روز جدید در مورد مبرم ترین موضوع خاورمیانه – ایران و برنامه هسته ای آن – بایدن رویکردی متفاوت از ترامپ داشت. دولت در حال مذاکره با تهران برای بازگشت به توافق هسته ای دوران اوباما است که ترامپ آن را برچیده و غنی سازی اورانیوم ایران را تسریع کرد. اما مذاکرات به بن بست رسید. و بایدن گفت که بر یکی از اقدامات برجسته ترامپ علیه ایران، یعنی نامگذاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عنوان یک سازمان تروریستی، می ایستد، حتی اگر این مانعی برای یک توافق جدید باشد.
ادوارد وانگ در نیویورک تایمز می نویسد: دیدار با ولیعهد عربستان سعودی، تعرفه ها و کنترل بر صادرات چین، به رسمیت شناختن اورشلیم به عنوان پایتخت اسرائیل، خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان. مقامات و تحلیلگران سابق می گویند که با گذشت بیش از یک سال و نیم از ریاست جمهوری بایدن، رویکرد دولت وی به اولویت های استراتژیک به طور شگفت انگیزی با سیاست های دولت ترامپ سازگار است.
در ادامه این مقاله، آقای بایدن در مبارزات انتخاباتی وعده داد که از مسیرهایی که دولت قبلی در پیش گرفته فاصله گرفته و به نوعی در حوزه سیاست خارجی این کار را انجام داده است. او اتحاد با اروپای غربی را تقویت کرد، اتحادی که دونالد ترامپ با شعار «اول آمریکا» و انتقاد از دیگر کشورها آن را تضعیف کرده است. در ماه‌های اخیر، تلاش‌های بایدن، واشنگتن را در راس ائتلافی قرار داده است که در جریان درگیری در اوکراین، روسیه را تحریم می‌کند. بایدن استبداد را محکوم کرده، اهمیت دموکراسی را ترویج کرده و خواستار همکاری جهانی در مورد مسائلی از جمله تغییرات آب و هوایی و همه‌گیری کرونا شده است.
اما در حوزه های حساس، دولت بایدن تغییرات قابل توجهی ایجاد نکرده است که نشان می دهد ترسیم مسیرهای جدید سیاست خارجی در واشنگتن چقدر دشوار است. این امر به ویژه در این ماه زمانی که آقای بایدن به اسرائیل و عربستان سعودی سفر کرد، مشهود بود، سفری که بخشی از آن با هدف تقویت روابط نزدیکتر بین کشورهایی بود که دولت ترامپ تحت توافقنامه آبراهام از آنها حمایت کرده بود.
در عربستان سعودی، بایدن با محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی دیدار کرد و قبلاً متعهد شده بود که عربستان سعودی را به کشوری «تبعیدی» برای نقض حقوق بشر، به ویژه قتل یک نویسنده واشنگتن پست در سال 2018 تبدیل کند. علیرغم وعده قبلی بایدن مبنی بر پایان دادن به کمک های نظامی به عربستان سعودی به دلیل حملات هوایی که منجر به کشته شدن غیرنظامیان در یمن شده است، ایالات متحده همچنان به حمایت از ارتش سعودی در جنگ یمن ادامه می دهد.
استفان ای بیگان، معاون وزیر امور خارجه در دولت ترامپ و یکی از مقامات شورای امنیت ملی در دوره جورج دبلیو بوش، گفت: «سیاست ها در حال همگرایی هستند. «تداوم حتی بین روسای جمهور متفاوتی مثل ترامپ و بایدن طبیعی است. برخی از مقامات و تحلیلگران سابق این ثبات را ستایش کرده و معتقدند که دولت ترامپ، علیرغم ایرادات عمیق فرمانده کل قوا، به درستی چالش های مهمی را برای منافع آمریکا شناسایی کرده و به دنبال آن بوده است.
برخی دیگر کمتر هیجان زده هستند و می گویند انتخاب بایدن مشکلات را در سیاست خارجی آمریکا تشدید کرده و در مواقعی از اصول اعلام شده رئیس جمهور منحرف شده است. به عنوان مثال، قانونگذاران ارشد دموکرات از دیدار او با شاهزاده محمد و کمک به ارتش سعودی انتقاد کردند، حتی اگر مقامات دولت از آتش بس با میانجیگری سازمان ملل در یمن حمایت کردند.
اما اشفورد، یکی از اعضای ارشد شورای آتلانتیک، گفت: بایدن در طول زمان بسیاری از وعده های انتخاباتی خود را زیر پا گذاشت و به وضعیت موجود در خاورمیانه و آسیا پایبند بود.
