاری مراسم گلریزان در قزوین تا صلوات خوانی بر پشت بام خانه ها

قدیم ها حتی ماه رمضان هم فضای صمیمی تری داشت، سفره افطاری ساده بدون تزیینات رنگارنگ و بدون نگرانی از حرکات در صفحات اجتماعی، بوی آش مادربزرگ با عطر نعنا و سیر که ذهن را پرت می کند. شیرینی گلوله های رنگی و صدای پدر…

سحرهای عارفانه، نماز شب و صدای آشنای دعای سحر، بیدار کردن همه در خانه، حتی کودکان، و سفره سحری، بیدار کردن همسایه ها با کوبیدن به دیوار و لذت بردن از نماز اول وقت و ده ها دلتنگی زیبا که خدا را به همراه داشت. جشن در -pleasant.

مناره با سقف بزرگ

در سال های نه چندان دور که صدای زنگ تلفن همراه خواب ما را مختل نمی کرد، جادوگران ساعتی قبل از اذان صبح به پشت بام خانه خود می رفتند و اذان می گفتند و مردم را به ارسال صلوات دعوت می کردند. به حنجره خود استراحت دهند.

این سخنان حاج رحیم، پیرمرد هفتاد ساله ای است که این روزگار خوش را شاهد بوده، حالا اگر بروم اذان بگویم، محکوم به آزار همسایه هستم.

حاج رحیم ادامه می دهد: الان حتی مسجد محل فقط هنگام اذان بلندگو را بلند می کند تا صدای همسایه ها بلند نشود، اما در گذشته یکی دو ساعت مانده به اذان صبح صدای نماز از مساجد می توانستند صلوات و دعاهای ستاره را بشنوند یا حتی برخی از همسایگان برای بیدار کردن مردم شروع به صلوات خواندن کردند.

وی در مورد آداب و رسوم مردم قزوین در هنگام افطار می گوید: سفره افطار اکثر شب ها در مساجد و هیئت ها باز بود، اما با یک افطاری بسیار ساده، آش رشته یا امام جماعت، نان و پنیر یا حتی چای خرما، اینطور است. ثواب را با روزه تقسیم کردند. البته از شب پانزدهم ماه مبارک رمضان یعنی از شب ولادت امام حسن مجتبی (ع) تا 23 ماه مبارک رمضان در اکثر مساجد علاوه بر افطار افطار صبح هم می دادند.به شب زنده داری برسید. و عزاداری بدون نگرانی

چراغ های خانه روشن شد

ملیحه مومنی، زن میانسالی که معلم قرآن است، درباره آداب و رسوم مردم قزوین می گوید: «در قدیم همه اهل خانه سحر از خواب بیدار می شدند. آنها نمی توانستند از لطف سحر محروم شوند، بنابراین وقتی از پنجره خانه بیرون را نگاه می کردیم، چراغ همه خانه ها روشن بود، اما اکنون تعداد لامپ های خانه ها انگشت شمار است.

وی ادامه می دهد: قرائت قرآن در این ماه برای بانوان بسیار متداول بود که معمولاً صبح ها در منزل حامی برگزار می شد. آنها مطالعه کردند.

مومنی می گوید: در ماه مبارک رمضان 4 جلسه صبح تا افطار رهبری کردم. با اینکه خیلی خسته بودم اما با عشق برای خانواده افطاری آماده کردم. افطاری ساده اما دلنشین بود. موجی از صفا و صمیمیت در خانه ها موج می زد، همه اعضای خانه منتظر افطار بودند و بعد با هم حرف می زدیم و می خندیدیم، نه اینکه همه سرشان در موبایل باشد.

غبار یاقوت مساجد که غبار غم را از اهالی می گرفت

حاج حسن شریفی یکی از هیئت های قدیمی قزوین درباره آداب و رسوم هیئت های مذهبی در ماه مبارک رمضان می گوید: مساجد و اماکن متبرکه قبل از ماه مبارک رمضان غبارروبی شدند تا برای ضیافت خدا آماده شوند، همه مردم محل از یکدیگر جلوتر هستند. و این باعث همدلی آنها می شود.

حاج حسن ادامه می دهد: مساجد و مجالس مؤسس خوب بودند و نان و حبوبات و حبوبات را برای خانواده های در تنگنای مالی تهیه می کردند و این بسته ها را قبل از ماه مبارک توزیع می کردند و البته اکثر مردم قزوین برای استقبال از ماه مبارک رمضان به استقبال آن می رفتند. به بازار بروند و هر چه در توان دارند بخرند و به خانواده های نیازمند بدهند.

حاج حسن گفت: در گذشته برای ماه رمضان احترام بیشتری قائل بودند. تجار در این ماه بهترین و با کیفیت ترین مواد غذایی و محصولات خود را با نازلترین قیمت به مشتریان عرضه کردند. آنهایی که در بقیه ماه ها روزه نمی گرفتند و نماز نمی خواندند، این ماه حرام است، «نگهبانی می کردند و به مساجد می رفتند و عبادت می کردند و آنهایی که به هر دلیلی نمی توانستند روزه بگیرند، آب نمی خوردند و غذا نمی خوردند. اماکنی مثل امروز.

انتهای پیام/