روز جدید علی موسوی خلخالی می نویسد: دلیلی برای اثبات شکست مذاکرات وجود ندارد. ممکن است مذاکره دشوار باشد، اما این بدان معنا نیست که مذاکرات به مرحله شکست رسیده است. آنچه طرف های غربی می گویند در راستای بازی فضای رسانه ای برای رسیدن به اهدافشان است.
روز چهارشنبه دور اول مذاکرات ایران و آمریکا با میانجیگری معاون اروپایی وزیر امور خارجه در قطر پس از دو روز مذاکرات فشرده پایان یافت و علی باقری، مذاکره کننده ارشد کشورمان، عصر چهارشنبه دوحه را به مقصد تهران ترک کرد. تا لحظه نگارش این خبر، گزارش ها حاکی از آن است که مذاکرات پیشرفت نکرده است. سه کشور اروپایی و ایالات متحده در اظهاراتی جداگانه و مجزا، استدلال کردند که ایران مسائل قدیمی را مطرح کرده است که قبلاً حل شده بود و گفتند که از فرصت برای موفقیت مذاکرات استفاده نکرده‌اند. در آخرین بیانیه، ایالات متحده گفته است که توپ در زمین ایران است و تهران باید تصمیم نهایی را در مورد ادامه مذاکرات اتخاذ کند.
برخلاف آنچه برخی رسانه ها گفته اند و گزارش داده اند، مذاکرات هنوز شکست نخورده و ادامه دارد. در همین راستا وزارت امور خارجه کشورمان با صدور بیانیه ای اعلام کرد که مذاکرات در فضایی کاملا حرفه ای انجام شده و همچنان ادامه دارد. انریکه مورا، معاون سیاست خارجی اتحادیه اروپا نیز در توییتر خود نوشت: «دو روز مذاکرات فشرده و غیرمستقیم در دوحه درباره برجام. متأسفانه، پیشرفتی که تیم اتحادیه اروپا به عنوان هماهنگ کننده به آن امیدوار بود، هنوز حاصل نشده است. ما فوراً به همکاری برای بازگرداندن توافق کلیدی منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای و ثبات منطقه ادامه خواهیم داد.» اگرچه فضای مذاکرات چندان خوب و مثبت به نظر نمی‌رسد، رئیس تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای کشور از ما انتظار دارد. تا پس از رایزنی های خود در تهران ظرف چند ساعت یا چند روز آینده برای مذاکره با طرف آمریکایی و با میانجیگری طرف مقابل به دوحه بازگردد.خلاصه اروپایی.
دلیلی برای اثبات شکست مذاکرات وجود ندارد. ممکن است مذاکره دشوار باشد، اما این بدان معنا نیست که مذاکرات به مرحله شکست رسیده است. آنچه احزاب غربی می گویند در راستای بازی فضای رسانه ای برای رسیدن به اهدافشان است. اکنون به مرحله ای رسیده ایم که طرفین تمام تلاش خود را می کنند تا به مرحله نهایی برسند و به توافق برسند تا فضایی ایجاد شود تا طرف مقابل را تحت فشار بگذارد تا هر چه بیشتر امتیاز بگیرد. اولاً به دلیل اینکه کشورهای غربی در جبهه متحد هستند و سابقه طولانی در ایجاد اجماع برای فشار بر طرف مقابل دارند، طبیعی است که به یک موضع مشترک برسند و اعلام موضع کنند و وانمود کنند که یک اجماع دور علیه وجود دارد. ایران. ثانیاً نمی‌توان کتمان کرد که رهبری فضای رسانه‌ای در جهان در دست رسانه‌های غربی است و قدرت داستان‌گویی آنها بیش از دیگران است، بنابراین می‌توانند راحت‌تر و سریع‌تر از دیگران داستان بگویند و رسانه ایجاد کنند. فضایی برای منافع خود برای تحت فشار قرار دادن تیم مذاکره کننده ایرانی. آثار رسانه ای اخیر آنها را می توان در این چارچوب ارزیابی کرد.
اختلافات باقی مانده بین ایران و آمریکا عمیق تر از آن است که با یک گفتگوی ساده یک یا دو روزه حل شود. اگر اینطور نبود و اختلافات سطحی و پیش پا افتاده بود، نیازی به مذاکره در کشور ثالث با حضور میانجی نبود، راه حل آن سه ماه پیش در وین و یا اخیراً در جریان یک مذاکره وجود داشت. دیدار جوزپ بورل و انریکه مورا در تهران. برآوردها حاکی از آن است که حداقل دو تا سه هفته مذاکرات جدی و طولانی مدت مورد نیاز هر دو طرف برای حل مسائل باقی مانده است. در این چارچوب طبیعی است که هر کدام برای ایجاد فضا و روایت خاص خود تلاش کنند و برای رسیدن به خواسته خود به طرف مقابل فشار بیاورند و در لحظات پایانی امتیاز بیشتری نسبت به طرف مقابل کسب کنند. به عبارت دیگر، در لحظات پایانی مذاکرات ماراتن، طرفین حداکثر فشار را اعمال می کنند تا حداکثر امتیاز ممکن را از طرف مقابل بگیرند.
این در حالی است که فشارهای داخلی دو طرف در ایران و آمریکا را نیز باید در نظر گرفت که تیم های مذاکره کننده را تحت فشار شدید قرار می دهد تا به هر دلیلی توافقی حاصل نشود و مذاکرات به سرانجام نرسد.
همانطور که حسین امیرعبدلاخیان وزیر امور خارجه کشورمان گفت اراده لازم برای توافق وجود دارد به شرطی که طرف مقابل واقعاً بخواهد به توافق برسد. اما وجود این اراده به معنای آمادگی ایران برای دستیابی به توافق به هر قیمتی نیست. ایران خواهان یک توافق تضمین شده و معتبر است که منافع خود را به ویژه در زمینه اقتصادی تضمین کند. دولت ایالات متحده همچنین خواهان توافقی است که بتواند آن را به افکار عمومی و رقبای سیاسی خود در ایالات متحده بفروشد. این دو باید نقطه ای را پیدا کنند که نیازهای هر دو طرف را برآورده کند. به همین دلیل سنگین و دشوار است