هم دولت ترامپ و هم بایدن باید با این سوال دست و پنجه نرم می کردند که چگونه می توان سلطه جهانی آمریکا را در این دوران رو به افول حفظ کرد. چین به عنوان وزنه تعادل بالا رفت و روسیه جسورتر شد. استراتژی امنیت ملی دولت ترامپ رسماً سیاست خارجی را به سمت «رقابت قدرت‌های بزرگ» با چین و روسیه تغییر داده و از اولویت دادن به گروه‌های تروریستی و دیگر بازیگران غیردولتی دور کرده است. دولت بایدن تا حدی به دلیل حوادثی مانند حمله روسیه به اوکراین به این کار ادامه داد.
کاخ سفید بایدن انتشار استراتژی امنیت ملی خود را در اوایل سال جاری به تاخیر انداخت تا آن را به دلیل جنگ در اوکراین بازنویسی کند. انتظار می رود سند نهایی همچنان بر رقابت بین دولت های قدرتمند تاکید کند. بایدن گفت چین بزرگترین رقیب ایالات متحده است، ادعایی که آنتونی جی. بلینکن وزیر امور خارجه در سخنرانی اخیر خود بار دیگر تاکید کرد که روسیه بزرگترین تهدید برای امنیت و اتحادهای آمریکاست.
برخی از محققان می‌گویند سنت جانشینی بین دولت‌ها محصول ایده‌های مرسوم و تفکر گروهی ناشی از کشمکش سیاست خارجی دو حزبی در واشنگتن است که بن رودز، معاون مشاور امنیت ملی رئیس‌جمهور باراک اوباما، آن را مورد تمسخر قرار می‌دهد. اما آنها بر این باورند که شرایط خارجی – از جمله رفتار دولت های خارجی، روحیه رای دهندگان آمریکایی و نفوذ شرکت ها – گزینه های محدودی را برای رهبران آمریکایی باقی می گذارد. آقای بیگان می گوید: «تا زمانی که سیاست ها به اوج برسند، تنش زیادی وجود دارد. مشکلات هم همینطور است. «دنیای ما همان است و ما هنوز تقریباً همان ابزارهای قدیمی را برای تأثیرگذاری بر دیگران و دستیابی به نتایج مشابه داریم، و این هنوز آمریکاست.
بایدن و ترامپ با تعهد به خروج نیروها از افغانستان به خواسته اکثر آمریکایی ها که از دو دهه جنگ خسته شده بودند پاسخ دادند. برای بایدن، این اقدام فرصتی برای پرداختن به کارهای ناتمام بود. او به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور، مطابق با تمایل اوباما برای پایان دادن به «جنگ‌های همیشگی»، از بازگرداندن نیروها به خانه حمایت کرد، اما با مخالفت ژنرال‌های آمریکایی برای ماندن در افغانستان مواجه شد. علیرغم عقب نشینی پر هرج و مرج در ماه اوت گذشته، زمانی که طالبان کنترل کشور را به دست گرفتند، نظرسنجی ها نشان می دهد که اکثریت آمریکایی ها از پایان دادن به دخالت نظامی ایالات متحده در آنجا حمایت می کنند.
ترامپ و بایدن از حضور نظامی کمتر آمریکا در جنگ ها حمایت کرده اند. اما هر دو محدودیت هایی دارند. پس از حمله روسیه به اوکراین و سومالی، بایدن نیروهای آمریکایی بیشتری را به اروپا فرستاد و عقب‌نشینی دوران ترامپ را در حالی که نیروهای آمریکایی در عراق و سوریه باقی می‌مانند، معکوس کرد. برایان فینوکان، مشاور ارشد گروه بین المللی بحران که به عنوان وکیل امور نظامی وزارت امور خارجه کار می کرد، گفت: «در میان اعضای ارشد دولت بایدن در مورد جنگ با تروریسم تردید عمیقی وجود دارد. با این حال، آنها هنوز تمایلی به انجام اصلاحات ساختاری گسترده برای کاهش سرعت جنگ ندارند.» آقای فینوکان گفت که این اصلاحات شامل لغو مجوز جنگ در سال 2001 است که کنگره پس از حملات 11 سپتامبر به دستگاه اجرایی داده بود.
وی با اشاره به این مجوز گفت: حتی اگر دولت بایدن گام های مثبتی برای گسترش بیشتر دامنه این مجوز برندارد، تا زمانی که اعتبار دارد، می تواند توسط دولت های آینده و سایر مقامات برای گسترش جنگ استفاده شود. تروریسم.”
