روز نو: یکی از بدترین و زشت ترین اقدامات بنیانگذاران نوبنیادگرایی که از حدود دو دهه پیش آغاز شد، تحریف مفهوم انقلاب و نقش مردم و نیز موضع امام راحل در این زمینه است. . چون جرات نداشتند صریحاً اعلام کنند که مواضع امام و اصل انقلاب را قبول ندارند، منافقانه آن را تحریف کردند. منظورم تحریف جایگاه مردم و رای مردم در انقلاب و نظام به ویژه در صدای امام راحل است.
; عباس عبدی در یادداشتی در شماره امروز اعتماد نوشت:
به دلایلی در این سه دهه گذشته جز مطالعه و مقاله و یکی دو یادداشت چیزی در مورد آن مرحوم ننوشته ام. اما امسال به این نتیجه رسیدم که بهتر است این مقاله را با رویکرد خاص تری بنویسم.
یکی از بدترین و زشت ترین اقدامات بنیانگذاران نوبنیادگرایی که از حدود دو دهه پیش آغاز شد، تحریف مفهوم انقلاب و نقش مردم و نیز مواضع امام راحل در این زمینه است. چون جرات نداشتند صریحاً اعلام کنند که مواضع امام و اصل انقلاب را قبول ندارند، منافقانه آن را تحریف کردند.
منظورم تحریف جایگاه مردم و رای مردم در انقلاب و نظام به ویژه در صدای امام راحل است. به نظر من مخالفت یا نقد نظریات امام اشکالی ندارد، مخصوصاً که نظرات ایشان نیز توسعه یافت. برای اثبات این مدعا می توان تفاوت فاحش رویکرد کشف الاسرار به فتاوای سال های انقلاب را با دهه 1360 او که سه دهه بعد نوشته بود، مقایسه کرد. اما هیچکس حق تحریف را ندارد.
بحث تحریف به تعریف انقلاب و جایگاه مردم برمی گردد. معنای انقلاب و انقلاب را باید از دو منظر روش و محتوا تفکیک کرد. اهمیت روش شناختی آن نباید فدای ادراکات محتوا شود. زیرا وجه ثابت انقلاب روش است نه محتوای متحول آن.
چه زمانی انقلاب می شود؟ وقتی حکومت استبدادی می شود و مانع تحقق حضور، مشارکت و اعمال حاکمیت ملت می شود. این یک بحث روشمند است، نه یک بحث اساسی. به همین دلیل است که ما از وجود انقلاب های مختلف صحبت می کنیم که همه آنها در این ویژگی و تعریف مشترک هستند، در حالی که محتوای مورد نظر مردم آنها ممکن است با یکدیگر متفاوت باشد.
در ایران نیز همه نیروها اعم از مذهبی و غیرمذهبی از لیبرال گرفته تا کمونیست در انقلاب حضور داشتند در حالی که بر سر محتوا با یکدیگر در تضاد بودند و هیچکس به آنها نگفته بود که حق شرکت در جریان انقلاب را ندارند.
بنابراین، اساس انقلابی بودن، پایبندی به این اصل است، یعنی حاکمیت بدون استثناء مردم. از این پس همه می توانند با رعایت این اصل مطالب خود را تبلیغ و تبلیغ کنند. هر رفتاری غیر از این ضد انقلاب است. کسانی که اصل حاکمیت بی قید و شرط ملت را نادیده می گیرند و در عوض بر الزام غلبه بر محتوای مورد نظر خود تأکید می کنند، در واقع ضدانقلابی هستند که پوشش انقلابی دارند.
این اقدام ضد انقلاب با تحریف دیدگاه امام صورت گرفت. با تعابیری عجیب سعی کردند رای ملت را در نظرشان ناچیز، ناچیز، بی اصیل و حتی بی اثر جلوه دهند، در حالی که به هیچ وجه نمی توان چنین تعبیری به جایگاه امام سرازیر کرد.
مطالعه من در تحلیل محتوای کلام امام از سال 1341 تا 1368 نشان داد که کلمه ای که در تمام محتوای خود اعم از گفتار، نامه، پیام و گفتگو بیشترین کاربرد را دارد، کلمه مردم و مترادف های آن است. ده کلمه پرکاربرد عبارتند از:
تعداد کلمات در ده هزار کلمه
مردم، جداول، ملل و … 122 بار
اسلام و … 111 بار
دولت، دولت و … 87 بار
خدا 45 بار
ایران. 39 بار
استبداد، دربار، پادشاه و… 34 بار
انقلاب، جنبش. 30 بار
جمهوری، دموکراسی، رای، رفراندوم 24 بار
روحانیون، مراکز خرید، دانشمندان و… 21 بار
آمریکا، کاخ سفید و… 15 بار
این اولویت ها نشان دهنده تاکیدی است که بر مردم و جامعه به عنوان رهبری سیاسی این انقلاب و نظام شده است. این تأکیدات ممکن است تحلیل‌های متفاوتی از محتوا داشته باشد، اما از جهاتی در حق عمومی مردم برای تعیین سرنوشت واضح‌تر است.
بنابراین، انقلابی بودن وجه بارز ایرانی یا مسلمان بودن بر دیگری نیست، بلکه نشان حاکمیت ملت و همه افراد از هر زمینه فکری، سیاسی، مذهبی و غیرمذهبی می تواند مشمول این صفت باشد، مشروط بر اینکه مردم همیشه باشند. این حق را داشته باشید.متعهد به تعیین سرنوشت خود باشید.
البته پس از این مرحله می توان مطالب مورد نظر اسلام یا … را با ویژگی های رفتاری و اخلاقی یک انسان انقلابی و تنها با همان قاعده کلی منتشر و رواج داد.
موضع امام در این مورد نیز روشن است و قابل تحریف نیست. اگر کسی آن را قبول نداشته باشد یا سکوت کند یا صریحاً مخالفت و انتقاد کند به حق نزدیکتر است و اتفاقاً مخاطب و طرفداران شما آن را بیشتر می پسندند.
به نظر من جنجال آفرینی در میان اظهارات آقای حسن خمینی بیشتر به دنبال به حاشیه بردن رویکرد امام راحل است تا تخریب آن.