روز جدید : حرکتی که به نام دین و نظام دینی در همه عرصه ها پیش می رود و از حمایت همه جانبه دولت برخوردار است، مقوله های مذکور را جدی نمی گیرد و از روی سطحی نگری بهره برداری می کند. این نوع حکومت نه به نفع نظام دولتی، نه خود حاکمان و نه به نفع مردم است.
روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز خود نوشت:
گرچه تعارض بین سطحی‌نگرها به دین و حامیان محتوای ترویج آموزه‌های دینی پدیده جدیدی نیست، اما در عصر حاضر که اولین و تنها نظام دولتی مبتنی بر دین رسماً با استقرار تشکیل شده است. حکومتی تحت عنوان «جمهوری اسلامی ایران» و نزدیک به نیم قرن است که در یکی از بزرگترین، پرجمعیت‌ترین و ثروتمندترین دولت‌های اسلامی حکومت کرده و انتظار می‌رود بتواند تکالیف تمامی مقوله‌های حقوقی مرتبط با انسان را به‌طور نهادینه تعیین کند. زندگی در قانون اساسی جمهوری اسلامی و روی کاغذ، تکلیف بسیاری از این دسته‌ها مشخص شده است، اما هیچ‌کدام به گونه‌ای نهادینه نشده است که کسی نتواند آن را زیر پا بگذارد، یا اگر انجام می‌دهد، همه متفق القول هستند که او متخلف است و نظام دولتی نیز باید طبق قانون عمل کند.
مقوله هایی مانند آزادی سیاسی، آزادی قلم، آزادی بیان، انتخابات آزاد، اظهار نظر در مورد صلاحیت مردم بر اساس قانون، احترام به حقوق شهروندی، رعایت موازین اخلاقی در فعالیت رسانه ها، احترام به کرامت انسانی در تعاملات اقتصادی دولتمردان. با عموم مردم، قضاوت بر اساس عدالت انصاف در توزیع ثروت، احترام به شایسته سالاری، آزادی اجتماعات، احترام به آزادی اندیشه، تلاش برای پاکسازی جامعه از دروغ، تهمت، توهین و تهمت، پرهیز از اظهار نظر یک طرفه و اجازه دفاع از کشور متهم، استفاده انحصاری و استفاده یک طرفه از امکانات تبلیغاتی متعلق به بیت المال، استفاده ابزاری از دین برای تحکیم قدرت، رعایت عدالت در پرداخت دستمزد، نحوه برخورد با رانت خواری و مطالبه خاص و غیره. .n.، همه اینها بدون یک وظیفه واقعی و عملی در جامعه ای قرار می گیرد که باید برکت می داشت، انقلاب اسلامی مبتنی بر مکتب اهل بیت علیهم السلام به کلی کنار گذاشته شده است. شعارهای زیادی از سوی دولتمردان و مسئولان مختلف داده می شود که همه کارها بر اساس محاسبات دقیق و در چارچوب قانون، اخلاق، مقررات و کرامت انسانی انجام می شود، اما آنچه در حوزه زندگی اجتماعی وجود دارد برخلاف این شعارهاست. گرایشی که به نام دین و نظام دینی در همه عرصه ها پیش می رود و از حمایت همه جانبه حکومت برخوردار است، مقوله های مذکور را جدی نمی گیرد و از روی سطحی نگری بهره برداری می کند. این نوع حکومت نه به نفع نظام دولتی، نه خود حاکمان و نه به نفع مردم است. پشتوانه مردمی نظام حکومتی زمانی قوی خواهد بود که مردم در اوج آگاهی و آشنایی با عمق دین باشند. در چنین جامعه ای حتی قبل از اینکه قانون وارد عمل شود و همه چیز را روشن کند، خود مردم به حریم خصوصی احترام می گذارند و از تضییع حقوق دیگران خودداری می کنند. اگر امروز دزدی در جامعه ما افزایش یافته است به این دلیل است که ثروت کشور به صورت عادلانه توزیع نمی شود و افرادی که با عمق دین آشنایی ندارند دزدی را راه مناسبی برای جبران ظلم در توزیع ثروت می دانند.
اگر حیثیت افراد حفظ نمی شود و هرکس به خود اجازه می دهد دادگاهی تشکیل دهد تا هرکسی را که می خواهد در خانه یا محل کار یا در خیابان یا رسانه محاکمه کند و آنها را محکوم کند به این دلیل است که تکلیف عدالت اخلاقی روشن نیست. .. وقتی تکلیف مقوله های مهمی مانند آزادی های مشروع مشخص نباشد، نمی توان از بداخلاقی، تهمت، دروغ و توهین جلوگیری کرد. جامعه ای با این ویژگی هرگز نمی تواند به یک جامعه دینی پیشرفته در تراز اسلام تبدیل شود و اکنون پس از گذشت نزدیک به نیم قرن هنوز نمی توانیم چنین ادعایی داشته باشیم و متاسفانه در ورطه عدالت اخلاقی سرگردان هستیم.
بگذارید صاحبان قدرت فکر نکنند که قدرت ظاهر زودگذر و مانورهای تبلیغاتی بلند آنها می تواند به حفظ قدرت آنها کمک کند. عدم تامین حقوق همه جانبه برای مردم ظلم به مردم است و ما شک نداریم که قدرت با ظلم و ستم هیچ گاه با کفر باقی نمی ماند.