در مورد مبرم ترین موضوع خاورمیانه – ایران و برنامه هسته ای آن – بایدن رویکرد متفاوتی نسبت به آقای ترامپ داشت. دولت در حال مذاکره با تهران برای بازگشت به توافق هسته ای دوران اوباما است که ترامپ آن را برچیده و غنی سازی اورانیوم ایران را تسریع کرد. اما مذاکرات به بن بست رسید. و بایدن گفت که به یکی از اقدامات کلیدی آقای ترامپ علیه ایران، یعنی نامگذاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی (سپاه پاسداران انقلاب اسلامی) به عنوان یک سازمان تروریستی، پایبند خواهد ماند، حتی اگر این مانعی برای توافق جدید باشد.
سیاست چین بارزترین نمونه تداوم سیاست بین دو دولت است. وزارت امور خارجه همچنان به اتهام نسل کشی چین به دلیل سرکوب مسلمانان اویغور، مانند دوران ترامپ، ادامه می دهد. مقامات بایدن به ارسال کشتی های نیروی دریایی آمریکا از طریق تنگه تایوان و فروش سلاح به تایوان برای جلوگیری از تهاجم احتمالی چین ادامه می دهند. بحث برانگیزتر این است که بایدن تعرفه های چین دوره ترامپ را حفظ کرده است، علی رغم این واقعیت که برخی از اقتصاددانان و چندین مقام ارشد ایالات متحده، از جمله وزیر خزانه داری جانت ال. یلن، هدف و اثربخشی آنها را زیر سوال می برند.
بایدن و دستیاران سیاسی او به خوبی از احساسات فزاینده ضد تجارت آزاد در ایالات متحده آگاه هستند که آقای ترامپ از آن برای جمع آوری آرا استفاده می کند. این درک باعث شده است که بایدن از تلاش برای ورود مجدد به شراکت ترانس پاسیفیک دوری کند، توافق تجاری بین 12 کشور اقیانوس آرام که اوباما برای تقویت رقابت اقتصادی علیه چین ایجاد کرد، اما ترامپ و دموکرات های مترقی آن را رد کردند. تحلیلگران می گویند اگر واشنگتن می خواهد با نفوذ اقتصادی چین مقابله کند، باید به کشورهای آسیایی دسترسی بهتری به بازار و معاملات تجاری با ایالات متحده ارائه دهد.
کوری شایک، مدیر تحقیقات سیاست خارجی و دفاعی در امریکن اینترپرایز گفت: نه دولت ترامپ و نه دولت بایدن سیاست های تجاری و اقتصادی مورد نظر دوستان آسیایی ایالات متحده را برای کمک به کاهش وابستگی آنها به چین اتخاذ نکرده اند. هر دو دولت بایدن و ترامپ موضوع چین را بیش از حد نظامی کرده اند، تا حدی به این دلیل که آنها بخش اقتصادی را درک نمی کنند.
در اروپا بود که بایدن خود را از ترامپ متمایز کرد. دولت ترامپ در مقاطعی درباره اروپا و روسیه دوسوگرا بوده است: در حالی که آقای ترامپ از ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه تمجید کرده، از سازمان پیمان آتلانتیک شمالی انتقاد کرده و از کمک نظامی به اوکراین برای منافع سیاسی داخلی خودداری کرده است، برخی از مقامات تحت امر او برعکس عمل کرده اند. از سوی دیگر، بایدن و دستیارانش بر اهمیت اتحادهای فراآتلانتیکی که به آنها در هماهنگی تحریم ها و ارسال سلاح برای مقابله با روسیه در اوکراین کمک کرده است، تاکید کرده اند.
آلینا پولیاکوا، رئیس مرکز تحلیل سیاست اروپا می گوید: «شکی نیست که کلمات و سیاست مهم هستند. اگر متحدان به ایالات متحده برای حمایت از ماده 5 ناتو و دفاع از متحدانش اعتماد ندارند، مهم نیست که چقدر سرمایه گذاری می کنید.
به هر حال، بزرگترین تضاد بین روسای جمهور، و شاید جنبه‌ای که متحدان و دشمنان آمریکا با دقت بیشتری آن را تماشا می‌کنند، در دیدگاه‌های آنها درباره دموکراسی است. مدت ها قبل از شورش های 6 ژانویه 2021 در واشنگتن که بازرسان کنگره او را به سازماندهی آن متهم می کنند، ترامپ از خودکامگان تمجید می کرد و سنت های دموکراتیک را زیر پا می گذاشت. بایدن ترویج دموکراسی را در مرکز ایدئولوژیک سیاست خارجی خود قرار داد و در ماه دسامبر از مقامات بیش از 100 کشور در نشست سران دموکراسی استقبال کرد.
خانم شوک می گوید: «دموکراسی آمریکایی قدرت نرم جذاب ایالات متحده است. ما متفاوت و بهتر از قدرت هایی هستیم که در نظم بین المللی با آنها رقابت می کنیم.